Renkli Hayaller Balonu 🎈

10

Belki de yeni bir başlangıç yapmanın vaktidir.

Yeni bir başlangıç için her şeyi yıkmanın vaktidir.

Kapana kısılmışken ayağa kalkmaya çalışmanın tam vakti...

Sabahattin Ali – İçimizdeki Şeytan

Beklentiler ve hayal kırıklıkları.

Eğer ki hayatınızın büyük bir kısmını işkence, şiddet ve sevgisizlik sarmalı içinde geçirdiyseniz, beklentiyi eksilerde tutmayı öğreniyorsunuz.

Neden mi?

Çünkü bütün beklentilerin kozasında hayal kırıklıkları saklıdır. Siz hayal edersiniz, beklersiniz... Ta ki günün sonunda koza açılana kadar... Açılır ve hayal kırıklığı uçmaya başlar.

Ben hiç beklentiye girmedim. Yirmi senedir hiçbir şeyden beklenti duymadım. Kimseden beni sevmesini beklemedim çünkü bana sevgisizlik öğretildi. Kimseden benim için bir iyilik yapmasını beklemedim çünkü hep ama hep kötülük gördüm. Zaten yeterince acı vardı hayatımda, bir de kendi kendimi en büyük acının esiri yapmaya niyetim yoktu anlayacağınız.

Aslında, sadece öyle olduğunu sanmışım. Şu anda anlıyorum ki, ben ne kadar imkansız olduğunu bilsem de Rüzgar'dan hep bir şeyler beklemişim ve avuçlarıma konan hep siyah bir hayal kırıklığı olmuş.

Dudaklarından dökülen küçücük bir kelimenin kalbimde bu kadar ağır bir yük bıraktığını iliklerime kadar hissettiğimde anladım ki, ben en çok kendine yalan söyleyen koca bir Pinokyo ile yaşıyormuşum. Yani kendimle...

O geceye o kadar umut bağlamışım ki, fark etmeden hayaller kurar olmuşum. Onun beni anladığını, hissettiğim şeyleri iliklerine kadar hissettiğini sanmışım ama avuçlarıma konan tek şek küçücük bir "hatırlamıyorum" olmalıymış ki gerçekleri öğreneyim.

Ne diyeceğimi bile bilemeden öylece gözlerinin içine bakmaya ve orada bir şeylerin yanlış olduğunu, duyduğum kelimenin aslında sadece benim hayal gücümden ibaret olduğunu fark etmek için çabalamaya devam ettim, fakat onun gözlerinde sadece şaşkınlık ve gördüklerinden kaynaklı öfke vardı.

Ani bir toparlanma ile yere düşen pijama üstümü aldım ve kollarımdan geçirdim. Rüzgar hala olduğu yerde duruyor ve bir şeyler söylememi bekliyordu. Onu bekletmek istemezdim fakat içimde öyle büyük bir hayal kırıklığı yaşıyordum ki konuşmaya başladığım anda gözyaşlarımı tutamayacağımı biliyordum. Oysa ben ağlamamayı çok küçük yaşta öğrenmiştim.

Pijama altımı da gözlerinin önünde en ufak bir utanma belirtisi göstermeden ayaklarımdan geçirdiğimde Rüzgar hala karşımda dikilmiş tek bir kelime etmeden bana bakıyordu. Bir an önce yatağıma girmek, tavanımla baş başa kalmak istediğim için oldukça hızlı davranıyordum. En sonunda üzerimden çıkarttığım kıyafetlerini kirli sepetime attığımda Rüzgar hareketlendi.

"Hayal, bir şey söyle artık."

Simsiyah odamın ortasında, siyaha bulanmış beklentilerimle karşısında durdum. Bir şeyin beni bu andan kurtarabilmesini diledim. Dudaklarım aralandığı anda ağlayacağımı biliyordum. Ağlamak istemiyordum. Hayır, kesinlikle ağlamayacaktım. Bugün onun karşısında yeterince ağlamıştım zaten.

Yine de kendimi konuşmak için zorlamaya karar verdim. Bir cevap hak ediyor muydu derseniz, hayır. Bence Rüzgar bir daha benim hayatım ile ilgili en ufak bir detayı bile bilmeyi hak etmiyordu. Yine de güzel bakan okyanus gözlerine kıyamadım.