Code Name: FROST

CHAPTER 6

Lorcan Craig's

"I think you two should talk. Bibisitahin ko muna ang pasyente namin." Putol ni Gunter sa katahimikan. Mabilis itong naglakad patungo sa pinto na hindi man lang nililingon si Kaia at ngumiti nang bahagya.

Masamang tingin ang ipinukol ko rito hanggang tuluyan na itong makalabas habang si Kaia ay nanatiling madilim ang tingin sa akin.

Damn! Who told her that i am here?! Gusto ba nilang maging maaga ang pagkamatay ko?!

Isa sa Kaia sa iilang taong kilala ko na hindi magandang galitin. She's more dangerous than you think. Kahit ako o si Gunter ay walang magagawa sa galit ng taong ito.

"Kaia-"

"Frost." She cut me off and stared at me coldly.

Naistatwa ako sa aking kinauupuan dahil sa naging tawag nito sa akin. She never called me by that name before. Not even once, because she knows how i hate to hear that.

"When did you arrived?" She added. Hindi parin nagbabago ang ekspresyon sa mukha nito.

Pilit kong ikinalma ang aking sarili bago sumagot.

"Three days ago. Your Dad offered a job and we accepted it." Nakangiti kong sagot na naging dahilan para magsalubong ang mga kilay nito ngunitbagad namang bumalik sa blangko ang kaniyang tingin sa akin. Para bang pinag-aaralan nito ang bawat galaw, salita at emosyon ko.

"How did you know na nandito ako? Sinabi ba ni Tito Yuan-"

"How are you?" She cut me off again. Deritsong nakatingin ang mga mata nito sa akin kaya mabilis kong iniiiwas ang tingin ko rito.

"I'm doing good, Kaia." I answered and smiled widely at her.

"You should stop staring at me like that. You miss me that much huh?" I teased and chuckled a bit.

Her jaw clenched and spoke, "I have a rule right, Frost? Huwag mong sabihing nakalimutan mo ang bagay na iyon? Do you want me to repeat that again infront of you?" Aniya na walang emosyong nakatingin sa akin.

Hindi ko nagawang makasagot sa tanong nito. Sa lahat ng tao maliban sa ina at kapatid ko ay siya lang ang taong may kakayahang patahimikin ako nang ganito.

"Never ever wear your fucking mask infront of me." She said with a warning in her tone.

"Not in front of your doctor, Frost." Dagdag nito na may diin sa bawat salita

The smile on my face dissappeared. The entire emotion on my face changed just because of the simple words coming from her.Kilalang-kilala niya talaga ako. Alam niya kung kailan ako nagsisinungaling at kung nagpapanggap ba ako.

Naramdaman ko ang panunubig ng aking mga mata habang deritsong nakatingin sa mga mata niya.I always find her eyes comforting na kapag tinitignan ko ito ay biglang lumalabas ang totoong ako.

"I am not okay, Kaia. I've never been okay." Mahinang sambit ko kasabay nito ang pagbagsak ng balikat ko at ng luha sa aking mga mata.

Biglang nagbago ang expresyon sa mukha niya. Her face suddenly become soft. Marahan itong lumapit sa akin at masuyo ako niyakap. Parang akong batang humahagulhol habang nasa bisig ng isang ina.

"It's okay,Kuya Craig. Cry.. You've been enduring it for too long." Mahinang bulong niya habang hinahagod ang aking likod.

"I am tired, Kaia... I want to feel the peacefulness i felt before. But it's just too hard."