-TAMAMLANDI-
-YETİŞKİN İÇERİK-
Asil, yalnız bir çocuktu. Sessiz ve ona yalnız hissettiren evinden uzaklaşmak için gittiği bir mekanda başına geleceklerden habersizdi. Ama kader ağlarını örüyordu.
bxb
boyxboy
(100. Bölüm final tadında ama... İlham...
Çoğunuz biliyor zaten, işe başladım bu hafta, buradaki aktifliğim azalırsa kusura bakmayın 🥲🦋
Ve şu üç günüm öyle yoğun, gergin geçti ki sanki çoook daha uzun sürmüş gibiydi 🥺
Çok gerginim iş konusunda, öğrenmem gereken çok şey var ve aşırı geriliyorum gerçekten. Hata yapma korkusu var bir de, beni iyice kötü ediyor...
Stresle nasıl başa çıkıyorsunuz? Taktiğiniz varsa alırım 😢🥺 Çünkü ağlama moduna giriyorum 😭
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ASİL 🦋🤍
85. Bölüm:
Asil, bahçedeki ağaçlardan birinin altına yerleştirilmiş geniş demir salıncakta uyur gibi uzanan annesinin, yaprakların arasından sızan güneş ışınları altında aydınlanan yüzüne baktı.
Henüz küçüktü.
Ama biliyordu, annesi hastaydı.
Annesi uyumuyordu, çok sevdiği güneşin tadını oğluyla çıkarmak istediği şu vakitte bile, gördüğü tedavi ve aldığı ilaçlar yüzünden öyle halsizdi ki kadın, onun için dizilmiş yumuşak yastıklara yaslanmış, gözleri kapalı şekilde öylece duruyordu.
Cildinde oynaşan sıcaklığı hissediyordu. Asil'in bahçede koşuşturduğunun hayal meyal farkındaydı, çocuğun tek başına oyun oynarken arada kendi kendine konuştuğunu duyuyordu.
Asil çocuk aklıyla, ki çoğu çocuktan daha olgundu her zaman, annesinin hastalığını grip gibi, soğuk algınlığı gibi ilaç alınca, dinlenince geçecek bir şey sanıyordu.
Annesi ona anlatmıştı aslında ama daha önce hastalanınca ölen kimse görmediği için bazı hastalıkların ardından ölüm gelebileceğini bilmiyordu elbette.
Onun için hastalık demek, hapşurmak, öksürmek, bazen ateşlenmek, bazen de kusmaktan ibaretti.
Annesinin öksürdüğünü, kustuğunu görüyordu arada, bazen ateşi de oluyordu kadının... Asil hep bu yüzden annesi hastaneye gittiği her seferde onun hep geri döneceğini düşünüyordu... Çünkü bunlar onun için normal hastalık belirtileriydi.
Bahçedeki son anılarıydı bu.
Annesi akşama doğru fenalaşmadan önce ılık bahar gününün tadını Asil'le beraber bu şekilde çıkarıyorlardı.
