"ပန်.."
သူမ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာတော့ ပန်က မေမေတို့ဘေးမှာ ထိုင်လျက် ခေါင်းငိုက်စိုက်ချထားသည်။ သူမဆင်းလာတာမြင်တော့...
"နွေဦး နင် အဆင်ပြေရဲ့လားဟင်"
"ပြေပါတယ် ပန်ရဲ့ ငါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
"နင် ပိန်သွားတယ်"
"နင် ဘာဖြစ်လာတာလဲဟင် နေမကောင်ဘူးလား"
ပန့်ကိုကြည့်ပြီး မေမေတို့ကပါ မျက်နှာမကောင်းကြတာမို့ သူမ ပန့်ကို ခြံထဲကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။
"ပန်...နင် ဘာဖြစ်လာတာလဲ"
"ဘာ...ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊ ငါ နေသိပ်မကောင်းချင်လို့"
"ဟုတ်လား..၊ အဲ့ဒါများ ဖုန်းဆက်လိုက်တာ မဟုတ်ဘူး ငါလာမှာပေါ့၊ ဒါနဲ့ မာန်ရော မပါဘူးလား"
မာန့်ကိုမေးတော့ ထိန်းမထားနိုင်တော့တဲ့ မျက်ရည်တွေက ပါးပြင်ပေါ် လှိမ့်ဆင်းလာသည်။ ပန် ငိုနေတာမြင်တော့ သူမ ပျာပျာသလဲဖြစ်ရင်း...
"ပန် ဘာဖြစ်တာလဲလို့၊ ဘာလို့ငိုနေတာလဲ"
"မာန်က ထွက်သွားပြီ..."
"ဘာ...ဘယ်ကိုလဲ"
"............"
ပန့်ကိုကြည့်ပြီး သူမ အားမလို အားမရဖြစ်လာတာကြောင့် ပခုံးကိုဆွဲကိုင်လှုပ်ကာ...
"ပြောလေ ပန်၊ မာန်က ဘယ်သွားတာလဲလို့"
"ဟို...နိုင်ငံခြားကို ထွက်သွားပြီ နွေဦး"
"ဘယ်လို..? ဘာလို့လဲ"
"ကျောင်းသွားတက်တာတဲ့"
"ငါ့ကိုလည်း ဘာမှမပြောသွားဘူး"
"အင်း...ငါ့ကို မှာထားခဲ့တာ"
"နောက်မှ ငါ ဖုန်းဆက်ဦးမယ် ကောင်စုတ်"
မာန့်ကို စိတ်ထဲကနေ ကျိန်ဆဲနေမိသည်။ နိုင်ငံခြားကို သွားတာကို သူမကို အသိတောင်မပေးသွား..။ ရုတ်တရက်ကြီးမို့ အံ့ဩဝမ်းနည်းမိသည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ခင်ခဲ့ရတဲ့သူမို့ အဲ့ဒီလိုကြီး ထွက်သွားတယ်ဆိုတော့လည်း ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာနှင့်...။
"ငါကလေ...နင်နဲ့မာန့်ကို ငါ့လက်ထပ်ပွဲမှာ အရံလုပ်ခိုင်းမလို့ ပန်ရဲ့"
YOU ARE READING
တိတ်တခိုး ချစ်ရသော....❤️
Romanceတစ်နိုင်ငံလုံးမှာသာမက ပြည်ပအထိ ထူးချွန်အောင်မြင်တဲ့ လူငယ်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်၊ အလုပ်ကလွဲပြီး ကျန်တာ စိတ်မဝင်စား၊ အမြဲအေးတိအေးစက်နေတတ်တဲ့ ရှိန်း....❤️ ဂျာနယ်ထဲကတစ်ဆင့် အမှတ်မထင်တွေ့ပြီး ရှိန်းကို စိတ်ဝင်စားသွားတဲ့ သာမန်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး...
