World of Madness

~33~

Anastasia

Ik kijk langs me en zie dat Samuel me hand heeft vastgepakt. Samuel kijkt mij aan en ik zie iets van spijt in zijn ogen. "Aangezien u waarschijnlijk last heeft van een hersenschudding moet u om de twee uur wakker worden gemaakt" vertelt de dokter mij. "Dat komt goed, wanneer mag ze naar huis?" vraagt Samuel aan de dokter. "Ze mag morgen naar huis als alles goed blijft gaan vandaag" zegt de dokter. "Oké, dankjewel" zeg ik. De dokter verlaat de kamer. Samuel kijkt me weer aan met een bezorgde blik. "Weet je zeker dat je je goed voelt?" vraagt hij mij bezorgd. "Ja maak je niet druk om mij. Heb je niks beters te doen?" vraag ik hem. Waarom is hij nog hier, hij zag me toch liever dood? "Anastasia het spijt me" zegt hij. "Het is goed" zeg ik hem. "Nee dat is het niet, ik heb je veel pijn aangedaan de afgelopen dagen" "Ik ben wel wat gewend" zeg ik hem met een kleine glimlach. Na nog even te hebben gepraat met Samuel begin ik te gapen. "Je bent moe ga maar slapen" zegt hij lief. "Blijf je hier?" vraag ik hem voorzichtig. "Ik ga nergens heen wees maar niet bang" zegt hij weer terug. Ik probeer wat op te schuiven en klop langs me op het bed. Samuel komt langs me liggen en ik nestel me tegen hem aan. Ik word rustig van zijn hartslag en val erdoor in slaap.
"Anastasia wakker worden" hoor ik iemand zachtjes zeggen. "Wat is er?" vraag ik terwijl ik in mijn ogen wrijf. "Ik moet je om de twee uur wakker maken weet je nog?" "Oh ja" zeg ik terug. Nadat Samuel mij een aantal vragen heeft gesteld die gevraagd moeten worden van de dokter val ik weer langzaam in slaap. "Ik laat je nooit meer gaan" hoor ik Samuel zacht zeggen. Ik ben te moe om te reageren en ik kom weer terecht in dromenland.
"Anastasia ben je oké?" hoor ik Samuel in paniek vragen. Ik kijk in angst om mij heen en ben helemaal bezweet. "Ja sorry ik had een nachtmerrie" "Hey ik ben hier er kan je niks gebeuren" zegt Samuel terwijl hij mij in een knuffel trekt. "Ik heb Harry vermoord, Black Code gaat me dit betaald zetten" zeg ik. "Dan moeten ze eerst langs mij komen" zegt Samuel weer lief tegen mij. Ik kijk in zijn ogen en zie een twinkeling, voor ik het weet heb ik mijn lippen op de zijne gedrukt. "Gaan we niet te snel?" vraagt Samuel onzeker aan mij wanneer we terug trekken uit de zoen. "Als ik dit niet had gewild was het ook niet gebeurd" zeg ik hem lachend terug. Ik nestel me weer tegen hem aan. Hij streelt door mijn haren heen en voor ik het weet ben ik alweer in slaap gevallen.
Na de hele avond om de twee uur wakker te zijn gemaakt door Samuel ben ik rond 7 uur wel klaar ermee. "Wanneer komt de dokter ik wil naar huis" zeg ik ongeduldig. "Heb eens wat meer geduld jij, jouw gezondheid is belangrijker dan gewoon naar huis kunnen" zegt Samuel mij terwijl hij een klein kusje op mijn mond drukt. Ik kijk naar hoe Samuel onze tassen aan het inpakken is. Ik heb hier blijkbaar meer dan een week gelegen door al mijn verwondingen en het bloedverlies. "Waar denk je aan" vraagt Samuel aan mij. "Aan ons en aan alles wat er is gebeurd de afgelopen weken" zeg ik hem eerlijk. "Ja we hebben nog veel te praten, maar dat doen we wel zodra we weer thuis zijn" zegt hij. "Waar is thuis?" vraag ik hem. "Daar waar jij wil dat het is Anastasia, ik laat je niet meer gaan" zegt hij mij. Na een paar minuten nog naar Samuel te hebben gekeken hoe hij aan het inpakken is loopt de dokter binnen. "Goedemorgen hoe is het met u?" vraagt hij mij. "Ik voel me helemaal prima, mag ik nu naar huis?" vraag ik hem. "Ik moet nog wat testjes doen" zegt hij mij. Na alle testen te hebben gedaan zegt de dokter dat ik eindelijk naar huis mag, wel mag ik nog niet steunen op mijn been waar de kogel zich in bevond en mag ik niks zwaars tillen vanwege mijn andere verwondingen.
Samuel heeft eerst onze tassen naar de auto gebracht en is mij daarna komen halen met een rolstoel. "Doe je gordel om prinsess" zegt hij mij. Ik doe mijn gordel om. "Waar gaan we heen, hier is het niet veilig voor ons nu" zeg ik hem. "Dat is een verrassing" zegt Samuel terug. Na een tijdje te hebben gereden komen we aan bij een strandhuisje. "Tijd voor een kleine vakantie" zegt Samuel met een glimlach terwijl hij mij optilt en me zo naar binnen draagt. Ik kijk mijn ogen uit. "Het is prachtig hier" "Jij bent prachtig" zegt Samuel. Ik begin te lachen om hem. "Ik ben serieus" zegt hij weer. "Je bent zo lekker klef" zeg ik weer lachend. Samuel loopt met mij naar ons balkon dat loopt over de rots, aangezien het huis op een rots staat. "Herken je het prinsess" vraagt hij mij. "Ja dit is de plek waar we elkaar hebben ontmoet" zeg ik terwijl ik hem aan kijk. Zijn ogen hebben weer een twinkeling en hij kijkt mij nu ook aan. "Anastasia jij bent speciaal" zegt hij mij waarna hij zijn lippen op die van mij plaatst.