I'm already high enough +Bankzitters

Hoofdstuk 7

Tess van de Graaf

Wanneer we de oprit van mijn moeder oprijden zie ik wat lichtjes branden. Ik stap uit de auto als hij tot stilstand is gekomen en Raoul stapt ook uit. 'Moet ik meegaan?' vraagt hij zachtjes en ik knik. Ik loop met mijn tas op mijn schouder naar de voordeur en ik bel aan. Mijn hart bonkt haast uit mijn lichaam, zo spannend vind ik het. De deur gaat na een paar seconden open en mijn moeder lijkt verbaasd maar ook opgelucht. 'Tess?' vraagt ze verbaasd en ik knik. 'Hoi mam.' verlaat mijn mond trillerig. 'Ik heb je gemist.' zeg ik opnieuw trillerig en mijn moeder schud haar hoofd. 'Kom binnen Tess.' zegt mijn moeder en wenkt ons naar binnen. Ik knik en ik trek Raoul mee naar binnen.

'Wie heb je meegenomen?' vraagt mijn moeder vrolijk. 'Dit is Raoul, een van mijn beste vrienden.' zeg ik tegen mijn moeder als ik op een stoel ga zitten. 'Ik ben Raoul.' zegt hij tegen mijn moeder en ze knikt netjes. 'Linda, de moeder van Tess.' zegt mijn moeder aardig terug. 'Ik heb therapie genomen Tess, ik ben niet zoals jaren geleden.' zegt mijn moeder blij en zeg een kopje koffie bij mij neer en voor Raoul ook. 'Ik ook, ik ben schoon.' zeg ik als ik mijn moeder aankijk. 'Echt?' vraagt mijn moeder met blijdschap in haar ogen. 'Ja, Robbie heeft me daarbij geholpen.' zeg ik zacht en trots.

Wanneer we weer in de auto zitten voel ik me blij, opgelucht en een beetje vrijer dan eerst. Het gaat gelukkig goed met mijn moeder en dat vind ik op dit moment het aller belangrijkste. Raoul zet wat muziek en begint een beetje mee te zingen. Het zijn wat oudere liedjes maar wel liedjes die ik uit mijn hoofd ken en die ik voluit mee zing 'Je zei ik blijf je trouw, ik heb nooit geloofd in jou.' Zing ik hard met Raoul. Voor mijn gevoel duurt de rit nog kort en stuur Robbie een berichtje. Maar al snel krijg ik een berichtje terug van Robbie.

Ik: Hee Rob, ben net bij mama langs geweest en heb vertelt dat het goed gaat met me, heb ook vertelt dat je samen met Jamie naar Zuid-Afrika bent.

Rob: Hey Tessje, wat goed zeg, hou je het nog een beetje uit, en is het niet allemaal heel zwaar nu ik weg ben? Ik hou van je.

Ik: Het is allemaal goed Robbie, en het komt ook allemaal goed, geen zorgen. Ik hou ook van jou.'

Als we de oprit oprijden zie ik Koen voor zijn auto staan met Matthy. Raoul parkeert de auto en ik stap uit. Ze roepen naar elkaar en ik heb geen idee wat er gaande is. 'Wat moet dit voorstellen?' vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw. 'Matthy wilde je zelf komen ophalen toen je bij je moeder was.' zegt koen wat schuw. 'Raoul wilde mij brengen dus ik snap niet helemaal wat je wilt Matthy.' zeg ik niet begrijpend. 'Ik wilde gewoon niet dat raoul met je mee ging.' zegt hij bozig. 'Oh, dus dan had ik maar vanaf hier helemaal naar Rotterdam moeten lopen? Lekkere vriend ben jij.' zeg ik boos en daarna loop ik naar binnen. Ik pak mijn spullen en stop ze in een grote koffer die ik van Robbie heb gekregen. Ik doe alle kleding en dingen die ik nodig heb erin. Als ik even op zijn stoel ga zitten in zijn kamer kijk ik nog eens even de kamer rond en weet het zeker. Ik zal en ga een kaartje kopen voor het vliegtuig richting Zuid-Afrika. Ik wil naar Robbie en niemand kan mij tegen houden. Ik pak mijn koffer van het bed af en neem mijn handtas mee waar ook belangrijke dingen inzitten. Ook mijn paspoort, id kaart, telefoon oplader en mijn portemonnee zitten erin.

