He's My Husband

CHAPTER TWENTY-FIVE

Tricia's POV

                     Mapait akong napangiti dahil sa nakita ko. Pasalamat na din ako sa glass wall na ito, maaari kong mapanood ang isang hindi karaniwang drama ng asawa ko at ng dating niyang minamahal..

Ang saya naman...

Kitang kita ko ang tawanan at saya nila habang kumakain sa canteen, mula sa kinaroroonan kong floor building.

Kahit na kanina pa kumakalam ang sikmura ko, hindi ko na napansin dahil sa kakaibang sakit na nararamdaman ko.

Hindi sa pisikal.. Kundi emosyonal na umabot hanggang kaluluwa ko.

Seeing this man being happy with someone else broke my heart into pieces.

Today is my 10th weeks pregnancy.

And I'm celebrating it with watching a very very good drama.

After that night of our quarrel, naging malabo ang lahat sa amin. Hindi kami nag uusap, hindi din kami nakakapagkita masyado. Bumalik kami sa dating kami.

Uuwi siya ng hatinggabi, aalis din ng madaling araw. We barely see each other in the office, because he always had his meeting with Zelle.
Pinili ko na rin lumipat sa office ni Dio.

Alam mo yung mas masakit?
Nag expect ako..

Nagexpect ako na pagkatapos ng away at sagutan na iyon at yayakap siya sa akin at hihinga ng tawad.

Pero hindi eh..

He even sticks his self closer to Zelle.

Siguro kasi, isang elegante at nasa mataas na uri ng babae ang babaeng kasama niya.
Kahit naman siguro ako, mas pipiliin ko ang ganoong klase ng babae.

Hahaha...

Hindi ko malalamang tumutulo na pala ang luha ko kung hindi ko lang naramdaman ang isang kamay at pumunas ng pisngi ko.

I turn around and saw Vester.

He gave me a reassuring smile that made me hug him out of nowhere. Sa kanya ko MULI nailabas ang bigat na nararamdaman ko.

I cried, swept, and cried into his chest. Walang ibang tao sa hallway kaya okay lang.. Okay lang siguro.

Hindi ko ma mapigilan eh.

Masyado ng mabigat...

The other day, while i was busy cleaning our house. I saw his water bottle with a tint of lipstick in its mouth.

Nung una, hindi ko iyon pinansin dahil nga baka nag magandang loob lang siya at binigay iyon sa iba na nauuhaw na talaga.

But after that, sinundan iyon ng isang damit na may halong ibang pabango. Pabangong hindi niya ginagamit, at pabangong minsan ko nang naamoy kay Zelle.

And oh, before i forgot.. Last night, he had dinner with his mother, together with Zelle and made me wait for 5 hours in our kitchen. I made a meal to be my peace offering.

Pero hindi ko naman inaasahang hindi naman na pala niya kailangan.

Ano pang magagawa ko?

Talo ako, talong talo ako laban sa lahat.

"Would you still love and wait for him to come home?"

Hindi ko naintindihan ang sinabi niyang iyon dahil sa biglaang pagsakit ng ulo ko mula sa pagiyak.

"What should i d—"

"Wow, really wow.."

Napahiwalay ako sa yakap niya ng makarinig ng sunod sunod na palakpak galing sa likod. I gasped when i saw Ken and Zelle, standing in front of us.

Napapunas ako ng pisngi ng wala sa oras at napatingin sa malayo.

"Ang galing mo talaga Tricia.."

I looked up to stop the tears for coming down.
He really called me Tricia... Where's the Cia? Is it really disappeared?

"Shut up, Suson"
Vester snapped.

Alam kong nasaktan ko siya dahil sa nakita niya ngayon ngayon lang. Pero alam ba niyang nasaktan din ako dahil sa mga nakikita ko rin?

"Isa ka pa. Kung gusto mong kunin ang asawa ko, wag ka ng magpanggap, sabihin mo na. Malay mo sumama siya say—"

*bogsh*

Nanlaki ang mga mata ko ng makita ng malapitan ang paglapat ng kamo ni Vester sa mukha ni Ken. Natulala at natigilan ako sa kinatatayuan ko. Hindi ako makagalaw.

" Hey you, stop!! "

Zelle screamed.

Doon lang ako natauhan at agad na kinuha ang braso ni Vester para umawat. Naalarma din siya at agad na prinotektahan ang tyan ko dahil baka matamaan ng kung ano man.

"I told you Suson... I told you.. Hindi lang yan ang aabutin mo"

Puno ng diin ang bawat salitang binibitawan ni Vester. Lumalabas na sa mga leeg niya ang mga ugat at pulang pula na ang mukha dahil sa galit.

Ngayon ko lang ulit siya nakita na ganito. Last time is in high school, when someone put bubblegum on my hair and wasn't able to get rid of it. Dahil doon, napilitan akong gupitin ang pinakamamahal kong buhok.

"Are you threatening him?"
Singhal naman ni Zelle.

Nakita ko ang malagkit na tingin sa akin ni Ken pero umiwas lang ako.

"Hindi ako pumapatol sa babae, pero sabagay hayop ka naman. Pwede naman siguro"

Alam kong walang halong biro ang sinabing iyon ni Vester kaya lalo kong hinigpitan ang hawak ko sa braso niya.

"Ves.."

That tone is the tone i was using whenever i need to calm him down..

The pain i was suffering awhile ago seems to be numbed too just by seeing Zelle touching and massaging my husband.

Another bullet that ain't going to avoid.

Hinila na ako palayo ni Vester doon. Bago pa man mangyari yun, nakita kong muli ang mata ni Ken na puno ng... Kalungkutan?

Haha, teka.. Bakit naman siya malulungkot?

He should be bursting in happiness now. Because someone already take away his low leveled wife.

I'm about to disappear in his life..

He should be happy..

Oh, lemme rephrase it.

Me.. And our baby is about to disappear in his life..