(Unicode version ☘️)
နောက်နေ့မနက်ပိုင်ပိုင်စီရောင်ဖြာအလာလမ်း၌
"ဘယ်လည်း"
"ကိုကြီးစီလာတာ.!"
"ဘာအတွက်"
ပြောတော့လက်လေးအချင်းချင်းပွတ်ပီးး
"ဟို...မနေ့ကစိတ်ဆိုးသွားသလားလို့"
"စိတ်ဆိုးရအောင်ငါကကလေးလားမိန်းမလည်းမဟုတ်"
"ဟုပါပီဟုပါပီလာအခုတော့အပင်ကြီးစီသွားမယ်နော်လာလေ"
"လာမယ်သွားအရှေ့ကကြွ"
အပင်ကြီးစီရောက်တော့အပင်ကြီးရှေ့ကကွပ်ပစ်လိုနေရာလေးလမ်းသွားတွေနားလို့ရအောင်လုပ်ထားတဲ့ကွပ်ပစ်လေးမှာရောင်ဖြာ့အားထိုင်ခိုင်းပီးပိုင်ပိုင်ကရောင်ဖြာ့အရှေ့တွင်ရပ်ကာ
"ကိုကြီးးးသားကိုစိတ်ဆိုးလားဟင်"
"မ...မဆိုးပါဘူး"
"ဟုတ်လို့လား...?ကိုကြီးရယ်စိတ်မဆိုးနဲ့နော်ကိုကြီးကမကြီးနွယ်နဲ့
တွေ့ရင်အမြဲသွားပီးသားကိုတယောက်ထဲထားခဲ့တာကို...အဲ့တာသားလည်းကိုကြီးက်ိုဒီတခါလေးထားခဲ့တာစိတ်မဆိုးရဘူးလေနော်.."
"နော်...လို့"
"အေးပါကွာ...အေး...အေးပါ"
"ဟီးး'ဒါကြောင့်ကိုကြီးကိုချစ်တာ"
လို့ပြောပီးရောင်ဖြာ့ရဲ့ပေါင်ပေါ်ခွလျက်တက်ထိုင်နေလိုက်သည်
"ဘာချစ်...ချစ်တာလည်း...မင်း...မင်းချစ်လည်းငါမချစ်ပါဘူးနော်"
အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ပြောလာတဲ့လူကြီးဟာခန့်သလိုချစ်ဖို့လည်းကောင်းတယ်ရယ်
"ချစ်ပါ...သားကိုချစ်ပါ"
"မ...မချစ်ပါဘူး"
"ယော်...ညီအကိုလိုချစ်တာပဲဘာများဖစ်တာကျလို့မချစ်လည်းနေဟွန့်"
"ညီအကိုလို...?"
"ဟုတ်တယ်လေညီအကိုလိုမချစ်ရင်ဘယ်လိုချစ်ရမလည်း"
"အင်းအဲ့...အဲ့ဒါဆိုချစ်တယ်"
"တ...တကယ်နော်"
"တကယ်ကွာ"
ပြောတော့ပေါင်ပေါ်ကနေမဆင်း
ပဲသူ့လက်ကလေးသေးသေးလေးနဲ့လည်ပင်းကိုဖတ်ပီးလူကလည်းအငြိမ်မနေခုန်ပီးပျော်နေတာအသည်းယားစရာ
YOU ARE READING
ယော်...ခက်ပြီ (Complete)
Short Storyပထဆုံးစဖတ်သူများအနေဖြင့် စာမပြင်ရ သေးတာရယ်ကြောင့် အမှားများစွာရှိေနပါတာကြောင့်အဆင်မပြေတဲ့ စာဖတ်သူများအား မဖတ်သေးရန် ပြောပါရစေဗျ ☘️တောရွာလေးကအချစ်စုံတွဲပုံလေးပါအရေးသားကတော့မကောင်းပါဘူး☘️ [ရှေးခေတ်မဟုတ်ပဲ ခေတ်လည်းမဆန်ပေါင်] ☘️ေတာ႐ြာေလးကအခ်စ္စုံ...
