MY HUSBAND IS A GANGSTER ( RA SERIES #1 )

CHAPTER 2

Magaan ang pakiramdam ko pagka-gising kinaumagahan. Dahil na rin siguro sa pagod, nakatulog kaagad ako kahapon.

Kaya rin siguro maganda ang gising ko ngayon dahil sobrang haba ng tulog ko.

I did my usual morning routine: took shower, and dry my hair. I didn't put any make-up on, because I am confidently beautiful without it.

I was going down the stairs when I saw my mother.

My forehead creased as she approach me. "Hi, good morning. We were waiting for you, kanina pa."

"Goodmorning too." kunot-noong sabi ko habang binabasa siya.

This was so unsual. She didn't used to do this before, so it's surprising that she suddenly started acting like this. I was shock...

"You're Daddy's waiting at the dining area."

"Why?" I asked, confused.

"So we can have breakfast together, of course."

Hindi ko alam kung guni-guni ko lang ba pero nahimigan ko ang pagiging sarkastiko niya roon.

Can you blame me? She wasn't like this before.. Then she would acted like this? Like she used to do it back then?

What a good pretender she is.

Pinigilan kong mapangisi sa sagot niya at mahinahong nag salita. "Sa susunod ho wag niyo na lang ako hintayin. At sa school na 'ko mag-aalmusal, male-late na ho kasi ako."

Nilagpasan ko na siya pagkatapos no'n at dumeretsyo sa labas kung saan naghihintay na si Kuya Eric.

"Tara na po, Ma'am?"

Tumango ako at sumakay na sa loob. I didn't look back at where she is. Dahil baka hindi ko na mapigilan pa ang sarili ko't masira lahat ng plano ko.

Dahil sa sobrang pagkalutang ay hindi ko namalayang kanina pa pala kami nandito sa harapan ng RA, kung hindi ko pa naramdaman ang pag yugyog ni Kuya sa balikat ko ay hindi pa ako mababalik sa ulirat.

Gosh, my mind was preoccupied again. Kapag talaga naumpisahan ko ng mag-isip ng kung ano-ano, magtu-tuloy tuloy na ito. Like non-stop.

Lakad takbo ang ginawa ko upang marating kaagad ang napakalaking gate ng Riffle Academy. Hindi pa naman ako late at hindi ako nagmamadali, but just looking at the distance where I was earlier, I feel like I will run out of time if I don't do that.

Ang laki ba naman kasi.

Malapit na 'kong makapasok ng marinig ko ang pangalan ko.

Mabilis akong nag palinga linga, hinahanap kung sino at nasaan ang tumawag sa 'kin. At mabilis kong nakita si Kathryn na nakangiting kumakaway sa 'kin.

Napangiti ako.

Para siyang batang nawawala, dahil habang tumatakbo siya ay kumakaway at isinisigaw niya ang pangalan ko.

"Gudmurneng!" galak niyang bati at niyakap ako.

Mabilis akong napatingin sa pinanggalingan niya at nakita ko siyang bumaba sa sasakyan matapos nito itong iparada ng maayos.