(Unicode version)☘️
ရှိင်းနောင်နဲ့လရောင်လိုက်လာပီးခြံကြီးထဲရောက်တော့ပါးစပ်းလေးဟကာအံ့ဩနေလေရဲ့
"ဝါးးးးမင်းတို့ခြံကြီးကမိုက်လိုက်တာ"
"ကြိုက်လို့လား"
တဝါးဝါးထဲဝါးနေတဲ့လရောင်ကိုရှိင်းနောင်ပြန်လဲမေးလိုက်သည်
"ကြိုက်တာပေါ့"
"အဲ့တာဆိုကျုပ်ကိုခင်ဗျားလင်တော်လိုက်"
"What ?ဘာဆိုင်လို့"
ရှိင်းနောင်ဘက်ကိုလှည့်လာပြန်ပြောလိုက်သည်
"ဟုတ်တယ်လေအဲ့ကျရင်ခင်ဗျားဒီခြံကြီးကိုပိုင်မှာလေ"
"အေးဟုတ်တယ်နော်...!အယ်ငါကယောကျာ်းလေးနော်ဟျောင့်"
"အဲ့တော့"
"ထားတော့မနောက်နဲ့တော့"
"ဟုတ်ပီဟုတ်ပီ"
"ငါ့ကိုသရက်သီးသုတ်ကျွေးပါလား"
ရှိင်းနောင်လက်လေးအားလှုပ်ကိုင်ပီကလေးတယောက်လိုပူဆာတော့သည်
"မကျွေးပါဘူး"
"မင်းနော်ဧည့်သည်ကိုခေါ်လာပီးဘာမှမကျွေးဘူး"
"သူ့ကိုဘယ်သူကခေါ်လို့လည်းသူဘာတာလိုက်လာပီးတော့မကျွေးနိုင်ပါဘူး"
"မင်း...မင်းနော်"
"ဘာလည်းဘာလည်း"
"နဲနဲလေးတောင်မကျွေးချင်ဘူးလား"
"အဲ့ဆိုကျုပ်ကိုအာဘွားပေးလေ"
ရှိင်းနောင်တယောက်အမြတ်ထုတ်ရန်တာကြံနေတော့သည်
"မင်းနော်...မင်းခြံလိုက်လာတယ်ဆိုပီးအနိုင်ကျင့်တာမလား"
"မဟုတ်ရပါဘူးရယ်"
"သူများကိုအနိုင်ကျင့်နေတာ"
လရောင်နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာဆောင့်အောင့်အောင့်ပြောတော့သည်
"ယော်.ခက်ပီတခုလိုချင်တခုတော့ပြန်ပေးရမယ်လေ"
"မစားဘူးဟာ"
ကြည့်ခင်ဗျားနှုတ်ခမ်းကတတောင်လောက်ထွက်နေပီသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်ရယ်
ရှိင်းနောင်ဒါကိုတော့စိတ်ထဲကတာပြောလိုက်သည်
YOU ARE READING
ယော်...ခက်ပြီ (Complete)
Short Storyပထဆုံးစဖတ်သူများအနေဖြင့် စာမပြင်ရ သေးတာရယ်ကြောင့် အမှားများစွာရှိေနပါတာကြောင့်အဆင်မပြေတဲ့ စာဖတ်သူများအား မဖတ်သေးရန် ပြောပါရစေဗျ ☘️တောရွာလေးကအချစ်စုံတွဲပုံလေးပါအရေးသားကတော့မကောင်းပါဘူး☘️ [ရှေးခေတ်မဟုတ်ပဲ ခေတ်လည်းမဆန်ပေါင်] ☘️ေတာ႐ြာေလးကအခ်စ္စုံ...
