Сонхүн дугтуйтай мөнгөө гартаа атган уйлах өрөвдөлтэй охиныг хараад
"Чи үнэхээр зөв сонголт хийсэндээ итгэлтэй байна уу?" хэмээн Хисынээс санаа зовсон маягаар асуулаа.
"Би чамд хэдэн удаа өөр сонголт байхгүй гэж хэлбэл чи чимээгүй болох вэ?"
Жэй түүнд уурлан цамцных нь захнаас зуурч аваад "Чи тэрнийг ингээд л хаячих байсан юм бол яах гэж анхнаасаа дагуулж явсан юм!?" гэж шүдээ зуун хэлэхэд Сонхүн дундуур нь ороод өөр лүү нь муухай харан гал дээр тос гэж дахиад л хэрүүл болох даваан дээр Ена тэднийг зогсоов.
"Та нар жоохон тайван байгаад өгөөч дээ.Дотогш орж байгаад ярилц"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Та хоёрыг хэрвээ тийм тэнэг үйлдэл хийгээгүй бол бүх зүйл хэвээр байх байсныг ойлгож байна уу? Би хийх зүйлээ хийсэн"
"Чи өөрөө яах гэж байгаа юм?"
"Нэгт, та хоёрыг аварсанд баярла.Хоёрт, би ирсэн замаараа буцаж явна"
"Яагаад? чамд бас ирсэн зам гэж байдаг юм уу?"
Сонхүн "Яагаад гэвэл тэр аав ээжээсээ мөнгө гуйж та хоёрыг авраад оронд нь тэр буцаж гэртээ харихаар болсон.Эцэст нь та хоёрын төлөө өөрийнхөө аз жаргалыг золиослохоор болчихлоо"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Рэжүн харин тэднийг ярилцаж байх хооронд аль хэдийн явчихсан байлаа.Тэрэнд одоо зочид буудалд түр байхаас өөр ямар ч арга байсангүй..
YOU ARE READING
ʀᴜɴɴɪɴɢ ᴛᴏ ʏᴏᴜ || ʟᴇᴇ ʜᴇᴇsᴇᴜɴɢ ||
Fanfiction- Хэрвээ биднийг холбосон утас тасарвал би чамаас салахгүйгээр тэврэх болно. [Зохиогчийн эрхийг бүрэн авсан болно] WRITTEN BY: Shi-Bii Translated: KaneLuv
