(Unicode version ☘️)
အိမ်ကနေစားပီးတော့အချိန်တော်တော်လင့်
နေပီလေခြံကိုထွက်လာတော့သည်
"ချစ်တဲ့အကြောင်းတွေ.
ပြောလွန်လွန်းတဲ့..!မောင့်ကိုပင်!
အပစ်တွေဖို့ဖို့...စိတ်တွေဝင်လာရင်..!
ချစ်ရဲ့သားးနဲ့မမုန်းပါနဲ့လို့..
တောင်းးပန်ချင်...!
ခင်ကညာတစ်ပါး..!
သက်ထားရွှေစင်...!"
"မောင်..!"
"ဗျာ...!"
"ဘယ်သူ့ကိုဆိုပြနေတာလည်း...ငါ့ကိုချစ်တာတကယ်ဟုတ်လို့လား...ဘယ်ကသက်ထားရွှေစင်လည်း...သူကဘူလည်း..?"
"ယော်...ကျုပ်ကပျင်းလို့ဆိုတာပါဗျာသီချင်းထဲကပဲပါတဲ့စာသားပါဗျာ...!"
"ဟုတ်လားးးပီးရော...မောင့်အသံကဩဩလေးနဲ့နားထောင်ကောင်းတယ်ဆက်ဆို"
"ဆိုတော့ဘူးထားလိုက်တော့...မောင့်ရဲ့လရောင်လေးညောင်းနေပီလားး"
"နဲနဲပါ....မင်းခြံကဘယ်မှာလည်းအရင်ခြံမဟုတ်ဘူးမလား"
"ဟုတ်တယ်တောင်ပေါ်ကခြံမှာအသီးခြင်းတွေထွက်ပီးသွညးစစ်မို့...!"
"ဘာအသီးလည်းးးဟင်"
"ပန်းသီး...!"
"ဟီးးးမောင်"
"ဗျ"
"ငါလည်းစားချင်တယ်"
"စားရမှာပေါ့ဗျာအခုရောနောင်ရောစားရမယ်ဟုတ်ပီလားမောင့်ရဲ့လရောင်...!"
"မောင်...ငါ့ကိုဆိုးလို့ဆိုပီးငါ့ကိုထားခဲ့မှာလားဟင်"
"ယော်...ခက်ပီဘာတွေတွေးနေတာလည်း..."
တွေးနေတဲ့မောင်ချစ်သူလက်ကိုကိုင်လက်ပီးး
"မောင့်အပေါ်ကြိုက်သလောက်ဆိုးစမ်းပါ...ချွဲစမ်းပါ...ကျုပ်ကလေခင်ဗျားကိုထားမသွားဘူးဘယ်တော့မှဆိုးတာချွဲတာလေးလည်းသဘောကျတယ်...!ဟော်...ဒေါသထွက်ရင်လည်းချစ်တယ်...နောက်အိပ်နေချိန်အာပုတ်ရည်စီးချလည်းချစ်ပါ့ဗျာ...ဘယ်တော့မှထားမသွားဘူးဗျ...မောင့်ရဲ့လရောင်လေကျေနပ်ပါရဲ့လား...ဒါကြောင့်ဘာမဟုတ်တာတွေလျှောက်တွေးမနေနဲ့...ဟုတ်ပီလား...!"
JE LEEST
ယော်...ခက်ပြီ (Complete)
Kort verhaalပထဆုံးစဖတ်သူများအနေဖြင့် စာမပြင်ရ သေးတာရယ်ကြောင့် အမှားများစွာရှိေနပါတာကြောင့်အဆင်မပြေတဲ့ စာဖတ်သူများအား မဖတ်သေးရန် ပြောပါရစေဗျ ☘️တောရွာလေးကအချစ်စုံတွဲပုံလေးပါအရေးသားကတော့မကောင်းပါဘူး☘️ [ရှေးခေတ်မဟုတ်ပဲ ခေတ်လည်းမဆန်ပေါင်] ☘️ေတာ႐ြာေလးကအခ်စ္စုံ...
