Aşkta Her Yol Mübahtır

26: Kovulmalar ve sığınmalar

Keyifli okumalar.^^

26.KOVULMALAR VE SIĞINMALAR

💛

Hava soğuktu artık. Basbaya soğumuştu. Zaten ıslanmış olmam bu durumu biraz daha zorlaştırıyordu.

"Yaren niye dışarıdasınız?" Diye sordu Ayşenur ikisininde yüzüne bakarak. Altay donar bir vaziyette kafasını kaldırdı ve sinirli yüzünü bana çevirdi. Önce baştan aşağı süzdü beni, Duru'nun dokunuşuna gözle görülür bir tepki vermediğim için şaşırmışa benziyordu. Ama daha çok şaşırdığı şey markete gidip nasıl bu halde geri döndüğümüzdü.

"Ne oldu lan sana?" Diye sordu merakla. Yüzündeki küçümseme ifadesi sinirlendiğini kanıtlar nitelikteydi ama neye olduğunu şu anlık bilmiyordum. "Ufak bir kaza, asıl sana ne oldu?" Diye sordum. Altay iç çekip kafasını yana eğdi ve sustu. Yaren'e çevirdim bakışlarımı onunda yüzünde aynı sinir ifadesi vardı. Büyük ihtimalle kavga etmişlerdi ama neden olduğunu henüz bilemiyordum. Duru'nun ellerinin titrediğine şahit oldum o an ve bir dakika bile durmadan içeriye yöneldim. Sorunun ne olduğunu pekâlâ içeride çözebilirdik. Ayşenur ve Alkan da bizi takip ederlerken arkamı dönüp Altay ve Yaren'e baktım, hâlâ dikilmiş orada duruyorlardı. Derin bir iç çektim "Hadi üşüdünüz gelin!"

"Gelmem ben!" Dedi Yaren hırsla. Kafamı eğip sabırlı olmaya çalışarak Duru'dan nazikçe ayrıldım ve Altay'ın yanına gittim. Yaren'in içeriye girip girmemesi zerre umrumda değildi, sadece bizimkini ikna edebilirsem bana yeterdi. Alkan da sevdiceğinden nihayet ayrılabilmiş ve sanki beni hiç satmamış gibi aramıza sokulmaya çalışarak sırnaştı. "Ne oldu oğlum?"

"Beni bir daha o kızla yalnız bırakırsanız ya o beni öldürecek ya da ben onu!" Diye tısladı. Öyle sinirliydi ki gözlerini kaçırıyor, nefesi saatlerce koşmuş gibi düzensiz bir biçimde duyuluyordu. "Ne olduğunu anlatsan keşke de..."

Koluna girdim ve içeriye doğru sürükledim. Bu sırada Yaren'in yanından gelen Duru ve Ayşenur tam karşımızda duruyorlardı. Onun yüzüne baktım. Usandığı her halinden belli olmasına rağmen yaramaz bir çocuğun annesi gibi mahçup bakıyordu. "Kitap bakıyormuşlar ikisi birden zorlayınca kitap yırtılmış," Duru ellerini aynı anda kaldırıp indirdi. Altay nefesini tuttu "Yırttı ben çekmedim bile!"

Yükselen sesiyle birlikte boğazımı temizledim ve yüzüne baktım. Hoşlanmadığımı biliyordu, kısa bir göz kontağından sonra nefesini içine çekti ve en sonunda Yaren de bize katılarak karşı karşıya kalmalarına neden oldu. Altay öyle rahatsızdı ki halinden, aralarında mesafe olmasına rağmen benim diğer tarafıma biraz geriye geçmiş arkasını dönmüş geziniyordu. Sinirini mi bastırmaya çalışıyordu yoksa başka bir şey mi vardı bilmiyordum. "Kavga ettik bana bağırdı," dedi ve sustu. Yaren öyle garip bakmıştı ki birden o bakışın ne anlama geldiğini çözemeden Altay dönüp "Daha öncede söylemiştim sesini yükseltirsen, sesimi yükseltirim! Hiçbir şey karşılıksız değil."