Forget Me Not

🖤4🖤

Unicode

အရာအားလုံးဟာ ​နေသားတကျ ရှိ​နေခဲ့ပြီ​လေ..။ ​ဟောင်းခဲ့တဲ့ အတိတ်​တွေကို အသစ်လုပ်ကာ ပြန်တမ်းတမ​နေချင်​မိတော့တာ အမှန်..။ အားလုံးအတွက် မ​ကောင်းတာ​တွေ ရှိ​နေခဲ့တာမို့...။

လက်ရှိမှာ​တော့ အားလုံးက ထိုအရာ​တွေကို ​မေ့ထားသလိုလိုနဲ့ပဲ ​အေး​အေး​ဆေး​ဆေးရှိ​နေ​သော်လည်း ကိုယ်စီကိုယ်စီရဲ့ ရင်ထဲမှာ​တော့ အတိတ်​တွေရှိ​နေကြတုန်းပါပဲ...။

ဒီ​နေ့​တော့ အဖွဲ့ရဲ့ Sunshine​လေး၏ ပင့်ဖိတ်မှု​ကြောင့် အားလုံးအတူ ဆုံဖို့ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ တကယ်ဆို ၄​ယောက်ဆုံကြတဲ့အခါ Jiminအ​နေနဲ့ ​ရှောင်တာများတယ်..။

Taehyungနဲ့ အ​တွေ့များသလို Hoseokနဲ့လည်း ကြုံရင်ကြုံသလို ​တွေ့ဖြစ်ပါတယ်။ တစ်ဦး​သောသူနဲ့​တော့ အတတ်နိုင်ဆုံး မ​တွေ့ဖြစ်​အောင် ​ရှောင်မိတယ် ။ ကိုယ့်ရဲ့ ရင်ခုန်သံ​တွေ မူမမှန်တာ ကိုယ်တိုင် အသိဆုံး ဖြစ်​နေလို့...။

ဒီ​နေ့က​တော့ လွှဲ​ရှောင်လို့ မဖြစ်​ပေ။ Hoseokရဲ့ ​မွေး​နေ့မို့ ​သေချာ​ပေါက် သူသွား​ပေးရမှာ...။ အရင်တစ်ခါ လိုက်မလာဖြစ်လို့ မကြည်​နေတာကို ဒီတစ်ခါပါ မသွားရင်​တော့ စိတ်ဆိုး​တော့မှာ ​သေချာ​ပေါက်ပဲ။

Hoseok စီစဥ်ထားသည့် ​နေရာ​က သူ့ရဲ့ အိမ်မှာဖြစ်သည်။ ​ကျောင်းပြီးတည်းက မိဘ​တွေနဲ့ မ​နေ​တော့ဘဲ သီးသန့်​လေး ​နေတာမို့ ​​အေး​ဆေး​တွေ့လို့ရ​အောင် Hoseokအိမ်မှာပဲ ဆုံကြဖို့ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

"Hoseok Happy Birthday..."

"Jimin...​ကျေးဇူးပဲကွာ"

​မွေး​နေ့စကား ဆိုလိုက်ရင်း Hoseokအတွက် အထူးလုပ်လာ​ပေးခဲ့တဲ့ ကိတ်​လေး ​ပေးလိုက်သည်။ သူပဲ ကျန်​တော့တာ ဖြစ်မယ်။ ကျန် နှစ်​ယောက်လည်း ​ရောက်နှင့်​နေခဲ့ပြီ။

"Jimin ​နောက်ကျတယ်ကွာ.."

"ဟုတ်တယ် Taehyung ကိတ်​လုပ်ရင်း နည်းနည်းကြာသွားတာ.."

သူငယ်ချင်း နှစ်​ယောက်နဲ့ စကားဆိုရင်း အဆင်​ပြေစွာ ရှိ​နေ​သော်လည်း တစ်ဦး​​သောသူက​တော့ ကိုယ့်ကို စ​ရောက်တည်းက လိုက်ကြည့်​နေတာ ဘဝင်မကျလိုက်တာ...