ATEŞ (Arkadaşımın Babası)

Bölüm 16

❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️

Eda şaşkınlık içerisinde "Anne..." diye seslendi. Burada, yanı başında onu bulmayı hiç beklemiyordu. Eda'nın seslenmesiyle annesi de uyandı. Yüzündeki ağlamaklı ifade ile kızına baktı. Hızlıca kalkıp "Eda..." diyerek kızını kollarının arasına aldı. Gözlerinden yaşlar akarken kızına sarılıyor, saçlarını koklayıp başını öpüyordu.

"Anne..." dedi tekrar Eda. "Ben... ben çok özür dilerim."

Annesi elleri ile göz yaşlarını sildi. "Nasıl yapabildin bunu kızım?" diye sordu. "O adam ile sen.. hiç mi düşünmedin bizi? Hiç mi aklına gelmedik?" dedi. Sesi sitem doluydu.

"Senden beklemezdim Eda. Herkese mükemmel bir kızım olduğundan bahsederken, bunu yapabileceğini hiç düşünmedim. Benim kızım derdim çok akıllı, bizi asla üzmez. Ama bu olanlar akıl alır gibi değil... kimseye açıklayamayız bu durumu."

Eda "Çok üzgünüm anne..." dedi. Ailesini utandırdığı için kendini mahçup hissediyordu. "Babam?" diye sordu. "O da biliyor mu?"

"Biliyor tabiki... Koridor'da doktor ile görüşüyor şu an. Seni almaya beraber geldik."

"Beni, almaya mı geldiniz?" dedi Eda.

Annesi soğukkanlı bir şekilde "Aynen öyle.. burada kalamazsın artık. Hemen dönmemiz gerekiyor. Karnındaki bebekten de bir an önce kurtulmalıyız." dedi.

"Ne diyorsun anne sen? Kurtulmak da ne demek??" diye bağırdı Eda. "Böyle bir şeye asla izin vermem."

Annesi "Eda lütfen, 20 yaşında anne falan olmayacaksın. Kucağında bile tutamazsın sen onu. Altını dahi almayı bilmezsin, sen daha kendin bebeksin." dedi.

"Ben bebek falan değilim." dedi bağırdı Eda.

Annesi "Doğru söylüyorsun aslında.Yaptıklarını bir bebek asla yapmazdı." dedi. Yüzünden kızmış olduğu anlaşılıyordu.

Eda annesine yalvarırcasına "Anne lütfen, bari sen yanımda ol. Bebeğimi almalarına izin verme." dedi.

"Bebeği düşünmenin sırası değil Eda şu an, bizim daha büyük sorunlarımız var. Bir an önce gitmeliyiz." dedi.

Eda annesinin ne demek istediğini anlayamamıştı. "Bir dakika, bir dakika... ne oluyor burada? Hem siz nasıl bu kadar çabuk gelebildiniz? Neden bebeği istemiyorsunuz anne, n'oluyor?" diyerek bağırdı. Aklı karışmıştı.

"Eda, kızım, sakin ol. Her şeyi açıklayacağım." dedi annesi.

"Neyi açıklayacaksın anne, ne oluyor? Ateş mi istedi beni burdan götürmenizi? Artık beni görmek istemiyor mu yoksa?"

"Hayır öyle değil." dedi annesi. Eda'nın sinirden elleri titremeye başlamıştı.

Eda "Nasıl öyle değil? Ateş nerde? Ateş'i görmek istiyorum ben." diyerek haykırdı. Dışarı çıkmak için kapıya yöneldi. Ateş'i bulması gerekiyordu. Onunla konuşmalıydı bir an önce.

"Ateş burada değil." dedi annesi. "Gitti.."

"Ne demek gitti? Nereye gider anne? Nasıl gitti???" Eda artık iyice çıldırmıştı. Hemen hastaneden kaçması gerekiyordu. Koşar adım kapıya gitti ama annesi arkasından tutup onu tekrar odaya çekip odanın kapısını kilitledi.

Annesi "Eda dur kızım sakin ol lütfen. Bak bizim bir an önce Türkiye'ye dönmemiz gerekiyor. Lütfen zorluk çıkarma,yardımcı ol bize yavrum, yalvarıyorum kızım sana. Lütfen...Hemen tedaviye başlamamız gerekiyor." diyerek Edayı zapt etmeye çalıştı.