25 - Sharp and Wet

136 6 4
                                    

== A/N vooraf ==
Hey! Bereid je voor, dit wordt een hele lange, hobbelige vlucht
=====

'Goedemiddag Rosie,' zeg ik tegen de dame achter de balie, vandaag in een groene jurk gekleed. 'Goedemiddag meneer McLeaf, late start vandaag?' vraagt ze, terwijl ik een appel uit de fruitmand op haar balie pak. 'Ik had een afspraak met een van de dealers in de stad voor het ophalen van mijn eigen Lucille en ben even blijven hangen om bij te praten over de resultaten van de laatste tijd,' vertel ik haar, waarna ik een hap van de appel neem.

'Werk wat eigenlijk voor districtsmanager is,' hoor ik plots naast mij. Ik draai mijn hoofd naar waar het geluid vandaan komt en kijk direct mijn vader aan. 'Klopt, maar ik blijf graag in contact met de mensen op de vloer,' speel ik hem toe. 'Daarover gesproken, ik wil jou direct in mijn kantoor hebben,' zegt hij met een kille toon. Ik kijk hem vragend aan maar krijg geen duidelijkheid van hem. Hij keert zijn rug naar mij toe en loopt richting het gezamenlijke kantoor.

Ik kijk naar Rosie en ze haalt licht haar schouders op. 'Fijne werkmiddag,' zegt ze toch optimistisch. 'Dankjewel Rosie, jij ook.' Terwijl ik een nieuwe hap van de zoete appel neem loop ik door richting het kantoor. Halverwege de hal zie ik dat Thomas uit het kantoor van de marketing afdeling loopt en ook richting het kantoor loopt. Ik rits mijn motorjas alvast open. Thomas kijkt door het geluid achterom en opent de deur van het kantoor. Hij doet een stap naar binnen en houdt de deur voor mij open.

Ik loop wat sneller richting de deur en neem de deur van hem over. Ik sluit de deur achter mij. 'Hey,' hoor ik Suzanne zacht zeggen. 'Hey,' groet ik haar terug terwijl ik mijn rugzak van mijn rug af laat glijden en mijn lederen motorjas uit trek. 'Xav, het is de hele ochtend al een komen en gaan van mensen en ik kan niet ontdekken waarom,' fluistert ze, zodat mijn vader het in zijn kantoor niet kan horen. Ik leg mijn jas en tas op mijn bureau.

'Dankjewel voor de hint, we zien het wel,' zeg ik met een zucht. 'Succes,' zegt ze. Ze geeft mij een knipoog als ik haar aan kijk. Ik geef een lichte sympathieke glimlach terug en loop dan het kantoor van mijn vader in. Ik neem weer een hap van mijn appel en ga naast Thomas zitten, die tegenover mijn vader zit.

'Dus jij bent graag in contact met de mensen op de vloer?' vraagt mijn vader mij. Hij kijkt mij recht aan met een norse blik. 'Dat klopt,' zeg ik. 'En dan ga je op gesprek met de mensen op de vloer gekleed in een motorjas met daaronder een donkergroen colbert met een wit V-hals shirt er onder?' vraagt hij spottend. 'Is daar wat mis mee dan?' vraag ik hem verbaasd. 'Wat had je dan gewild? Dat ik een normale jas had aangetrokken? Op de motor?' vraag ik door.

'Hoe ben je daar eigenlijk gekomen?' vraagt mijn vader. 'Suzanne bracht mij.' 'Met die Chevrolet van haar?' 'Ja,' antwoord ik fel. Mijn vader schudt zijn hoofd en begint te spelen met een pen die hij van zijn bureau pakt. 'Dat je nu onderdirecteur bent betekend niet dat je er niet representatief uit hoeft te zien,' zegt hij. Onze blikken vinden elkaar weer. Verbaasd kijk ik hem aan. Wat zegt hij allemaal tegen je? Wat is zijn doel?

'Wat is je doel met deze opmerkingen?' 'Waar ik eigenlijk naar toe wil is het volgende. Je bent graag met mensen in contact,' begint hij. 'Wat weet jij van Darren Marziotic?' vraagt hij. Even denk ik na. Oh boy, wat nu weer. 'De stagiair van Thomas?' vraag ik ter verduidelijking. Maar ook om te verhullen dat je hem vaker ziet, tijdens het sporten. Mijn vader knikt. 'Niet veel. Thomas heeft hem aangenomen omdat hij van mij opzoek mocht naar een nieuwe stagiair. Dan lijkt mij dat dat de verantwoordelijkheid van Thomas is,' zeg ik om mijzelf in te dekken.

'Thomas,' begint mijn vader. Ik kijk even naar Thomas terwijl ik weer een hap van mijn appel neem. Zenuwen gieren door zijn ogen. 'Wat weet jij van Darren Marziotic?' vraagt mijn vader. Alsof het een quiz is zie ik Thomas razendsnel denken. 'Student marketing aan de universiteit, derdejaars, Latino jongen die niet uit de stad komt en daarom tijdelijk bij vrienden verblijft,' zegt Thomas. Ik neem weer een hap van mijn appel en kijk naar mijn vader.

Homeless BoyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu