"နင့်မှာ ငါ့ကို ဘာမှပြောစရာမရှိဘူးလား နွေအလင်္ကာဦး"
မာန်က ဒေါသထွက်တိုင်း သူမနာမည်အပြည့်အစုံကိုသာ ခေါ်လေ့ရှိသူမို့ အခုလည်း သူစိတ်တိုနေမှန်းသူမ သိလိုက်သည်။
"ငါက ဘာကိုပြောရမှာလဲ မာန်"
သူမ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကိုင်လှုပ်ရင်း မာန် စိတ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံး လျှော့လိုက်သည်။
"ဟူး....နွေဦး...နင်....ဟာ"
"နင် ဘာကို စိတ်တိုနေမှန်း ငါမသိဘူး မာန်၊ နင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"နင်ကရော နောက်ထပ် ငါ့ကို ဘာတွေလျှို့ဝှက်ထားသေးလဲ"
သူမ မာန့်မေးခွန်းကို အံ့အားသင့်စွာ နားထောင်နေမိ၏။ မာန်က သူ့စကားကို ဆက်လိုက်သည်။
"နင် အခုတလော ငါမပါပဲ အပြင် ခဏ ခဏ ထွက်နေတယ်၊ ပြီးတော့ နင် ဘာတွေလုပ်နေလဲဆိုတာ ငါဘာမှ မသိရဘူး"
"ငါက ငါလုပ်သမျှကိစ္စတိုင်းကို နင့်ကိုပြောပြနေရမှာလား မာန်"
"အခု နင့်ပုံက online မှာ ပျံ့နေပြီလေ၊ နင် ဘာလို့ အဲ့ဒီလူနဲ့မှ သွားပတ်သက်ရတာလဲ ဟမ်.."
"ငါနဲ့ဦးက ဒီအတိုင်း သာမန်ရင်းနှီးရုံလောက်ပဲလေ၊ အဲ့ဒါကို ဘာမှမသိပဲ သူတို့ဟာသူတို့ ထင်ရာတွေ လျှောက်ရေးတင်နေတာ ငါတို့အမှားမှ မဟုတ်တာ"
အဲ့ဒီလူကို သူမ "ဦး" လို့ သုံးနှုန်းနေတာကို နားထောင်ရင်း မာန် အံကြိတ်မိသည်။
"ဦး...ဟုတ်လား နွေအလင်္ကာဦး... နင် ဦးလို့ခေါ်နေတဲ့လူက နင်နဲ့ သာမန်ရင်းနှီးလို့ရတဲ့ အသက်အရွယ်ရော ဟုတ်လား"
မာန့်အသံတွေက ဝမ်းနည်းမှုနဲ့ ဒေါသတို့ ရောယှက်နေသည်မို့ တုန်ရီနေ၏။
"ဘာလဲ မာန်၊ အသက်အရွယ်ကွာရင် မရင်းနှီးရတော့ဘူးလား၊ မချစ်ရတော့ဘူးလား"
"ဘာ..."
သူမနှုတ်ခမ်းက ထွက်လာတဲ့စကားတွေကို မာန်ဆက်နားထောင်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ပဲ ထိန်းမရတဲ့ ဒေါသတို့က မာန့်စိတ်ကို အမှောင်ဖုံးသွားစေ၏။
"ဝုန်း...ဒုန်း"
မာန်က သူ့ကားကို သူ ဒေါသထွက်စွာ ထုရိုက်နေသည်။ ဒီလောက်ထိ ဒေါသထွက်နေတဲ့မာန့်ကို မမြင်ဖူးတာမို့ သူမ ကြောက်လန့်ကာ မျက်ရည်တို့ ရစ်ဝဲလာ၏။
YOU ARE READING
တိတ်တခိုး ချစ်ရသော....❤️
Romanceတစ်နိုင်ငံလုံးမှာသာမက ပြည်ပအထိ ထူးချွန်အောင်မြင်တဲ့ လူငယ်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်၊ အလုပ်ကလွဲပြီး ကျန်တာ စိတ်မဝင်စား၊ အမြဲအေးတိအေးစက်နေတတ်တဲ့ ရှိန်း....❤️ ဂျာနယ်ထဲကတစ်ဆင့် အမှတ်မထင်တွေ့ပြီး ရှိန်းကို စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ သာမန်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး...
