I'm already high enough +Bankzitters

Hoofdstuk 2

Tess van de Graaf

Mijn vinger raakt de bel en nog geen minuut later wordt de grote voordeur open gegooid en staan Robbie en Matthy daar. 'Ik kom alleen terug als dat smerige wijf weg is!' roep ik boos naar hem. Ondertussen slaat mijn stem over en komen er tranen in mijn ogen. 'Hij heeft het met haar uitgemaakt.' vertelt Matthy als Robbie mij om de nek vliegt. 'Jammer voor haar, moet Robbie maar niet zo'n leuk zusje hebben als mij.' zeg ik met een zachte glimlach. 'Maar waarom heb je nooit vertelt over mij tegen haar.' vraag ik aan Robbie als ik met mijn hand over zijn schouder wrijf. 'Ik durfde niet, ze komt altijd zo bot uit de hoek. Dus als ik vertelde dat je verslaafd was dan had ze me helemaal uitjauwd.' Vertelt Robbie met tranen in zijn ogen. Ik schud mijn hoofd uit onbegrip. 'Maak je maar geen zorgen om mij Rob, ik zat goed op mijn plekje. Maar ik had t wel leuk gevonden als je mijn naam ook een keer had benoemd tegen haar en tegen de jongens.' vertel ik hem zo lief mogelijk. Mijn telefoon gaat af en ik kijk naar mijn scherm. 'Deze moet ik echt even nemen.' Raymond belt mij.

'Tess de Graaf, hoe vaak moet ik het nog uitleggen dat je mij niet moet laten wachten.' ik schrik en herriner mij de afspraak.

'Kut, was die vandaag?' vraag ik wat dom.

'Ja Tess, die was vandaag. Waar ben je.' vraagt Raymond boos.

'Ik ga je mijn locatie niet doorgeven, ik wil geen mensen in gevaar brengen.' zeg ik terug. Ik kijk even over mijn schouder naar alle kanten en check de parkeerplaatsen.

'Ik zie je wel kijken.' zegt hij lacherig. 'Hoe weet je waar ik ben?' vraag ik stellig en mijn hart begint flink te bonzen. Raymond is vrij gevaarlijk, hij dealt drugs in de gevaarlijkste categorieen. Hij hangt op en ik kijk nog eventjes heen en weer of er nog iemand staat. Maar er staat tot mijn verbazing helemaal niemand. Iemand tikt op mijn schouder en ik schrik me rot. Ik draai me om en ben gelijk weer helemaal nuchter. 'Slecht geweten?' Vraagt Milo en ik lach zachtjes. 'Ja, zoiets.' zeg ik met een zacht lachje. 'Als er wat is mag je altijd bij mij komen, of bij mij gezellig een filmpje pakken.' zegt Milo met een grijns en ik schud mijn hoofd. 'Nee Milo, dat doen we maar niet.' zeg ik en begin hard te lachen. 'Waarom lach je?' vraagt hij met een niet snappende blik. 'Omdat jij jezelf volledig belachelijk zit te maken.' lach ik opnieuw.

Als het schemert gaan de lichten binnen aan en het wordt al gelijk meer huiselijker. In mijn gedachten loop ik tegen Matthy aan en ik kijk in zijn blauwe ogen. 'Sorry,' verlaat mijn mond en glimlach zacht. 'Maakt niet uit.' vertelt Matthy mij. Ik knik met mijn hoofd en blijf even in trans. 'Je hebt hele mooie ogen.' zegt Matthy als hij mijn hand aanraakt. 'Eh, dankjewel.' dank ik hem en ik loop terug naar de bank waar alle jongens zitten. 'Tess, we hebben besproken dat je hier niet mag blowen, en dat we niet willen hebben dat je uitgaat zonder onze toestemming.' vertelt Robbie als jij voor me komt staan. 'En dat bepaal jij?' vraag ik terwijl ik mijn stem verhef. 'Ja, dat is het beste voor je.' vertelt Robbie mij. 'Je bent me vader toch niet?' vraag ik boos en ik loop de deur uit naar de tuin. 'Een beetje mij vertellen wat ik mag en niet mag, ik ben geen klein kind.'  mompel ik boos en zacht in mezelf. 'Tess, niet boos zijn alsjeblieft. Je broer probeert je alleen te beschermen.' zegt Raoul als hij naar buiten komt met Robbie en Matthy. 'Ik kan prima mezelf beschermen, ookal is dat tegen domme mensen die mij wat proberen te verkopen.' roep ik naar Raoul. Al snel sla ik mijn hand voor mijn mond en dringt het door dat ik mezelf hardop heb verlinkt over het feit dat ik nog wel eens wat koop op straat. Het is lief bedoeld, echt waar. Mijn broer die me wilt beschermen maar het hoeft gewoon niet. 'Je doet wat op straat?' vraagt Robbie zacht. 'Ik dacht dat je tenminste met dat was gestopt.' zegt hij opnieuw zacht en tranen vormen er in mijn ogen. 'Ik heb geprobeerd om met dat te stoppen, maar mensen kennen mij daar en weten dat ik geen nee kan zeggen.' de woorden verlaten mijn mond en tussen de woorden door snik ik. 'Het is zo moeilijk, en ik sloop mezelf.' geef ik toe. Robbie omhelst mij en ik sla mijn armen om zijn lichaam heen. 'Hier hoef je niet bang te zijn, laat me je alsjeblieft helpen.' zegt Robbie en ik knik. 'Op een voorwaarde.' vertel ik mijn broer die voor me staat. 'Ja?' 'Dat je niet zo overprotecting wordt als papa.' zeg ik zacht. Hij knikt en loopt met me weer naar binnen.

'Wil je vertellen wat er allemaal met je is gebeurt na de dood van papa?' vraagt Robbie als hij zijn drinken op tafel zet. 'Oké, is goed. Het hele verhaal of de korte versie?' vraag ik twijfelend. 'Gewoon wat je weet.' zegt Robbie en ik knik. Dit gaat nog een lange avond worden.