Sunshine In The Dark

Chapter 10

Chapter 10

AFTER kong na-realized na those scenes are just part of a dream— no it's a nightmare, I felt relived,  It felt so real but I'm thankful that it wasn't real, lt was a freakin' nightmare!

Weeks had passed, malapit ng matapos ang October. Okay na rin kami ni Pham, balik na rin sa dati ang feeling ko may lamat na naming pagkakaibigan, after nilang malaman ang nangyari noon, about sa nightmare ko, inapproach agad nila ako, madalas na rin silang natutulog sa bahay, they even brought their dogs and Lola would scream and scream but they don't care. Hindi sila takot kay Lola because Pham is there. Pham is alwaysbeing the good grandchild so she hurry up and 'save' kuno si Lola.

Birthday ngayon ni Pham at kami nandito ngayon  sa may bilihan ng street foods. Trip niya daw dito kasi sawa na siya sa mga mamahaling restaurant. Palagi pala sila dito, hindi ko yun alam kasi hindi naman kasi kami masyadong magkakasama this past weeks.

"Anong gusto mo?" I forgot to say, kasama rin namin si Anthony. "Yun Orange na maliliit na may maliit na itlog sa loob?" bulong niya at siniko ko siya at sinamaan ng tingin. Ngumisi lang ang loko. "So ano nga?" pangungulit niya.

"Yun nalang." bulong ko rin. Maramin tao kaya sa gilid muna kami.

"Anong 'yun nalang'?" tanong niya na parang hindi naintindihan ang sinabi ko. Kaitita naman nitong lalaking 'to. Balang araw masasampal ko talaga 'to.

"Yung orange na maliliit." sabi ko, bakit nga ba nakalimutan ko na naman ang pangalan ng lintik na pagkain na yun ,haist.

"Ikaw ang magsabi niyan mamaya sa manang tindera." sabi niya na tumawa ng mahina at inakbayan niya ako.

"Ikaw na lang, hindi ko alam ang pangalan nun, please?" napanguso nalang ako.

"Hindi pwede, dapat kung ano ang gusto ikaw daw ang magsabi."

"Sinong may sabi naman nun?"

"Basta sabi nila kung hindi daw ikaw ang magsabi ng gusto mo, hindi ka daw magkaka-jowa sa hinaharap." Napasimanot nalang ako. "Sige ako na, bala ka diyan."

"Huy! anong pinagbubulingan niyo diyan? Share niyo naman?" si Ley na kanina pa may mapangasar na tingin sa amin pero hindi ko nalang pinapansin. At itong damuhong lalaki na'to gustong gusto naman ang reaksyon ni Ley.

"No of your business, Ley."

"Guys, tignan niyo may secret silang dalawa." pagchika niya sa mga friends namin. Wala naman silang pake alam, sanay na siguro silang ganito talaga si Anthony kung dumikit sa akin.

"Hayaan mo na yan dalawang yan, may ibang mundo na naman." Si Shentle na natatawa nalang. Siya ang unang nasanay sa amin ni Anthony—I mean sa pagdikit-dikit ni Anthony sa akin.

Tumingin ako sa kanilang lahat, and I saw them looking at us with a smile on their faces, and my eyes stopped at Pham, I saw happiness with a mixture of symphaty. I mouthed 'why' but she just shook her head.

I just smiled at them. Akbay lang naman, diba? Bahala sila kung ano ang isipin nila. Walang malisya pero kinilig ako, ahhhh.

Binalik ko nalang ang atensyon ko sa usapan namin ni Anthony. "Bakit? Sino ba kasi ang may sabi niyan?" tanong ko at gumilid dahil may dumaan na mga football players.

"Hey pare!" bati ni Anthony sa kanila.

"Uy pare, ano yan? Kaya pala hindi ka sumasama sa amin, ha?" Si Cairo, the grade 12 heartrob— no cause of heart attack pala na dahil sa kagwapuhan at sa taglay na charisma may taga-ibang school na nahimatay noong last school year, noong sinali siya sa school pageant. Gwapo naman talaga. Haist.