𝐂𝐇𝐀𝐑𝐌𝐄𝐑 | 𝐊𝐕 |

PART 14

ووت و کامنت فراموش نشه

*

با اینکه تا دم صبح زیر لحافی که تا پیشونیش بالا کشیده بود،گریه کرده و هنوز خواب آلود بود ،به سختی از تخت خواب گرم و نرم دل کند...
قبل از اینکه زین از خواب بیدار بشه، دوش سریعی گرفت تا اثرات گریه و زجه های شب گذشته رو ازبین ببره...

دلش میخواست هرچه زودتر با دختری که نجاتش داده بود صحبت کنه...باید دلیل رفتار اون مردهای ارازل رو میفهمید
دوست داشت به دختر کمک کنه...بپرسه اگه خانواده ی داره،میتونه کمک کنه تا پیششون برگرده...

چند دقیقه ای طول کشید تا از اتاق خارج بشه و به آشپزخونه بره... با احترام از خدمه درخواست صبحانه مختصری کرد و روی صندلی ،پشت میز جای گرفت تا صبحانه اش حاضر بشه...
بعد از اینکه با بی میلی کمی از تُست و قهوه اش خورد از دختر مهربونی که در حال آشپزی بود خواست تا برای دخترک بی نام و نشون هم صبحانه حاضر کنه...

به کانتر آشپزخونه بزرگ و پر از خدمه تکیه داده بود و منتظر بود تا سینی غذا حاضر بشه...نگاه چندتا از خدمه های دختر که کمی کم سن بنظر میرسیدن رو احساس میکرد اما جوابی به چشمهای خیره اونها نداد

صدای زمزمه های که بوی غیبت رو میداد ،کلافه اش کرده بود...نفس عمیقی کشید و توت فرنگی بزرگی از ظرف میوه روی کابینتِ چوبی برداشت و با لذت شروع به خوردنش کرد

با لذت چشمهاش رو بست و آروم شروع به گاز زدن و جوییدن توت فرنگی کرد تا طعم بی نظیرش رو کاملا حس کنه...
عشقی که تهیونگ به توت فرنگی داشت،وصف نشدنی بود!

نمیدونست چندمین توت فرنگیِ که میخوره ولی نوک انگشتهاش به رنگ قرمز دراومده بود...با صدای میراندا هُل شد و توت فرنگی که میخواست بخوره داخل ظرف برگردوند ...

صاف ایستاد و تکیه اش رو از کابینت چوبی گرفت و خجالت زدا دستی به لباس توی تَنش کشید و مرتبش کرد

_حاضر نشد این صبحونه؟

میراندا بعد ازاینکه رو به سَرکارگر با لحن سَرزنشگرانه ی گفت ،نگاهش به تهیونگ افتاد...لبخند بزرگی زد و سمت پسر خوش سیما حرکت کرد

_اوه تهیونگ صبحت بخیر...چرا اینجا وایسادی ؟

تهیونگ منقابلا صبح بخیر گفت و لبخند گرمی به چهره سرزنده زن پاچید:

_منتظرم صبحونه حاضر بشه

میراندا موهای قرمز رنگش رو به پشت گوشش فرستاد و لیوانی از توی کابینت برداشت ...سمت یخچال بزرگی که فضای زیادی رو اِشغال کرده بود حرکت کرد تا برای خودش آبمیوه بریزه...