Sunshine In The Dark

Chapter 13

Chapter 13

MY DAYS WENT SMOOTH because of the Manila boys' presence and also Galvin. His words change something in me. He said, he knew me, but how? His words are like a spell. I don't know if its a good spell or bad spell, because I felt like there is something new to me or something came back. I don't know, but there's this thing that belongs to me, that I've been longing for, pero hindi ko alam kung ano 'yon.

The thing I know when I'm with them, especially with Anthony is that I felt so special. Pero pano kung itong nararamdaman ko biglang maglaho at tuluyan na akong mahila ng dilim? Are they worth the pain? Is Anthony worth the pain?

Maybe yes or Maybe no? I don't know. Ang gusto ka na lamang ngayon ay ang maging masaya at magpakatotoo sa kanila. Kahit ano man ang patutunguhan nito.

Pero bakit ganon? Mas madaling maging totoo sa kanila kaysa sa mga kaibigan ko- I mean bakit hindi ko kayang ipakita ang tunay na ako sa mga matatagal ko ng kaibigan? Siguro dahil nasaksihan na nila ang lahat ng nagyari sa akin simula nung mga bata pa kami. Pero... diba dapat mas open ako sa mga kaibigan ko?

'Well, sabi nga ng iba, It's better to open up with a stranger' sabi ng isang parte ng akin isipan.

Nawala ako sa sarili kong mundo nang biglang may bumusina sa harapan ko. Nandito ako ngayon sa harap ng school kung saan ang meeting place namin. Sabado na kasi ngayon at dahil isang linggo ang bakasyon nina Brandon, napagkasunduan naming dalawa ni Anthony na isama sila. Friends ko narin naman sila at dapat i-enjoy nalang ang bakasyon, nadito na rin naman sila. Ampanget naman tignan kung yung mga bisita o kaibigan mo sa bahay iwan mo nang sila lang tapos ikaw mag-o-overnight sa beach. Ang pinakamasaklap pa ay, ikaw ang ipinunata nila sa bahay niyo tapos dun pa sila mag-i-stay habang nakabakasyon. Ang panget diba?

"Hey, Good Morning, Sunshine. How your sleep? " bati ni Anthony. Kanya kanya na di ang bati ang iba.

"Good morning. Yeah, I slept peacefully last nigt." Sagot ko pabalik, ang ngumiti ng hindi abot sa mga mata.

"Uhm... Hindi pala makakasama si Kuya, may outing din kasi sila ng barkada niya." sabi ni Anthony habang nilalagay ang dala kong bag sa likod ng sasakyan.

"Okay lang, nandiyan naman sila." turo ko sa mga kalalakihan na kabababa lang ng sasakyan.

"Kanina ka pa ba dito?" tanong ni Brandon, tumabi siya sa akin. Umiling lang ako. And after a matter of seconds, Anthony is being Anthony kaya pumagitna siya sa amin ni Brandon.

"Good morning, Sunshine."

"Good morning." bati ko pabalik. "Sinusundo pa lang daw nila si Sheng... Okay lang ba kung matagalan tayo ng kaunti? O kung gusto niyo tatawagan ko nalang si Ley para mauna na tayo dun? Uhm... Mabagal kasing gumalaw yang si Sheng lalo na kung Sabado tsaka Linggo." paliwanag ko. Nakakahiya naman kasi. Maghihintay pa ng matagal kung pwede namang mauna na kami dun.

"Mauna nalang kaya tayo? Guys ano sa tingin niyo? Para naman masilayn natin ang Sunshine" Sabi ni Brandon, at namg lumingon ako sa kanya, nakangiti siyang nakatitig sa akin ngunit bigla nalang siyang siniko ni Anthony. "- este Sunrise pala. Sunrise yun, sunrise." nagtawanan sila habang hindi naman maipinta ang mukha ni Anthony.

"Anthony nakita ko yun." may banta sa boses ko. Totoo nga talaga na nagiging iba ako sa harap nila.

"A-ano yun? Wala naman akong ginagawa ah." he really knew me. I glared at him. " Sorry na, hindi ko naman sinasadya eh. Para kasing may magnet na biglang humila sa siko ko kanina kaya ayun..." kibit-balikat niya. "tinamaan siya. Tsaka kasalanan niya din naman yun, 'di siya umilag." he pouted at iginaya ako patungo sa sasakyan ni-.