World of Madness

~8~

Anastasia

"En jij bent super knap"

"Blake alsjeblieft stop, laat me op zijn minst me kleren aan trekken" zeg ik. "Prima schat, en daarna ben je van mij". Ik loop snel naar me kledingkast. Als Blake gedronken heeft moet ik hem rustig benaderen. Hij kan dan agressief zijn en dan weet die niet wat die doet.

Ik laat mijn handdoek vallen en net wanneer ik mijn kast wil openen om er ondergoed uit te pakken hoor ik een harde gebons op de deur. Shit! "Olivia doe die deur open" schreeuwt hij. "Blake alsjeblieft laat mij me aankleden" smeek ik. Het was een paar seconden rustig snel pak ik mijn bh en slipje eruit, ik probeer alles snel aan te trekken maar het mocht niet baten. Ik hoor een keiharde stamp op de deur, en daarna een harde klap. Ik draai me abrupt om en ik zie mijn deur op de grond liggen. Blake staat in mijn deuropening. Hij staart mij aan. Ik kon net niet op tijd mijn bh aan doen. Ik draai me om zodat die het niet meer kan bekijken. "Wat heb ik dit uitzicht gemist" hoor ik hem zeggen. Ik hoor stappen op mij afkomen. En binnen een paar tellen voelde ik zijn handen over mijn rug, naar beneden gaan. Ik ren naar de hoek van mijn kamer. Waarom heb ik deze keuze gemaakt, dit is het domste wat ik kan doen, denk ik in mezelf. Ik raak ligt in paniek. Ik kan niks, ik probeer mijn lichaam te bedekken maar omdat ik dat doe kan ik mezelf niet verdedigen. Blake staat inmiddels voor me. Hij pakt me vast en gooit me op bed. Hij begint me overal te strelen waar ik dat niet wil. "BLAKE STOP NU" schreeuw ik hard. Maar hij doet er niks mee. Ik probeer me los te wurmen en na een paar pogingen lukt het me. Ik geef een klap op zijn gezicht. Hij wankelt een paar stappen naar achteren. Zijn blik verandert ook, hij schrikt van zichzelf wat die zojuist heeft gedaan. "O nee Olivia, het spijt me" zegt die en rent weg.

Eenmaal bekomen van de schrik, sta ik toch op en kleed me aan. Paar minuten geleden was ik bang voor wat hij zou doen. Nu ben ik woedend. Ik besluit om naar zijn huis te gaan. Ik pak snel mijn jas en stap de auto in. Ik rij richting zijn huis. Eenmaal aangekomen stap ik naar zijn voordeur. Ik weet waar de reservesleutel ligt en pak die onder de bloempot vandaan. Ik open de deur en ik loop richting de woonkamer. Ik tref een huilende Blake aan. Het verbaast me dat die huilt. In de tijd dat ik samen met hem was heb ik hem nog nooit zien huilen. Hij ziet me staan. "Sorry, ik wist niet wat ik deed, ik had gedronken" zegt hij zielig. "Dat je dronken was is geen excuus voor wat jij mij net hebt aangedaan! Hoe kan je zoiets doen!" Zeg ik woedend. Ik loop richting Blake, ik maakte aanhef om hem een klap te verkopen, maar hij houdt mij tegen. "Ik beloof dat ik je niet meer lastigval, als ik bij jou ben weet ik niet wat ik doe" zegt hij verdrietig. "Doe wat je niet laten kan Blake! Ik ben helemaal klaar met jou"

Ik loop richting de deur en maak hem open. "Ik hou van jou" zegt hij nog. Ik negeer het en loop naar buiten richting mijn auto.

Ik loop mijn woonkamer in, en ik merk op dat mijn hele huis een rommel is. Hij heeft vast aan mijn spullen gezeten. Ik ruim alle troep op. Dankzij het opruimen wordt mijn hoofd ook een beetje leger. Ik denk toch terug aan alle leuke momenten die ik met Blake heb gehad. De momenten waardoor ik niet aan vroeger dacht.

-flashback-

"Kom Olivia" zegt Blake tegen mij. We lopen over het strand, te genieten van het uitzicht en de warme stralen van de zon. Ik heb Blake zijn hand vast. Jezus ik ben zo gelukkig met hem, deze jongen maakt me weer zo vrolijk en geniet ik van mijn leven. We wandelen nog een heel stuk verder tot we bij een rustig stukje aankomen zijn. We horen muziek op de achtergrond en Blake begint helemaal gek te springen en te dansen. "Blake wat doe je?" Zeg ik lachend. "Ik dans van geluk omdat ik jou heb" ik schiet in de lach. "Ik hou van jou" zeg ik tegen hem. Hij stopt met springen. En hij kijkt me serieus aan. "Meen je dat echt?" Vraagt Blake. "Ja natuurlijk gekkie, ik wil me hele leven met jou delen". Op dat moment gaat Blake op zijn knieën. Ik schrik, dit gaat die toch niet echt doen he. Hij pakt een schelpje wat langs hem ligt en hij houdt hem omhoog. Hij doet alsof het een ring is. "Wil je met me trouwen?" Zegt hij lachend, waardoor ik meteen weet dat het een grapje is, en dus speel ik mee. "Ja natuurlijk!" Hij springt omhoog en we schieten beide in de lach. Ik wikkel mijn armen om zijn buik en ik geef hem een knuffel. Hij geeft een klein kusje op mijn hoofd. Op dit moment ben ik zo gelukkig!

-einde flashback-

Het blije gevoel verandert al snel om in verdriet, omdat ik weet dat dit allemaal niet meer is en dat de tijd van mij en Blake voorbij is.

De afgelopen dagen waren echt een hel! Ik ben blij als dat ik dadelijk de grote klus hebt geklaard. Dan heb ik even een paar weken rust. Ik heb ook vrij genomen bij de sportschool, zodat ik echt even vakantie heb. Ik ben van plan om een reis te maken naar een warm land, om toch even goed te kunnen ontspannen.