-TAMAMLANDI-
-YETİŞKİN İÇERİK-
Asil, yalnız bir çocuktu. Sessiz ve ona yalnız hissettiren evinden uzaklaşmak için gittiği bir mekanda başına geleceklerden habersizdi. Ama kader ağlarını örüyordu.
bxb
boyxboy
(100. Bölüm final tadında ama... İlham...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ASİL 💃🏼💖🌈
11. Bölüm:
Çalan şarkı sanki Asil'in kan akışına ayak uyduruyormuş gibi hissediyordu çocuk. Ya da tam tersi oluyordu. Kanı, hareketli melodiyle bir olmuştu, birlikte damarlarının içinde akıyorlardı. Utanıyordu deli gibi! İnkar edemezdi. Henüz dans etmeye bile başlamış sayılmazdı ama teni pembeleşmişti bile.
Az önceki cesaretini kaybedecek gibi olunca kendini toparladı ve ellerini havaya kaldırıp kalçalarını hafifçe iki yana çevirerek belini kıvırdı. Gözlerini kapatmış, derin bir nefes almıştı. Önce yavaşça, vücudunu dans moduna sokmak için, Devran'ın gözlerine lezzetli bir şov sunduğundan habersiz minik yuvarlak kalçalarını sallayıp durdu.
Gözleri kapalı olduğundan görmüyordu ama belki de bedeni kalabalığın arasında kalmıştı ve adam onu görmüyordu... Böyle olmadığını umdu. Öyle değildi elbette, Devran görüyordu her şeyi. Mest olmuş şekilde izliyordu, üstelik çocuk dans etmiyordu bile, kollarını havaya kaldırdığı için iyice meydana çıkmış olan teniyle, minik minik kıvrınıp duruyordu.
Devran onun bambaşka şekillerde de kıvrınmasını görmeyi isterdi.
Asil, ellerini yavaşça indirip boynundan başlayıp, iki eliyle cesurca kendine dokunarak aşağıya doğru indiğinde ve karnının üstünde durduktan sonra, biraz daha ritim kazanarak hareketlenmeye başladığında, Devran bacaklarını iki yana açarak oturduğu koltukta taş kesildi. Her anlamda...
Müzik ve ışıklar çocuğun güzel cildinde oynaşıyor ve sanki, onu istedikleri şekle sokuyorlardı. Öyle ahenkle ve kendinden geçmiş gibi gözleri kapalı şekilde salınıyordu ki, şarkı hızlansa da sanki Asil'in içinde bulunduğu bir baloncuk vardı ve o baloncuğun içinde zaman yavaşlamıştı. Devran da buna an ve an şahit oluyordu.
Dans etmeye başladı Asil. Kendini evinde hayal ediyordu, ayna karşısında minik bir iç çamaşırıyla, telefonundan açtığı kıvrak şarkılardan biriyle dans ettiği o anlardan birindeymiş gibi kendini ana kaptırdı. Bir gün birisi için dans edeceği asla aklına gelmezdi ama kendini o şekilde izlemeyi seviyordu. İyi ve güçlü hissediyordu.
Ve şimdi görmese de üzerinde ağırlığını hissettiği bir çift göz vardı, arasına karıştığı kalabalık umurunda değildi, çünkü aklı tek bir kişide, kalbi o kişiye duyduğu şeylerle çırpınırken başka hiçbir şey hissedemiyordu.
Devran, Asil'in öne doğru eğilip, belini bükerek kalçalarını dışarıya çıkardığı bir hareketle birlikte koltukta öne doğru kaydı ve sırtı dimdik oldu. Gözlerinden çıkan alevlerin sıcaklığı, Asil'e ulaşıp onu da tutuşturacak cinstendi. Bu çocuk gördüğü en masum yüze sahipken nasıl böylesine kışkırtıcı dans edebilirdi? Aklı almıyordu Devran'ın.
