B.

chapter 18: sıfır

🌘

Lana Del Rey, Radio

🌘

Beklenmedik hamleler, çoğu zaman beklenmedik kişilerden geliyordu.

Birge ve Sidar'ı aynı yatakta basmam gibi.

Kaç dakika geçmişti bilmiyordum ancak odanın dört bir yanına savrulmuş boş bira şişelerinden, bakışlarımı onların yarı çıplak bedenlerine çevirdiğimde bir kez daha yutkunmamı bastıramamıştım.

Sızmışlardı. Basbayağı ortadaydı.

Fakat merakımın körüklendiği kısım yalnızca onların bu raddeye nasıl geldiğiydi.

Ani bir dürtüyle kendimi odadan dışarı attım ve kapıyı kapatarak, aceleci adımlarla kendi odama yöneldim. İçeri girdiğimde, Dora'yı yatağımda telefonuyla uğraşırken bulmuştum fakat o an hiçbir şeye odaklanabilecek durumda değildim. "Kalk." dedim birden. "Kalk çabuk. Sana gidelim."

Evden uzaklaşmak istiyordum. Ne yaptığımı bilmiyordum belki ama şu an Birge ve Sidar ikilisiyle aynı yerde olmak istemediğimden son derece emindim.

Kaşları çatıldı ama sorgulamadan ayaklandı. Bakışları benden bir an arkamdaki kapıya kaydığında, "Bir sorun mu var?" diye sormuştu.

"Hayır." dedim ve uzanıp elini tuttum. Onu kendimle birlikte dışarı sürüklerken bile bilinçli olarak Birge'nin odasının olduğu koridora bakmıyordum.

Bunu benden sakladıklarına inanamıyordum.

"Sidarlar evde miymiş?" diye sordu Dora.

"Hayır." diye geçiştirdim bir kez daha onu. Arabaya gidene kadar tek kelime bile etmedik. Aptal değildi, bir sorun olduğunu fark etmişti ama sormak isteyip istemediği konusunda emin değildi. Açıkçası o an beni soru yağmuruna tutuşturmadığı için minnettar olmuştum çünkü vereceğim cevabı ben bile kestiremiyordum.

Aynı sessizlikle arabayı çalıştırdı ancak birkaç dakika sonra kendi evlerinin olduğu caddeye sapmak yerine doğrudan otoyola daldı. "Nereye ya?" diye sordum bunu fark ettiğimde.

Bana yandan bir bakış attı. "Eve gitmiyoruz."

Şaşkın şaşkın gözlerimi kırpıştırdım. "Sebep?"

"Çünkü tuhaf davranıyorsun."

"Belgemen, bir şey olmadığını söyledim." diye başlasam da ses tonum beni öyle ele veriyordu ki, açıkçası ben bile bunu yutmamıştım. Sert bir nefes verdim. Ardından, "Birge'yle Sidar'ı aynı yatakta gördüm." diye mırıldandım. "Yarı çıplak bir şekilde."

Bakışları bir kez daha bana kaydı, birkaç saniye boş boş baksa da ardından belli belirsiz başını salladı. "Şimdi belli oldu senin karın ağrın."

Eğlenen ifadesine en ters bakışlarımdan birisini attım. "Komik olan bir şey mi var?"

"Hayır."

"Niye sırıtıyorsun o zaman?"

"Yanılmadığımı biliyordum." diye karşılık verdi beklemeden. Bir kez daha beni süzdü. "Ne bu suratının hâli?"