𝑺𝒊𝒍𝒍𝒂𝒈𝒆 | yoonmin|

15~[Utanma]

•Lütfen yorum yapın, hayalet okuyucu olmayın...

×

Ağır adımlarla yürümeye başladı Jimin. Yaşadığı şeylere inanamıyordu. Anonimi ile karşı karşıya gelmiş -her ne kadar hala kim olduğunu bilmiyor olsa da- bir de onun yaralarını sarmalamıştı. Onu güvende hissettirdiği için kendisi de güvende hissediyordu. Bu hissi sevmişti. Onunla konuşmayı da sevmişti.

İnşaatın köşesini döndüğünde Yoongi saklandığı yerinden çıkarak arabaya adımladı. Hiçbir tedavi görmemesine rağmen kendisini daha iyi hissediyordu. Yaraları o kadar acımıyor, babasının vurduğu yerler o kadar da rahatsız etmiyordu onu.

Çünkü Jimin dokunmuştu tüm yaralarına. Jimin'in dokunduğu yerler nasıl hala acıyla sızlayabilirdi ki. Daha çok bedeni bu sevgi özlemiyle titreyecek bir haldeyken, acıyla sızlaması saçmaydı.

Şoförün arabadan inerek Yoongi'ye yardım etmesiyle Yoongi maskesini çıkarttı. Şoför arabaya biner binmez dudaklarını yaladı.

"Anlaşma anlaşmadır. Hastaneye gidiyoruz. Bana söz verdin."

Yoongi, onun gördüğü şeyler hakkında konuşmamasıyla şaşırmıştı.

"Hiçbir şey demeyecek misin? Ya da bunu babama söylemeyecek misin?"

"Şu adama baba deme Yoongi... Ve neden söyleyeyim? Seni tekrar hırpalasın diye mi? Ben bu gece hiçbir şey görmedim. Biz seninle o evden sadece hastane için çıktık."

Önüne dönerek arabayı çalıştırmaya başladığında başına gelenlere rağmen içten bir şekilde gülümsedi. Hayatının en berbat gecesi nasıl bir oğlanla bu kadar güzelleşmiş olabilirdi ki. İnanamıyordu Jimin'in dokunduğu her şeyin düzeldiğine.

Hastaneye girip yaralarını sardırdı Yoongi. Röntgenlerle başına ve vücuduna bakılmış, tek sorunun bacağındaki dizinde olduğu saptanmıştı. Birkaç gün okula gitmeyecekti. Bastığında ağrı hissedemeyene kadar en azından.

Eve geri döndüklerinde hala uyumamış olan hizmetçiler hızla dışarı çıkarak Yoongi'yi karşıladılar.

"Yoongi. İyi misin?"

Yoongi gülerek başını salladı. Şaşırmışlardı. Belki de onu ilk defa gülerken görüyor olabilirlerdi bile. Yoongi'yi usulca odasına çıkartıp yatırdıklarında herkes kapıdan çıkar çıkmaz derin bir nefes verdi. Hizmetçiler şoförün etrafında toplanarak hastanedeki muayenesinin nasıl geçtiğini ve Yoongi'nin neden mutlu olduğunu sormaya başladılar. Şoför ise hizmetçilerden birisinin getirdiği kahve ile gördüklerini anlatmaya başladı.

Yoongi hizmetçiler odadan çıkar çıkmaz telefonu eline aldı. Yine onlarca mesaj gelmişti Jimin'den...

[Jimin]

Jimin:

Eve döndün mü?

Yaraların için hastaneye ya da bir doktora
görüneceksin değil mi?

Bu arada ben de evime geldim

Endişelenmene gerek yok

Hala olanlara inanamıyorum

Senin bana sığınmana

Benim seni sımsıkı sarmama

Karşımdaydın resmen

Birkaç dakika önce resmen karşımdaydın

Düşündükçe şaka gibi geliyor hala
(Görüldü)