-TAMAMLANDI-
-YETİŞKİN İÇERİK-
Asil, yalnız bir çocuktu. Sessiz ve ona yalnız hissettiren evinden uzaklaşmak için gittiği bir mekanda başına geleceklerden habersizdi. Ama kader ağlarını örüyordu.
bxb
boyxboy
(100. Bölüm final tadında ama... İlham...
Bölümleri genelde yazdığım gibi, kontrol edip atıyorum saate dikkat etmeden. Saat sizin için önemli mi?
Bölümü oylamayı ve yorumlamayı unutmayın 😽🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ASİL 🌈
13. Bölüm:
Yol uzadı da uzadı.
Devran daha önce kimse için böyle endişelendiğini, herhangi bir olayın onu korkutmanın kıyısına getirdiğini bile hatırlamıyordu. Çok başka bir memleketin okyanusunda kaybolmuş gibi telaş içindeydi. Asil yalan söylemezdi ona ama ya bir şey yaptıysa o adam, el kaldırdıysa Devran'ın bebeğim diye sevdiği, sevmeye kıyamadığı çocuğa?
Dün geceki halini, bembeyaz olmuş suratını hatırlıyordu. Çok korkmuş gibiydi çocuk. Attığı fotoğraf da tuzu biberi olmuştu Devran için. O gözlerini dolduran nedenleri bir kibrit çakıp yakmak, sonra o gözleri öpmek istemişti. Belki ilk önce o gözleri öperdi.
Gergin bakışlarını diktiği yolun ucunda nokta gibi görünen sarı arabayı tanıdı Devran saniyesinde. "Asil?" dedi kaşlarını çatarak.
Onun gitmesini istemeyen çocuk şimdi ona mı geliyordu? Yüklendi gaza, bitmeyecek gibi görünen mesafeyi hızla aştı, arabayı kaydırarak aceleyle durdurdu. Neredeydi soğukkanlı Devran?
Asil de onu farketmişti ve o da yolun kendi tarafında emniyetli bir şekilde durdurmuştu arabasını, direksiyonu tutarak öylece beklemişti bir kaç saniye sakinleşmek için. Çok geçmeden Devran içinde kopan fırtınayı susturarak, camdan içeri baktığında ağladığını gördüğü çocuğu korkutmak istemeyerek sakince açtı kapısını. Kendini tutmasa, Asil'e bir an önce ulaşma isteğiyle, o kapıyı yerinden sökerdi.
"Korkutma beni. Yapmadı bir şey dedin, bu halin ne gözünü seveyim? Öldürürüm onu Asil. Yaparım, sana dokunduysa yakarım onu." Yere çöküp çocuğun yüzüyle aynı hizaya geldi Devran. Bir hasar var mı diye canından can giderek kontrol etti. Hikayesini bildiği soluk morluk dışında bir şeyi yok görünüyordu ama kıyafetlerinin altında vücudu ne haldeydi?
"Mahvetti her şeyi. Annemin odası..." diye sızlandı Asil, ince kollarını Devran'ın boynuna dolayarak başını çenesinin altına sakladı. Akşamdan beri ilk kez nefes aldığını hissetti ikisi de. "Kötü oldu her şey. Çok kötü oldu."
"Böyle konuşma çocuk gibi, aklımı kaçıracağım. Ne yaptı sana?"
Asil hıçkırıkları arasında konuşmaya çalıştı. "Bana... bir şey yapmadı." dedi.
Yapabilirdi.
Yakalarından tuttuğunda, Asil'in parmak uçlarında havalanmasına sebep olduğunda, Asil babasının gözlerini karartan öfkeyi görmüştü. O an her şeyi yapabilecek deli bir adam gibi görünmüştü gözüne. Çocuk kendi öz babasından korkmuş, kaçmıştı.
