-TAMAMLANDI-
-YETİŞKİN İÇERİK-
Asil, yalnız bir çocuktu. Sessiz ve ona yalnız hissettiren evinden uzaklaşmak için gittiği bir mekanda başına geleceklerden habersizdi. Ama kader ağlarını örüyordu.
bxb
boyxboy
(100. Bölüm final tadında ama... İlham...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
baby Asil & Asilkuş 🥰
baby Ferdi & Mimi 😻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
120. Bölüm:
Kubilay elindeki fırçayı kenara bırakıp o kadar dikkat etmesine rağmen ellerine bulaşmış olan açık renk boyaya baktı. Ardından gülümseyerek elinin tersiyle alnına dökülmüş olan açık renk saçlarını kenara itti.
Bu tarz işlerin adamı değildi. Hatta elinden bu tarz işlerin gelmediğini sanırdı ancak kafasına koyduğu şeyi yapabilmek için tüm odağını bu odayı yeniden yaratmaya adamıştı. İşe iç karartan gri duvarları daha aydınlık bir renge boyamakla başlamıştı mesala.
"Hazırlansan da çıksak mı artık canımın ciğeri?" diye soran Barbaros'u duyduğunda irkilmedi bile. Çünkü onun dakikalardır odanın girişinde, kapıya yaslanmış bir şekilde kendisini izlediğini adı gibi biliyordu.
"Olur, işim bitti zaten." diyerek Barbaros'a doğru döndü. Onu baştan aşağıya oldukça ağır bir tavırla, adamın yutkunmasına neden olacak şekilde süzdü. "Hazırlanmışsın." dedi kaşlarını kaldırarak. Şimdilerde bu adama bakmak için, hislerini gizlememek için kendisine izin verdiğinden olsa gerek Barbaros gözüne başka, çok başka görünüyordu doğrusu. "Ben çok oyalandım galiba, geç kalmayız değil mi?" diye sordu aklındaki düşüncelerin sesini biraz kısarak. Ama o düşünceleri tamamen susturmasının artık imkanı yoktu.
Barbaros Kubilay tarafından incelenmenin verdiği keyifle yaslandığı yerden ayrıldı ve giydiği gömleğin yakalarını kendini beğenmiş bir tavırla düzeltir gibi yaptıktan sonra sevdiği adama baktı. "Boya işini bugün bitirmen şart değildi tabii..." dedi. Onu rahatlatmak için devam etti. "Geç kalmayız merak etme."
"Ona evin anahtarını verdiğimde odada bir eksik kalsın istemiyorum. Boya işinin aradan bir an önce çıkması gerekiyordu." Kubilay kendisine yaklaşan Barbaros'a doğru birkaç adım attı ve onunla odanın ortasında buluştuğunda içinden gelen istekle kollarını tam Barbar'ın beline dolamak üzereydi ki ellerindeki uçuk-açık mavi renk boyayı hatırlayarak ellerini anında geriye çekti. Boya kurumuştu ancak yine de içine sinmemişti onun üstünü kirletebilecek olma fikri.
