"နင် အဆင်ပြေရဲ့လား နွေဦး"
"ပြေပါတယ် မာန်ရဲ့ နင်တို့ ကျောင်းမသွားကြဘူးလား"
"နင် သတိရပြီဆိုလို့ ငါတို့အမြန်လာခဲ့ကြတာ၊ နင်သက်သာရဲ့လားဟင်"
စိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့ မေးနေတဲ့ ပန့်ကိုကြည့်ပြီး သူမ ခေါင်းညိတ်ပြုံးပြရင်း....
"သက်သာပါတယ် ပန်ရယ် အခု သက်သာနေပါပြီ"
"ဟိုလူက ဘာလာလုပ်တာလဲ နွေဦး"
မာန်က အခန်းအပြင်မှာ မေမေနဲ့ စကားရပ်ပြောနေတဲ့ သူ့ကို လှမ်းကြည့်ပြီး မေးသည်။
"ဘာလာလုပ်ရမှာလဲ သတင်းလာမေးတာပေါ့ မာန်ရယ်"
"အဲ့ဒီလူ နင့်နားမှာ ရှိနေတာ ငါမကြိုက်ဘူး နွေဦး သူ နင့်နားရောက်လာရင် နင် တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခု ဖြစ်တော့တာပဲ"
"မဆိုင်လိုက်တာ မာန်ရယ် နင် ဦးအပေါ် မကောင်းမြင်စိတ်တွေ များလွန်းနေပြီ"
"ငါက မကောင်းမြင်စိတ်များတယ် ဟုတ်လား"
"မာန် နင်တော်လောက်ပြီထင်တယ် နွေဦးက အခုမှ သတိရလာတယ်ဆိုတာလည်း သတိထားဦး"
ပန်က စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ပြောလိုက်မှ မာန် ဆက်မပြောတော့ပဲ အခန်းအပြင်ထွက်သွားသည်။
"မာန်က ဘာဖြစ်တာလဲ သမီး၊ သူ့ကိုကြည့်ရတာ စိတ်ဆိုးပြီး ထွက်သွားတဲ့ပုံပဲ"
ဒေါ်စန္ဒာချိုက အခန်းထဲဝင်လာပြီး မေးတော့....
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အန်တီ၊ သမီးနဲ့စကားများပြီး ထွက်သွားတာပါ"
သူမ မဖြေခင် ပန်က အရင်ဖြေလိုက်ရင်း သူမဘက်လှည့်ကာ ပြုံးပြသည်။
"ဆရာဝန်က ဘာတဲ့လဲ မေမေ"
"နောက်တစ်ပတ်လောက်ဆို ဆေးရုံဆင်းလို့ရလောက်ပြီတဲ့ ခြေထောက်က ပတ်တီးဖြေရဖို့တော့ ကြာဦးမယ် သမီး"
"ဆေးရုံဆင်းရမယ်ဆိုတာနဲ့ ကျေနပ်ပါတယ် မေမေရယ် ဒီအခန်းထဲမှာ အမြဲတမ်းလှဲနေရတာ မွန်းကြပ်လွန်းလို့ အိမ်ပဲပြန်ချင်တယ်"
မေမေက သူမစကားကိုပြုံးရင်း...
"အခုမှ အိမ်တန်ဖိုး သိတာပေါ့..."
YOU ARE READING
တိတ်တခိုး ချစ်ရသော....❤️
Romanceတစ်နိုင်ငံလုံးမှာသာမက ပြည်ပအထိ ထူးချွန်အောင်မြင်တဲ့ လူငယ်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်၊ အလုပ်ကလွဲပြီး ကျန်တာ စိတ်မဝင်စား၊ အမြဲအေးတိအေးစက်နေတတ်တဲ့ ရှိန်း....❤️ ဂျာနယ်ထဲကတစ်ဆင့် အမှတ်မထင်တွေ့ပြီး ရှိန်းကို စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ သာမန်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး...
