World of Madness

~12~

Anastasia

Voor ik hem wat kan doen hoor ik achter mij: "Olivia laat het" ik kijk om en zie Jackson staan. Ik doe wat er gezegd wordt. Ik laat hem los maar duw hem wel naar achteren. Net hard genoeg dat hij op de grond valt. "Jij pakt nu je telefoon en haalt alle filmpjes van social media af" zeg ik luid. "Nee, dat ga ik niet doen!" Zegt hij brutaal terug. Ik kijk achter mij en ik zie dat Jackson er huilend bij staat. Het kan me niet schelen wat Jackson vind, ik draai mij om en ik plant een vuist op de jongen zijn gezicht. "Olivia nee" zegt Jackson. Maar het was al te laat. "Wil je hem hier echt ongestraft mee weg laten komen. Kijk wat die jou aandoet. Ik laat dat niet gebeuren" de jongen pakt zijn telefoon erbij en hij verwijdert alle filmpjes op internet. "Je galerij!" zeg ik. Hij doet wat ik hem zeg. "Mooi, Jackson jij gaat nu mee!" zeg ik.  We staan buiten en hij heeft nog steeds geen woord tegen me gezegd. "Waarom zeg je niks?" vraag ik. "Ik had gezegd dat je hem niks mocht doen." "Oja, dus hij mag jou wel in elkaar slaan, en het verspreiden op internet maar ik mag hem niks terug doen? Waarom dat" vraag ik. "Omdat ik hem nog steeds leuk vind" zegt hij. "Pardon" zeg ik geschrokken. Jackson kijkt me hoopvol aan. "Na alles wat hij jou heeft aangedaan, en je wilt hem nog steeds. Wauw. Je kijkt maar wat je doet. Ik gun je alles, behalve hem." en met die woorden gezegd te hebben, stap ik in mijn auto en ik rij weg.

Ik rij richting het park, ik ga even mijn hoofd leeg maken. Ik parkeer mijn auto en ik loop richting het park. Het park is groot dus ik kan gelukkig een groot rondje maken. Ik kom allerlei mensen tegen. De een zit op gras en de ander is net zoals mij een rondje aan lopen.

*tringggg*

Het was een anoniem nummer. Ik nam op, zonder erbij na te denken dat dit wel eens mijn moeder kon zijn.

"Hallo, met wie spreek ik" zeg ik

"Anastasia, ik wil met je praten"

Ja hoor, dit is mijn moeder. Ik heb hier echt geen zin in.

"Wat moet u?" zeg ik boos

"Ik wil dat jij de begrafenis regelt voor je vader, als laatste eerbetoon" zegt ze.

"Als laatste eerbetoon? Ik regel wel een feestje dat ik eindelijk van die nare vent af ben"

"Anastasia, zo spreek je niet over je..."

"Zo spreek ik wel over hem, en trouwens ook over u. Jullie hebben mijn leven tot een hel gemaakt. Ik haat jullie. Ik wacht tot het moment dat u dood neervalt. Dat is wat ik u gun. Ik hoop dat mijn vader maar u ook branden in de fucking hel!"

Ik hang op. Laat me niet lachen met haar laatste eerbetoon. Ik sta op, ik voel de woede weer door mijn hele lichaam stromen. Ik loop nog een eindje door om mezelf te kalmeren, maar het helpt niet. Iets verderop zag ik een leuk eetkraampje. Ik loop erop af want ik heb toch wel wat honger. Eenmaal aangekomen sluit ik aan bij de rij. Het is gelukkig niet heel erg lang. Ik drijf weg in mijn gedachten, ik denk terug aan wat mijn moeder me gezegd heeft. Ik voel ineens een hand op mijn schouder. Ik schrik op. "Je hebt echt een slecht geweten" ik kijk nu weer in die helderblauwe ogen. Het is Samuel. "Ik kom je echt overal tegen" grapte ik. "Ja klopt, wat kom jij doen in het park?" vraagt hij. "Ruzie met mijn beste vriend. En ik dacht ik ga even mijn hoofd leegmaken en jij?" vraag ik. "Ik kom hier eigenlijk bijna iedere dag" "wat mag de bestelling zijn?" vraagt de man van het kraampje. "Doe maar een frietje met, en wat wil jij" vraagt Samuel mij. "O, uh doe maar hetzelfde" zeg ik snel. "Oké, twee frietjes met, en wilt u er wat te drinken bij?" vraagt de man. "Doe maar twee flesjes water, we moeten wel gezond doen" grapte Samuel. Ik hoorde de man van het kraampje zacht lachen. Ik niet, de grap vond ik niet zo grappig. Er viel een stilte. Na vijf minuten was ons eten klaar, en liepen we naar een bankje. Ik pakte een briefje van vijf uit mijn portemonnee en ik wou het Samuel geven, maar hij wees het af. "Olivia ik ben rijk genoeg om een briefje van vijf te missen" zegt hij. Ik keek hem ongemakkelijk aan. "Gaat het wel?" vraagt hij. Nee dacht ik in mezelf, jij betaalt mijn eten, doet super aardig tegen me maar ik leg jou binnen een paar dagen om, dus nee het gaat niet goed. Samuel is echt heel anders als dat ik van hem had verwacht, het leek helemaal geen maffiabaas, die miljoenen in bezit had, die allerlei slechte dingen uitvoerde. Nee het leek een normale aardig man, die niks slechts deed. "Hallo, aarde aan Olivia" "Oja sorry, wat zei je?" vroeg ik. "Of het wel met je ging, maar ik denk dat ik mijn antwoord heb. Wat is er aan de hand?" Ik zal maar niet zeggen wat ik dacht. "Gewoon de ruzie met mijn beste vriend" zeg ik snel. "Wat is er gebeurt?" vraagt Samuel. "Hij is in elkaar geslagen door zijn date, hij valt op jongens. Zijn date deed alsof die hem leuk vond en toen ze bij mijn vriend zijn  huis aan kwamen sloeg hij hem in elkaar, en had hij het gefilmd. Hij had het filmpje vandaag online gezet. Ik herkende de jongen en ben naar hem toe gegaan. Ondanks dat die vriend zei dat ik hem niet mocht aanraken heb ik hem toch een klap verkocht en nu is hij boos op mij" zeg ik droevig. "Je hebt goed gehandeld, ik snap dat hij boos is, maar hij draait wel bij" "Dankje" zeg ik. "Maar ik moet ervandoor. Hier heb je mijn nummer, stuur me maar een berichtje" ik kijk hem aan en hij overhandigt mij een papiertje, er staat inderdaad een nummer op. Hij staat op en loopt weg.