I'm already high enough +Bankzitters

Hoofdstuk 12

Tess van der Graaf

Wanneer ik naar de deur loop, lopen de jongens achter mij aan en geven ze mij nog een laatste knuffel en een kus op mijn wang. 'Dank jullie wel voor alles jongens, ik had nooit durven dromen dat jullie in een paar weken en maanden mijn beste vrienden zouden worden, tevens ook mijn enige.' zeg ik als ik mijn jas aantrek en hun aankijk. 'Wij zijn ook blij dat we jou mochten leren kennen, en we zien elkaar heel erg snel. Dat beloven we.' zegt Koen en ik knik. 'Maar waar ga je nu slapen?' vraagt Milo en ik haal mijn schouders op. 'Ergens onder een brug, het is niet het einde van de wereld.' zeg ik zacht en lach zachtjes, terwijl het eigenlijk niet grappig is, maar toch probeer ik het weg te lachen, alsof het niets is. 'We kunnen je niet zomaar laten gaan.' zegt Matthy als hij de tranen ook over zijn wangen heeft lopen. Ik kijk even de andere kant op en leun tegen de deurpost. 'Matthy heeft wel gelijk.' zegt Raoul. 'Het is oké, ik red me eigen wel.' zeg ik zacht en geef Matthy een knuffel. 'Ga niet nog een keer weg, niet van mij.' zegt Matthy zacht in mijn oor en ik trek terug. 'Ik kan niet anders, Robbie wilt me niet meer hier hebben.' zeg ik huilend en de jongens omarmen me allemaal.

Ik loop richting de poort van het erf van het huis. Bepakt en bezakt loop ik naar niks, gewoon recht voor me uit lopen is het beste wat ik kan doen. Ik hoor een stem achter mij en ik kijk verbaasd achterom. Matthy komt aangerend en komt voor mij staan. 'Ik kan je niet laten gaan.' zegt hij net zoals wat hij binnen ook al zei. 'Maar ik kan hier niet blijven Matt,' zeg ik tegen hem. Matthy kijkt me diep in mijn ogen aan en even voel ik me weer dat kleine meisje, het kleine meisje dat dacht dat ze de wereld aan kon. Maar als ik weer terug kom in de realiteit voel ik me het tegenovergestelde. 'Waar moet ik heen dan?' vraag ik zacht en er stromen opnieuw tranen over mijn wangen en ik ga hopeloos zitten op mijn koffer.

'Ik zoek een huisje, waar je in kan en dat van jou is. Dat wordt jouw nieuwe huisje, in Rotterdam.' zegt Matthy als hij knielend voor me gaat zitten en ik hem aankijk. 'Weet je dat zeker? Ook met financiën?' vraag ik zacht maar ook opgelucht. Hij knikt en ik sla mijn handen voor mijn gezicht. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen.' zeg ik zachtjes en ik omarm hem stevig. 'Dit is echt het allerliefste wat iemand ooit voor me heeft gedaan.' de woorden verlaten mijn mond met een heel veel snikken. 'Het is het minste wat ik kan doen om je te helpen. En als je wilt kan ik ook helpen om je aanstaande huisje leuk te maken.' zegt Matthy en ik knik dankbaar. 'Heb je dan al een ander huisje?' vraag ik verbaasd.

'Nee, de planning zou zijn dat we allemaal over een maandje onze eigen kanten op zouden gaan, en ik had al met iemand een gesprek gehad dat ik zijn huis kon overnemen.' zegt Matthy met een glimlach en ik kijk even beduusd. 'Dus je geeft je huis aan mij?' vraag ik met een frons en hij knikt opnieuw. Ik knuffel hem opnieuw en vergeet even de hele wereld en de situatie. Het is zo rommelig geweest tussen mij en Matthy, dat ik het nu goed wil doen, en goed wil rechtzetten. Ik trek me terug uit de knuffel en al snel geeft Matthy mij een kus op mijn wang. 'En wat betreft Laila, ook al is ze mijn vriendin, ze voelt meer als een vriendin in vriendschap.' zegt Matthy en ik knik. 'Ik ga even bellen naar een vriend van mij of je al meteen in je huis kan.' zegt Matthy en nogmaals knik ik. Dalijk krijg ik van hem gewoon een huis, mijn eigen plekje. Waar ik het gezellig kan maken, foto's kan ophangen en het helemaal van mij kan noemen.

'Je kan er meteen in, hij komt ook zodat hij de sleutels kan overhandigen.' zegt Matthy als hij zijn telefoon in zijn broekzak stopt en mij aankijkt. Zoveel blijdschap gaat er nu door mij heen dat ik van vreugde huil. 'Kom hier lieve Tess.' zegt Matthy en ik omhels hem opnieuw. 'Wat ben ik toch dankbaar om jou in mijn leven te hebben.' fluister ik zacht in zijn oor en hij lacht zachtjes.

Als we aankomen bij het huisje blijkt het een wondermooi huis te zijn in een mooie buurt, vlakbij de Kuip. Matthy zijn vriend komt na een paar minuutjes ook aangereden en al snel overhandigd hij de sleutels van het huis aan mij. 'Hier, deze zijn van jou.' zegt hij met een glimlach en ik pak ze dankbaar aan. 'Dankjewel.' zeg ik blij en Matthy komt achter me staan. 'Ik regel wel de huur, dat komt goed.' zegt Matthy. 'Helemaal goed, ik spreek je en veel geluk met je nieuwe paleisje.' zegt de jongen en ik knik dankbaar. 'Dankjewel voor de moeite.' zeg ik met een sterkte stem. Hij knikt vrolijk en hij rijd ook weer weg. Ik hou de sleutels in mijn hand en kijk naar Matthy. Hoe dan ook ik voel me ineens een stuk beter, door het geluk dat ik net heb gekregen.

——
Sorry voor het wat kortere hoofdstukje, maar hopelijk vinden jullie 'm nog steeds leuk!