ရိပေါ်သူ့အမှားကြောင့်အရင်ကခြေတစ်လှမ်းတောင်မလှမ်းခဲ့ဖူးတဲ့နေရာစီသို့တစ်နည်းအား
ဖြင့်ရှောင်းကျန့်အခန်းလေးစီကိုဦးတည်လိုက်တယ်။
"ဒေါက်..ဒေါက်"
"ရှောင်းကျန့်.....ရှောင်းကျန့်...အိပ်နေပြီလား"
"............"
"ရှောင်းကျန့်...ကိုယ်ဝင်လာပြီနော်"
"ဘာကိစ္စလဲပြော"
ရိပေါ်တံခါးလေးဖွင့်ပြီးဝင်ရန်အလုပ်အလိုလိုပွင့်လာတဲ့တံခါးလေးနောက်ကွယ်ကနေထွက်လာတဲ့အဖြူရောင်ကောင်လေး။အက်ျီအဖြူ..ဘောင်းဘီရှည်အဖြူလေးနဲ့အပိုအဖြစ်ခြေထောက်မှာပတ်ထားတဲ့ပတ်တီးဖြူဖြူ
"ဒါဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
"ဘာကိစ္စနဲ့လာတာလဲပြောလို့ရပြီ..ကျန်တာအပိုတွေမပြောနဲ့"
"ကိုယ်..ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
"ဘာအတွက်လဲ..နေ့လည်က ကိစ္စဆိုတောင်းပန်စရာမလိုပါဘူး..မင်းမမှားဘူး..ဟိုမိန်းကလေးလဲမမှားဘူး..ငါပဲမှားတာငါမှားခဲ့တာ..ငါကော်ဖီနဲ့လောင်းခဲ့တာ...ငါအောက်တန်းကျကျနဲ့မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ဖတ်ပြိုင်ပြီးရန်သတ်ခဲ့တာ...အဲ့အတွက်..မင်းငါ့ကိုတောင်း.....အင့်"
ဝမ်းနည်းစွားတစ်ခွန်းချင်းပြောနေတဲ့ကောင်လေးနှုတ်ခမ်းကိုရိပေါ်စုပ်ယူနမ်းရှိုက်မိသည်။
"လွှတ်!ငါ့ကိုမထိနဲ့...မင်းနမ်းချင်တယ်မလားမင်းကြိုက်တဲ့မိန်းမတွေနဲ့သွားနမ်း...ငါ့ကိုမထိနဲ့ငါ့ကိုမနမ်းနဲ့ရွံ့တယ်...မိန်းမတကာနဲ့နမ်းနေတဲ့အဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုမုန်းတယ်မိန်းမတွေကိုပဲသဘောကျတတ်ပြီတနှာယမ္မက်တွေကိုပဲစိတ်ဝင်စားတတ်တဲ့အထက်တန်းစားဆန်တဲ့မင်းကို..အောက်တန်းကျတယ်လို့ပြောခံရတဲ့ငါကရွံ့တယ်"
"ရှောင်းကျန့်..ကိုယ်ရှင်းပြ"
"မလိုဘူးဘာမှရှင်းပြမနေနဲ့..မင်းတောင်သေချာမမြင်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်ကိုရှင်းပြမယ်ပြောတာလက်ခံခဲ့လားဟမ်...ငါကတော့သေသေချာချာမျက်စိနဲ့တတ်အပ်မြင်ခဲ့တာ...နောက်ပြီးမင်းပြောသေးတယ်ငါကတွယ်ကပ်နေတဲ့ကောင်တဲ့ဟုတ်လား"
YOU ARE READING
❤မောင်❤(complete)
Fanfictionငါလဲမာနနဲ့ပါ...ငါလဲယောကျာ်းတစ်ယောက်ပါ...ဒါပေမဲ့မောင်....
