ATEŞ (Arkadaşımın Babası)

Bölüm 14

3 günde 3 bölüm 🤟🏻
Keyifli okumalar herkese
•
•
•
Şarkıyı dinlemenizi öneririm ❤️‍🩹
Lord Huron - The Night We Met

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

"Baba..." diye seslendi Merve. Gözlerine inanamıyordu. En yakın arkadaşı ve babasının öpüştüğünü görünce hayatının şokunu yaşamıştı resmen. Nasıl olurdu böyle bişey? Ne zamandır devam ediyordu bu ilişki? Yaz boyunca beraberler miydi yani?

"Demek doğruymuş..." dedi ağlamaklı bir ses ile. Bir Ateş'e bir Eda'ya bakıyordu. Gözleri dolmuştu. Tek bir söz duymayı bekliyordu göz yaşları yanaklarına süzülmek için.

Ateş Eda'dan ayrılarak ayağa kalktı. Merve'ye doğru yaklaştı. Eda ise donup kalmıştı o esnada. Başından aşağı kaynar sular dökülmüştü. Kalbi yerinden çıkacak gibi atıyor, ne diyeceğini bilmiyordu. Aklı çalışmıyordu sanki, beyni donmuştu Merve'yi kapıda görünce. İlişkilerini arkadaşına açıklamak için doğru zamanı kolluyordu ama o doğru zaman bir türlü gelmemişti. Eda söyleyemeye fırsat bulamadan Merve görmüştü onları. Yakalamıştı demek daha doğru olurdu. Hem de hastanede, hiç olmayacak bir yerde.

"Kızım" dedi Ateş. Ellerini Merve'nin omuzlarına koymak için uzatmıştı. Merve bir adım geri gitti. Ona dokunmasını istemiyordu. Özellikle şu an da hiç tahammül edemezdi. Kafası allak bullak olmuştu. "Söyleyecektik" diye konuşmasını sürdürdü Ateş.

"İnkar bile etmiyorsunuz yani öyle mi?" dedi Merve. Kalbi çok kırılmıştı.

Hayır anlamında kafasını salladı Ateş.

Merve kaşlarını kaldırıp "Söyleyecektiniz ha..." diyerek hiddetle bağırdı. Gördüğü şeyi hazmetmeye çalışıyordu hala. "Ne zaman peki? Düğün davetiyenizi yollayınca mı? ben de o zaman öğrenirdim artık!!!"

Eda üzüntüyle "Merve..." diyebildi. Boğazı düğümlenmişti.

Merve "Sen hiç konuşma!" dedi sinirle Eda'ya dönerek. "Ne kadar aptalmışım ya! Bende senin için endişeleniyordum. Görünüşe bakılırsa endişelenmeme hiç gerek yokmuş!" dedi.

Eda yatakta doğrularak koluna bağlı olan serumun hortumunu sert bir hareketle çıkardı ve Merve'nin yanına gitti.

"Yaklaşma!" diye bağırdı Merve. "Sakın bana yaklaşayım deme!" Ağlamaya başlamıştı. Eda da ağlıyordu onunla birlikte.

"Merve lütfen beni dinle. Daha önce sana söyleyecektim. Hatta bir kaç defa yanına geldim konuşmak için ama araya hep bir şeyler girdi. Çok üzgünüm gerçekten. Asla seni kandırmak, arkandan iş çevirmek gibi bir niyetim yoktu. Beni bir daha affetmezsin, konuşmazsın diye korktum söyleyemedim işte."

"Yeter dinlemek istemiyorum seni." diyerek sözünü kesti Merve. "Ya sen benim arkadaşımdın Eda ya, sırdaşımdın. Kardeş bildim ben seni, kan bağımız yoktu ama kardeşim dedim hep ben sana. Aklım almıyor. Nasıl yapabildin bunu bana? Hiç mi utanmadın?" Göz yaşları yanaklarına oluk oluk akıyordu.

"Merve çok özür dilerim gerçekten çok çok özür dilerim... İnan ki kalbim parçalanıyor benim de... lütfen affet beni." demekle yetindi Eda. Merve'nin sorusunu nasıl cevaplayabilirdi ki?