Tatot? Yok, torot? Bu da değil, toronto?
Hiçbiri değil.
Şimdi size soruyorum ismini bile bilmediğim bir şeyin başına geçmek sizce ne kadar akıllıca?
Aşk akıl işi değildi ya zaten. Biz de delirip öyle yapıyorduk bir şeyler.
Hem ne demişler aşkta ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Biri bana sevdiğin kadın için falcılık işlerine gireceksin dese asla inanmaz üzerine karnım ağrıyana kadar gülerdim. Nasıl olabilir ki diye düşünürdüm, nasıl olurda bir erkek falcılık işlerine karışır? Karışırmış, karşısında onun kalbini daha hızlı attıran biri varsa insan pis işlere de, falcılığa da karışırmış. İnsanın asla 'asla' dememesi gerektiğini öğrenmiştim, kendime has görünüşüm ve olmazsa olmaz parlak pelerinimle masanın ardında başıma geleceklerden habersiz oturuyordum. Buraya neden geldiğimi biliyordum. Hedefine kilitlenmiş bir yarışmacı kadar hırslıydım. Yanımda ölüme bile giderim dediğim iki suç ortağım vardı: biri çok sevgili Alkan diğeri çok sevgisiz Altay'dı. Asıl mesele burada oluşumuz değil buraya nasıl geldiğimizdi.
"Görüyorum!" Diye bağırdım içli içli tüm herkesi korkutarak, ani çıkışımkarşımdakileriürkütünceyükselişim büyük bir zevkle yere çakıldı. Yanındaki iki kızı korkutmak sorun değildi de ortadaki güzelliği korkutmak tam bir aptallıktı. Dilime söverek boğazımı temizledim ve kendime gelebilmek için olduğum yerde silkelendim. Asla bir şeyin kararını bulamazdım, ya bir tık fazla ya da bir tık az yapardım her şeyi. Ayarsızdım ve bundan memnun olduğum tek yer karşımdaki kadına verdiğim aşktı. Kendime çeki düzen vererek sesimi alçalttım, önümdeki kürenin etrafında kaygısızca ellerimi dolaştırdım. Oysaki kaygılı olmam gerekirdi çünkü karşımda bu işlerin neredeyse kitabını yazabilecek kadar bilgiye sahip biri vardı. Gözlerim istemsizce kısılmıştı, bu korkudan mı yoksa role giriyor oluşumdan mı bilmiyordum. Derin bir nefes alıp verdim, bir kere daha ve bir kere daha, bu kadın karşımda olduğu sürece sıklıkla nefes alıp verme gereği duyuyordum.
Önümdeki küreye baktım,o da aynı şeyi düşünüyor olacak ki kürelikten çıkmış adeta bir buhar topuna dönüşmüştü. Bu da onun nefes alıp verme şekliydi sanırım. Hararet yapmıştı sanki, yanan mor ışıklar, beraberinde buhar görünümünde dumanları etrafa saçıyordu. İçimi çekerek kafamı geriye attım, ya o benimle kafa bulacaktı ya da ben onunla sonumuz Allah'a emanetti.
Buharlı muharlı şeyler...
Çaktırmayın ama sağlam çarpılacaktım.
Her şeye rağmen mor kürede ellerimi dolandırmaya devam ettim. İşin kuyruğuna kadar gelmişken sırf buhardan korktum diye yarıda bırakamazdım. Bu Yağız kurallarına uymazdı, bu yüzden devam etmeye kararlıydım Kendimi toparlamaya çalışıyordum. Dışarıdan yüzüm işi bilen birinin yüzü gibi görünse de açık konuşmak gerekirse bir halt bildiğim yoktu. Neyse ki karşımda oturan, şiir yazma kabiliyetim olsa güzelliğine milyon tane şiir yazabileceğim kadına olan aşkım benim bilgisizliğimden daha fazlaydı. Kafamdakilerledövüşürken karşımdaki kadın sıkıntılı bir nefes verdi ve yanındaki iki kız arkadaşına baktı. Gerçekten sıkılmışa benziyordu bu ruh hali ister istemez beni de etkilemişti. Maksat eğlenmekti, onu da eğlendirmek ve mutlu etmek.
