Homeless Boy

03 - The Gym

Laat die jongen nou los. Zelfs tijdens je vaste sportavond op maandag kan je hem niet loslaten. Zou de jongen die vanmorgen weer in de lift instapte met diezelfde jas en tas, dezelfde jongen zijn als van de tekeningen? Slaapt hij in de opslag? Zit hij elke dag tekeningen te verkopen in het stadpark?

Piep. Hou je hoofd nou bij je trainingen. Piep. Dit hoort je hoofd leeg te maken, niet te vullen. Piep. Ik wordt uit mijn gedachtes getrokken doordat mijn loopband een stuk langzamer gaat draaien. "COOLDOWN" staat er op het scherm. De tijd in de hoek geeft aan dat ik ruim een half uur vol heb hardgelopen.

Je kan ook buiten lopen roepen mijn gedachtes, elke week opnieuw. Maar het wordt kouder en regenachtiger. Ik veeg met mijn handdoek het zweet van mijn voorhoofd af en neem een slok water uit mijn bidon. Ik druk op de stopknop en loop van de loopband af.

Ik loop naar één van de vele rekjes met schoonmaakspullen en pak een papiertje. Met een plantenspuit spray ik er een vloeistof op. Niemand weet wat het nou is wat er in zit, maar het maakt schoon, dat is het belangrijkste.

Ik veeg mijn zweetdruppels van het apparaat af en gooi het papiertje weg.

What's next? vraag ik mijzelf af. Mijn oog valt op het rek met dumbbells. Ik heb best zin om mijn hoofd even opzij te zetten en mijn armen te trainen. Ik loop er heen en knik naar een jongen van ongeveer mijn leeftijd die voor een spiegel een paar armoefeningen staat te doen.

Ik pak een dumbbell van tien kilo om mee te beginnen. Twintig per arm Xav, je kan dit. Ik til de dumbbell op en til hem met mijn rechter arm richting mijn borst. Ik hou hem eventjes vast en beweeg mijn arm weer naar beneden.

Ik tel in mijn hoofd door naar twintig terwijl het beeld van de jongen op zijn knieën naast de canvassen weer in mijn gedachtes springt.

Hij zag er zo vies uit. Alsof hij al weken niet heeft kunnen douchen. Hou je hoofd er nou bij Xavier. Ik zucht gefrustreerd. Gelukkig komt het er meer uit alsof ik moeite heb met de laatste paar reps van de eerste sessie, wat ik eigenlijk ook heb.

Ik pak de dumbbell over met mijn linkerarm en begin ook met die arm aan een set van twintig reps. Ik probeer mijn gedachtes af te leiden door even via de spiegel een blik te wisselen met de jongen naast mij. Pas nu valt het op wie het is.

'Hey Daniël,' zeg ik met een grijns. 'Herken je me nu pas Xavier?' zegt hij glimlachend terwijl hij een dumbbell van vijftien kilo terug legt. 'Ja sorry, zit er met mijn gedachtes niet helemaal lekker bij,' zeg ik. 'Wil je het je buurjongen vertellen?' vraagt hij terwijl hij achter mij gaat zitten op een bankje.

Hij veegt met zijn handdoek het zweet van zijn lichaam. Zijn armen zijn flink aanwezig uit zijn zwarte tanktop. 'Nah, ik hou het liever privé,' zucht ik. 'Okay, dan niet. Maar je weet me te vinden,' zegt hij met een knipoog als hij opstaat. 'Fijne training,' wenst hij mij toe. 'Dankje,' zeg ik, terwijl ik mijn twintigste rep af maak en de dumbbell terug leg.

Die jongen is veranderd zeg bedenk ik mij. In mijn gedachtes heb ik een flashback naar die keer dat ik hem in de hal van het appartementencomplex van een stel pestkoppen af moest helpen.
Sinds dat moment heb ik zijn moeder beloofd hem mee te nemen naar de sportschool.

Ik kan mij nog goed herinneren hoe de normaal zo gesloten en voor mij onbekende jongen, zich opende als een boek voor wat hij dagelijks mee moest maken als zoon van de burgemeester. Ik zag dat hij altijd al wat breed gebouwd was, maar dat hij nu een jaar later in de sportschool is uitgegroeid tot een grote spierbundel had niemand denk ik verwacht. En ik zeker niet.

Ik mis het trainen met hem. Ik geef mijn gedachtes gelijk. Het was altijd gezellig, maar hij ging op ten duur elke dag en dat zag ik niet zitten.