'Waar ga je naar toe?' vragen de jongens. 'Ik ga naar het vliegveld, ik ga naar Robbie.' zeg ik emotieloos. Ze kijken elkaar aan en schudden dan hun hoofd. 'Maar dat kan niet!' roept Matthy. 'Oh, en waarom niet?' vraag ik heel rustig en houd mijn hoofd schuin. 'Nou, omdat eh, eh..' begint hij maar hij maakt zijn zin niet af. 'Dacht ik al, luister ik ben jullie dankbaar voor alles maar ik wil heel graag naar Robbie en ik denk dat dit het perfecte moment is.' zeg ik met een zwakke glimlach. Raoul en koen knikken en leggen een hand op mijn schouder. 'Je maakt de juiste beslissing.' zegt Koen. Ik glimlach en geef Koen een knuffel. 'Matthy ga je mee om Tess weg te brengen?' vraagt Raoul en Matthy knikt. De jongens pakken hun jassen en we rijden naar het vliegveld.

'Weet je het zeker dat je gaat?' vraagt Raoul als hij me aankijkt en ik een kaartje in mijn handen heb. Ik knik en pak hem vast om hem een knuffel te geven. 'Ik weet het zeker.' zeg ik tegen Raoul zachtjes in zijn oor en hij wrijft even onder zijn ogen. 'Gaan jullie nou alle drie huilen?' vraag ik verbaasd en lach eventjes om ook mijn verdriet tegen te gaan. Ze schudden hun hoofd en knuffelen me allemaal. 'Doe voorzichtig alsjeblieft, app als je bent aangekomen.' zegt Koen als hij me los laat. 'Ga ik doen Koen,' zeg ik bevestigend en glimlach naar hem. 'Let alsjeblieft goed op Mat.' zeg ik zachtjes tegen Koen als Matthy de andere kant op kijkt. Hij knikt en geeft me en knipoog. Ik stap naar Matthy toe en hij kijkt me betraand aan. 'Niet huilen Matthy.' zeg ik als ik de tranen van zijn gezicht af wrijf. 'Met wie moet ik nu samen knuffelen, in bed liggen en wedstrijdjes doen?' vraagt hij zachtjes en ik lach zachtjes. 'Ik ben er nog steeds alleen niet in het huis, je mag me altijd videobellen, normaal bellen en appen natuurlijk.' zeg ik lief tegen hem. 'Ik ga je missen Tess.' zegt hij als er een traan uit zijn ooghoek loopt. 'Ik jou ook Matt,' zeg ik terug en ik geef hem een knuffel, net iets langer als bij de andere jongens. Als ik terug trek geeft Matthy me een kus op mijn wang en ik bloos eventjes. Ik geef hem een kus op zijn mond en hij pakt mijn gezicht vast en zijn tong dringt mijn mond binnen en wat geniet ik van dit moment. 'Ik moet gaan.' zeg ik zachtjes tegen hem en hij knikt. 'Ik app je zo lieve Tess.' zegt hij lief en ik knik. 'Ik hou van jou.' zeg ik zachtjes tegen hem en ik leun nog even tegen hem aan.

De andere jongens komen er ook bij en langzaam ontsnapt er een traan uit mijn ooghoek en besef ik me hoe gelukkig ik ben met deze lieve jongens. Ik trek me terug en pak mijn koffer weer en maak me gereed om naar de gate te lopen. 'Ik ga jullie missen, en ik hou van jullie, heel erg veel.' zeg ik hardop tegen de jongens en ze glimlachen. 'Wij ook van jou, en als je er bent, geef Robbie een knuffel van ons.' zegt Raoul en ik knik. 'Ga ik doen.' zeg ik tegen hun en ik zwaai nog eventjes voordat ik de gate in loop. Ik draai me nog een keer om en daar staan twee blije jongens en een gebroken jongen, maar ik weet dat hij er boven op komt.