World of Madness

~4~

Anastasia

Het is nu tijd om even te ontspannen. Na een paar minuten nadat de film is begonnen zit ik er al helemaal in. De tijd vliegt voorbij en voor ik het weet is de film afgelopen. Ik kijk op mijn telefoon om te kijken hoe laat het is.

"Shit, het is al 1 uur in de nacht"

Snel zet ik de televisie uit, en doe ik de lampen uit. Ik loop naar mijn slaapkamer en trek mijn kleren uit om die in te wisselen voor mijn pyjama. Ik zet nog snel een wekker om 7 uur in de ochtend. Normaal sta ik om half 7 op maar omdat ik nu te laat naar bed ben gegaan gun ik het me ook om iets later op te staan en met deze gedachte val ik al snel in slaap.

*tringggg*

Ik schrik wakker van mijn wekker.

"Shit man, het is al 7 uur"

Ik lag zo fijn te slapen, maar we moeten opstaan. Met tegen zin sta ik op en loop ik meteen door naar mijn kledingkast. Ik haal mijn sportoutfit eruit en trek hem meteen aan. Ik loop door naar mijn keuken en ik maak mijn ontbijt klaar.  Ondertussen het opeten van mijn ontbijt kijk ik nog even op social media. En voor ik het weet is het alweer half 8 en moet ik vertrekken naar mijn werk. Ik pak mijn jas en mijn tas en ik loop de deur uit. 

"Wat moet jij hier?"

Ik zie Blake geleund tegen mijn auto staan.

"Ik wilde je zien schatje"

"Hoe vaak moet ik het nog zeggen? Ik ben je schatje niet en dat zal ik ook nooit meer worden. Is dat duidelijk?" Zeg ik op een strenge toon.

"Nee, duidelijk is het niet"

Ik zucht en ik doe een stap vooruit.

"Ga bij mijn auto vandaan Blake!"

"Wat als ik dat niet doe?" Vraagt Blake.

"Moet je dat echt vragen?

Blake kijkt mij vragend aan.

"Je weet dat ik sterker en beter ben dan jou, waarom denk je dan dat ik altijd de grote klussen mag doen."

Ik zie aan Blake dat hij geïrriteerd wordt. Hij haat het als dat hij wordt gekleineerd en al zeker wanneer ik het tegen hem zeg. En dat vind ik heerlijk om te zien.

"Blake, ga weg nu, ik kom te laat"

En nog steeds verzet hij geen stap en nu is de emmer vol en kan ik mezelf niet tegenhouden. Ik loop zijn kant op en ik duw hem opzij. Ik geef iets meer kracht dan wat de bedoeling was en blijkbaar heeft hij dat ook niet door, binnen enkele seconden ligt hij op de stoep. Snel doe ik mijn auto open en stap ik in, ook doe ik gauw de deur op slot, want ik zie dat hij op staat. Ik start mijn auto en ik rij snel weg.  

Ik kom aan op mijn werk, en ik begin aan mijn routine die ik eigenlijk altijd wel doe. Ik loop mijn kantoor binnen, ik pak een flesje water en ik begin mijn schema's te bekijken voor de komende weken. Vandaag had ik redelijk veel klanten die ik moet begeleiden. De ene klant komt voor een training en de andere weer voor te wegen en het eetschema te bespreken. Zo heb ik een heel aantal klanten die vandaag langskomen.

Eenmaal begonnen aan mijn klanten vliegt de tijd snel voorbij, ik heb niets door van de tijd totdat Jackson binnen kwam lopen.  "Is het al vijf uur?" Zeg ik geschrokken. "Ook hallo Olivia en ja het is al vijf uur" ik lach in mezelf om hoe Jackson op mij reageert.

"Zullen we beginnen?"

"Graag, wat gaan we trainen?"

"Ik dacht aan onze rug en daarmee pakken we meteen de schouders mee"

"Daar heb ik echt veel zin!" Zegt Jackson.

Na een uur hebben we het einde bereikt van onze training.

"En hoe vond je het gaan?"

"Het ging vrij goed, ik begin sterker te worden in mijn rug of niet" vraagt Jackson.

"Ja klopt, stel je voor je bent dadelijk sterker dan mij" zeg ik lachend.

"Ja stel je voor" zegt Jackson lachend terug.

Jackson is net vertrokken richting huis. Ik pak nog mijn laatste spullen en ik sluit mijn kantoordeur af. Ik zeg nog alle sporters gedag en ik loop richting mijn auto. Ik stap in en ik rij naar mijn huis.

Na een kwartier te hebben gereden kom ik aan bij mijn woning. Ik stap naar binnen. Het is lekker warm binnen. Ik loop richting mijn slaapkamer en ik open mijn kledingkast. Ik pak mijn chill outfit eruit en kleed me meteen om. Zo fijn om na een zware dag in mijn chill kleding te zitten. Ik begin honger te krijgen. Ik had al de hele week zin in mijn lievelingsgerecht pasta pesto. Als ik er al aan denk stroomt het water in mijn mond. Ik loop snel naar mijn keuken en ik begin gelijk met koken.

Na een half uurtje was ik klaar en kon ik het eindelijk eten. "Hmmm, wat heb ik deze smaak gemist" zeg ik hardop tegen mezelf.

*tringggg*

Ik hoor mijn telefoon afgaan van een melding die ik krijg. Ik pak mijn telefoon erbij en als ik het bericht lees schrik ik ervan als ik zie wat erin staat.