World of Madness

~11~

Anastasia

Het is Samuel. "Je hoeft niet te schrikken ik ben het maar" zegt hij lachend. "Sorry ik was zo geconcentreerd dat ik schrok" zeg ik lachend terug. "Dat was te merken ja" "Ja, maar wat kom je doen Samuel?" vraag ik. "Ik heb vandaag zelf een training staan en ik zag je zitten, dus ik dacht ik kom even hallo zeggen" vertelt hij mij. "Oh wat leuk, met wie ga je trainen?" "Met dezelfde trainer die jij ooit hebt gehad" zegt hij lachend. "Dan zit je in ieder geval goed. Hoe is het trouwens met je broertje hij was gisteren kapot" vraag ik hem lachend. "Ja dat was te merken hij was niet te genieten thuis" zegt hij lachend terug. "Dan ga je dat jammer genoeg nog vaker mee maken ben ik bang, ik ben niet zo van de saaie trainingen." "Dat is alleen maar goed voor hem" verzekerd Samuel mij. Samuel wordt geroepen door mijn baas. "Ik moet maar eens gaan trainen, ik zie je vast nog wel" zegt hij mij. "Dat komt vast goed, succes met je training.

Na mijn gesprek met Samuel komt mijn klant binnen en begin ik de training. Ik merk dat er steeds naar mij gekeken wordt. Als ik even rondkijk, kijk ik recht in de ogen van Samuel. Hij geeft me een knipoog en gaat verder met zijn training. Ik blijf nog even naar hem kijken en de spieren die deze jongen heeft zijn niet normaal. Mijn klant vraagt iets aan mij waardoor ik mijn focus weer terug krijg. Na de training met mijn klant zit mijn werkdag erop voor vandaag. Ik loop naar mijn kantoor als ik mijn naam ineens hoor. "Olivia kom eens hierheen" zegt mijn baas. Ik loop op de jongens af en vraag: "Ja, wat is er?" "Heb je zin om een potje te sparren tegen Samuel?" vraagt mijn baas. "Als je natuurlijk wilt, ik wil je geen pijn doen" zegt Samuel. Oeh deze jongen denkt gewoon dat ik een slap meisje ben, dat gaat hij nog wel merken. "Als jij het natuurlijk aandurft tegen een meisje, dan doe ik mee" zeg ik uitdagend. "Dan kom maar op" zegt hij lachend.

Na een half uur te hebben gevochten, zijn we allebei kapot. "Je bent een waardige tegenstander Olivia" zegt Samuel. "Dat kan ik van jou ook zeggen, is lang geleden dat ik een goed gevecht heb gehad" zeg ik hem lachend. Ik kon hem wel aan maar ik had af en toe er wel moeite mee. Maar zijn ego strelen kan nooit kwaad. "Dankje" zegt hij glimlachend. "Jongens dat was me nog eens een training" zegt mijn baas/trainer. "Ja dat was het zeker, dit moeten we vaker doen" zegt Samuel knipogend naar mij. "Als jouw trainer ook weer mijn trainer wil zijn, komt dat zeker goed" zeg ik lachend. "Tuurlijk wil ik je weer trainen Olivia, ik dacht dat je het nooit meer zou vragen" zegt mijn baas dramatisch. "Dan gaan we nu zeker vaker samen trainen" zegt Samuel lachend. Ik kijk hem lachend aan. "Heren het is tijd voor mij om te gaan ik moet nog wat dingen doen vandaag" "Oké Olivia, tot de volgende" zeggen de mannen in koor. Ik zwaai nog een keer naar ze nadat ik mijn spullen heb gepakt en naar de uitgang loop.

Ik besluit naar de winkel te rijden, want ik moet nog boodschappen doen. In de winkel stop ik alle dingen die ik echt nodig heb in mijn winkelmand. Als ik drinken aan het pakken ben van de schappen voel ik ineens iemand tegen mij aan lopen, waardoor ik omval. "Kan je niet uitkijken?!" vraag ik op een botte toon. "Oh sorry Olivia dat was niet mijn bedoeling" zegt hij. Blake staat voor mijn neus. "Het geeft niet Blake kijk de volgende keer wel een beetje uit" zeg ik hem. "Echt sorry Olivia" "Het geeft niet" verzeker ik hem. Pas als ik hem goed bekijk zie ik dat er een meisje langs hem staat. Zodra het hem opvalt dat ik haar zie zegt hij gelijk: "Olivia dit is mijn nicht Deena". "Aangenaam kennis te maken Deena" zeg ik vriendelijk. "Dus jij bent dat meisje dat mijn neefje zijn hart heeft gebroken" vraagt ze bot. "Ik denk dat je het anders om bedoelt, hij is degene die mij brak" zeg ik met een geïrriteerde stem. "Sorry Olivia, ik ben gewoon super dom geweest" zegt Blake met heel veel spijt in zijn stem. "Dat is geweest we kunnen nu gewoon normaal door een deur met elkaar toch?" zeg ik. "Ja dat zeker" zegt hij terug. Na nog even gekletst te hebben zeggen we elkaar gedag en ga ik mijn boodschappen afrekenen.

Als ik eenmaal thuis kom ruim ik al mijn boodschappen op. Ik ben een beetje op Instagram aan het scrollen terwijl ik wacht tot het water in de pan begint te koken, als ik ineens een filmpje tegen kom van een jongen die in elkaar wordt geslagen. Onder het filmpje staat: "vuile homo". Als ik nog eens goed kijk zie ik dat het Jackson is. Ik word woedend, het ergste is nog dat ik deze jongen ken. Ik zet het fornuis uit en trek mijn schoenen aan. Ik stap in mijn auto en vertrek naar de jongen toe. Als ik bij zijn huis aankom bel ik heel lang aan. Hij maakt de deur open en het eerste wat ik doe is hem bij zijn kraag pakken. "Jij hebt lef! Zal ik jou eens zo aanpakken als jij Jackson hebt gedaan, ik denk dat je er dan nog slechter aan toe bent" zeg ik met woede in mijn stem. "Olivia..." zegt hij met angst in zijn stem. Ja ook hij weet dat het nu feest is. "Niks Olivia, jij bent nu aan de beurt" zeg ik met een vuile glimlach. Voor ik hem wat kan doen hoor ik achter mij: "Olivia laat het" ik kijk om en zie Jackson staan.