(Unicode version ☘️)
"ပေါက်စရေ...ပေါက်စ!"
"ဗျာ"
ဆိုတဲ့ထူးသံလေးနဲ့အိမ်အပေါက်ဝကိုအပြေးလေးနဲ့ထွက်လာသူလေး
"မနက်အစောကြီးပဲရှိသေးတယ်ကိုကြီးတို့ရောက်လာကြပီလားး?"
"မလာစေချင်လို့လား?"
ပြောတော့လက်လေးတခါခါနဲ့အသည်းအသန်ပြန်ရှင်းပြလေရဲ့
"မ.မဟုတ်ဘူးနော်..အဲ့လိုဟုတ်ဘူး"
"ပိုင်ပိုင်...ဟိုမောင်..အော်ကိုရှိင်းနောင်ရော"
အိမ်ထဲလက်ညိုးလေးထိုးပီး
"အထဲမှာမနက်စာတွက်ပဲပြုတ်နဲ့ထမင်းနယ်နေတယ်...လာလေအိမ်ကစားမလာရင်သားတို့နဲ့တခါတည်းဝင်စားလိုက်"
ပြောပီးအိမ်ထဲဝင်သွားတော့စားပွဲဝိုင်းလေးမှာပဲပြုတ်နဲ့ထမင်းဆီဆမ်းနယ်ထားတဲ့ပန်းကန်လေးနှစ်ချက်ရယ်အကြမ်းရည်လေးရယ်ငါးခြောက်ဖုတ်လေးရယ်ရှိင်းနောင်ကထိုင်စောင့်နေသည်
"ပေါက်စ...မင်းမြန်မြန်စားနော်ပီးရင်ဟိုဘက်ရွာကဘုရားတည်တာသွားကြည့်မယ်လေသူများတွေလည်းသွားကြည့်ကြတယ်လေ"
"ဟုတ်မြန်မြန်စားလိုက်မယ်လေကိုကြီးစားမလား?...လာသားခွန့်မယ်"
"...မ...စားတော့ဘူး"
"ရွံ့လို့လား..?"
"မဟုတ်ပါဘူး..."
"..."
မျက်နာအောက်ငုတ်သွားတော့
"စားမယ်ဗျာစားမယ်...!ခွန့်"
"ဟီး'အာ...!"
"အာ...."
ပေါက်စလေးကလက်သေးသေးနဲ့ခွန့်တာမသိရင်သူကလူကြီးကိုယ်ကကလေးကျလို့'အာ'ဆိုပီးခွန့်တိုင်းပါးစပ်ကလည်းဆိုသေး
"ကောင်းလားး?"
"ကောင်းပါ့ဗျာ.."
"ငါးခြောက်ဖုတ်စားးအုန်း"
"Omm"
နှစ်ယောက်သားစားပီး
"အကြမ်းရေသောက်ကိုကြီးပီးရင်သွားမယ်"
"Omm"
"ကိုကိုကြီးရေသားတို့ဟိုဘက်ရွာဘုရားတည်တာသွားကြည့်အုန်းမယ်နော်..!"
YOU ARE READING
ယော်...ခက်ပြီ (Complete)
Short Storyပထဆုံးစဖတ်သူများအနေဖြင့် စာမပြင်ရ သေးတာရယ်ကြောင့် အမှားများစွာရှိေနပါတာကြောင့်အဆင်မပြေတဲ့ စာဖတ်သူများအား မဖတ်သေးရန် ပြောပါရစေဗျ ☘️တောရွာလေးကအချစ်စုံတွဲပုံလေးပါအရေးသားကတော့မကောင်းပါဘူး☘️ [ရှေးခေတ်မဟုတ်ပဲ ခေတ်လည်းမဆန်ပေါင်] ☘️ေတာ႐ြာေလးကအခ်စ္စုံ...
