(Unicode version ☘️)
ရှိင်းနောင်နဲ့လရောင်လာနေကြ
ချောင်းကမ်းပါးနားကမြက်ခင်းမှာလရောင်ကဒူးလေးတဖက်ထောင်ကားကျန်တဖက်ကိုခြေဆင်းထိုင်ပီးရှိင်းနောင်လက်ကိုကိုင်ထားသေးသည်ရှိင်းနောင်ကတော့ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်လုံးဆင်းကားထိုင်နေပီးလရောင်လက်တဖက်ကိုသူလက်ဖဝါးနှစ်ခုကြားထည့်ကာဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေလိုက်သည်
"မောင်...!"
"ဗျာ"
"မောင်...!"
"ဗျ"
"မောင်..!"
"ယော်...ခက်ပီ...မောင်ထူးနေတယ်လေမောင့်ရဲ့လရောင်လေးရဲ့"
ရှိင်းနောင်ပြောလိုက်တော့လရောင်ရှိင်းနောင်မျက်နာဘက်ခေါင်းလေးလှည့်လာကာ
"တွေ့လား...မောင်ကငါ့ကိုစိတ်မရှည်ဘူးမချစ်တော့ဘူးမလားး?"
"ယော်မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ...!ကဲခေါ်ဗျာခေါ်ပါစိတ်ကြိုက်ခေါ်ပါမောင့်ရဲ့လရောင်....!"
ရှိင်းနောင်ပြောလိုက်တော့မှသူ့ကိုစွေးစွေးလေးကြည့်နေတဲ့လရောင်ကအခုမှမျက်နာလေးပြန်ဝင်းသွားပီး
"ဟီးးးမောင်..ငါကမောင့်အပေါ်အရမ်းဆိုးနေပီလားဟင်"
"မောင့်အပေါ်ဆိုးစမ်းပါချွဲစမ်းပါဒီကကောင်ကျုပ်ကရဲရဲကြီးခံရဲပါတယ်ဗျ..!"
"မောင်ငါ့ကိုချစ်လားဟင်"
"ချစ်ပါ့ဗျာဟော်ဒီကကိုလရောင်မောင့်ရဲ့လရောင်ကိုအရမ်းအရမ်းချစ်ပါ့တယ်ဗျာ...!"
လရောင်တယောက်ရှိင်းနောင်ကိုင်ထားတဲ့သူ့လက်ကိုရုတ်လိုက်ပီးရှိင်းနောင်မျက်နာလေးကိုသူ့လက်သေးသေးလေးနဲ့ကိုင်ကာပြောလာသည်
"ဟီးးးငါလည်းချစ်တယ်မောင်ရေငါတော်တော်လေးမင်းကိုချစ်နေပီ...အများကြီးအမျာကြီးချစ်နေပီရယ်"
"ဟားဟားးမောင့်ရဲ့လရောင်ရယ်အရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်နေတယ်ရယ်...!"
နှစ်ယောက်သားမျက်လုံးချင်းဆုံမိခိုက်ဘေးပတ်ဝင်ချင်အားမေ့နေချိန်
"မင်းတို့ကိုငါခွဲပြမယ်...!"
ရုပ်တရက်လူကြီးအသံသြသြသံကြားတာကြောင့်လန့်သွားခဲ့ပီးနှစ်ယောက်သားပြိုင်တူထလိုက်သည်တယောက်လက်တယောက်တွဲထားစဲပါမျက်နာမပါလူကြီးကဓါးရှည်တချောင်းနဲ့လရောင်ရှေ့တည့်တည့်လာနေချိန်
YOU ARE READING
ယော်...ခက်ပြီ (Complete)
Short Storyပထဆုံးစဖတ်သူများအနေဖြင့် စာမပြင်ရ သေးတာရယ်ကြောင့် အမှားများစွာရှိေနပါတာကြောင့်အဆင်မပြေတဲ့ စာဖတ်သူများအား မဖတ်သေးရန် ပြောပါရစေဗျ ☘️တောရွာလေးကအချစ်စုံတွဲပုံလေးပါအရေးသားကတော့မကောင်းပါဘူး☘️ [ရှေးခေတ်မဟုတ်ပဲ ခေတ်လည်းမဆန်ပေါင်] ☘️ေတာ႐ြာေလးကအခ်စ္စုံ...
