World of Madness

~34~

Anastasia

"Anastasia jij bent speciaal" zegt hij mij waarna hij zijn lippen op die van mij plaatst. Ik voel een lichte kriebel in mijn buik. Ik trek terug uit de zoen. "Samuel?" zeg ik. Hij kijkt mij aan "Ja?" "Ik wil je iets vertellen" zeg ik. Ik pak zijn hand vast en trek hem mee naar de bank waarop ik en Samuel gaan zitten. "Vertel" zegt Samuel lief. "Ik wil eerlijk zijn over mijn functie bij de opdracht over jou" ik kijk hem niet aan omdat ik bang ben dat ik iets aanwakker bij hem. "Vertel me alsjeblieft alles" zegt hij. "Ik ben.. bedoel ik was een huurmoordenaar van Black Code en ik heb echt veel voor hen gedaan. Ik was hun beste huurmoordenaar. Toen ik te horen kreeg dat ik jou om moest leggen kon het me niks interesseren want ik kende je niet en ik krijg nooit gevoelens voor mijn opdrachten maar toen ik je tegenkwam echt de aller eerste keer toen voelde ik meteen wat in mijn lichaam wat ik niet kon plaatsen. Ik ging je steeds vaker zien en werd echt verliefd op je. Ik probeerde het aan de kant te zetten om alsnog de opdracht uit te voeren maar het lukte maar niet. Ik wou jouw leven niet afnemen. Dus ik had besloten om na die ene avond mijn spullen te pakken en weg te gaan. Ik kon jou niet omleggen ik kon het echt niet maar toen kwam Blake binnen en ging alles mis" terwijl ik dit vertel rolt er verschillende tranen over me wangen. Ik heb het al die tijd in me gehouden en nu wilt alles er uit komen. Ik kijk Samuel nog steeds niet aan, ik durf het echt niet. Wat moet hij nu wel niet denken. Ik voel dat Samuel zijn hand onder me hoofd doet en me hoofd omhoog duwt. Ik kijk nu in zijn mooie ogen, ik kan hier echt niet genoeg van krijgen. "Het spijt mij, ik heb er nooit over nagedacht hoe dit voor jou moest zijn. Ik weet dat je er niet voor koos om mij om te leggen, je moest het doen. Ik weet ook dat je het niet wou doen want je hebt heel veel momenten gehad waarbij je het kon doen. Ik wil dit proberen achter ons te laten. Ik voel aan alles in mijn lichaam dat jij mijn ware bent. Ik wil jouw Anastasia. Ik wil geen Olivia of Angel. Ik wil de echte Anastasia". Er rollen allerlei tranen over mijn wangen. Zijn woorden hebben impact op me. Ik wil hem ook. Ik wil hem echt. "Ik kan niet leven zonder jou, dat weet ik zeker" zeg ik terug. Samuel trekt mij in een knuffel. Ik kan geen genoeg krijgen van dit gevoel. "Ik heb een verrassing voor je" zegt hij. "Wat dan?" vraag ik terwijl ik mij terugtrek. "Ik breng je zo naar onze slaapkamer, daar hangt een jurk en allerlei haartangen en make-up. Maak je mooi klaar! Ik wil je voor een uur niet zien goed?" Ik knik. Wat staat er te wachten voor mij?
Ik ga op het grote bed zitten. Wat is het huis prachtig! Ik draai me om naar de muur waar een super mooie jurk hangt. Het is een jurk met een losse rok en een strak bovenlichaam. De jurk heeft van die spaghettibandjes. De jurk heeft een lichte zalmroze kleur. Ik sta op en ik loop er moeizaam naar toe. Ik ga met me vingers langs het stof. Hij is prachtig! Er staat in de kamer een kleine tafel met spiegel en op het tafeltje staat een schoenen doos. Ik open de doos en ik zie een soort hakken schoenen. De hak is heel laag dus ik zou er op kunnen staan nu met die verwondingen. Ik begin me klaar te maken. Ik zet mijn haar in de krul, en breng een lichte make up aan. Nadat ik daar klaar mee ben trek ik mijn jurk aan en mijn schoenen. Ik kijk in de spiegel. Wow ik zie er mooi uit. Ik schrik op van het geklop op de deur. "Anastasia ben je klaar?" vraagt Samuel aan de andere kant van de deur. "Ja ik ben klaar" zeg ik terug. De deur gaat langzaam open. Zodra Samuel mij ziet staan valt zijn mond open. "Je bent prachtig" weet hij uit te brengen. Ik voel dat ik begin te blozen. "Dankjewel" zeg ik terug. Samuel reikt mij zijn hand en ik pak hem aan. We lopen door de gang richting de woonkamer. We lopen door de deur en dan zie ik een super mooie gedekte tafel. Er branden kaarsjes en de haard staat ook aan. "Dit is zo mooi Samuel" zeg ik. Ik zie een lach op zijn gezicht. "Ik heb dit niet verdient" zeg ik nog. "Dat heb je wel Anastasia". We lopen naar mijn plek. Samuel schuift mijn stoel aan en hij neemt ook plaats op zijn stoel. Ik zie dat we als voorgerecht carpaccio krijgen. "Smakelijk eten" zeg ik. "Smakelijk lieverd" zegt hij terug. Ik voel dat de vlinders in mijn buik de achtbaan pakken want het gaat flink te keer in mijn buik. Ik neem een hap van de carpaccio. Jeetje ik heb in tijden niet zo'n lekker carpaccio gehad. Na tien minuten heb ik mijn eten op. "Hierna krijgen we biefstuk" zegt Samuel. "Hoe weet je dat dat mijn lievelingseten is?" Vraag ik met een lach op mijn gezicht. "Ik heb gegokt" zegt Samuel vrolijk. Na nog wat te hebben gekletst pakt Samuel het hoofdgerecht erbij en beginnen we te eten.
"Heeft het etentje gesmaakt?" vraagt Samuel nadat we het dessert op hebben. Ik knik "Het was heerlijk" zeg ik. "Gelukkig" zegt hij trots. We praten over heel veel. Over onze toekomst en wat we moeten doen met Black Code, want zeker nu dat Harry dood is komen ze ons halen. Ik weet wat ze kunnen en waar we voor op moeten letten maar die strijd wil ik graag aan gaan!
Plots staat Samuel op en zet een rustig muziekje aan. Hij loopt mijn kant uit en hij reikt mij zijn hand. "Anastasia, mag ik deze dans?" vraagt Samuel lief. "Tuurlijk mag jij dat, Meneer Laurens" antwoord ik. Ik sta op en ik ga tegen hem aan staan. Samen bewegen we op het zachte en langzame ritme van dit lied. "Ik hou van je" zeg ik zacht. "Ik hou ook van jou". Ik hoop dat dit moment eeuwig mag duren, ik ben op dit moment zo gelukkig! Niets kan ons breken.
BAM!! We schrikken op van een geknal, we kijken meteen de richting op waar het geluid vandaan komt. "De deur is eruit" schreeuwt Samuel. Hij rent meteen naar een hoekje in de kamer waar hij een soort knop induwt, maar het is al te laat er is al een schot gelost. En op dat moment kom Kelsey de kamer binnengelopen.