B.

chapter 20: son

🌘

Ashe, FINNEAS, Till Forever Falls Apart

🌘

Taksiyle kırk dakikalık yol gitmekten daha sıkıcı bir şey varsa, o da Dora'nın söylediklerinde haklı çıkması ve kızın gerçekten de Orkun'un flörtü olmasıydı.

Fakat bu yine de ters bakışlarımı ona yollamam için engel değildi.

Onun haricinde masada olan bir diğer kız da Larin'di ve sanırım o da Egemen ile görüşüyordu. Araları nasıldı bilmiyordum. Larin, Güner'le olan husumetinden çıkalı henüz çok olmamıştı ancak şimdilerde Egemen'e olan ilgisi de fark edilmemesi imkânsız derecede fazlaydı.

O ikisi aralarında bir şeyler konuşup gülerken, benim bakışlarım karşı çaprazımdaki esmer kıza kaydı ve Orkun'la olan sohbetinin arasından saçlarını düzeltiyormuş gibi yaparak Dora'ya doğru attığı kaçamak bakışı anında fark ettim.

Zavallı sevgilim, omzuma yasladığı başı aşağı doğru eğik olduğu için ne kızın bakışlarını görebiliyor, ne de tepkimi fark edebiliyordu. O kendi hâlinde parmaklarım ile oynarken hafifçe omzumu silker gibi yaptım ve dikkatini çekmeye çalıştım.

Başını kaldırıp bana yandan bir bakış attığında, "Ne?" diye sordu belli belirsiz.

Bir kez daha kıza baktım ve bir kez daha o kaçamak bakışı yakaladım. "Bu niye sana bakıyor?"

Gözlerimi takip ederek nereye baktığımı bulmaya çalışan Dora, "Kim?" diyordu ki, dakikalardır ne için kavrandığımı anlayarak sesini kesti. Çok geçmeden sıkılmış gibi verdiği o derin nefesi işittim.

"Bu neydi şimdi?" diye bir tepki göstermekten geri kalamadım.

"Orkun gerçekten seçip mi buluyor böylelerini..." diye başladığında, başka bir tepki için daha kendimi hazırlıyordum ki onun telefonundan yükselen birkaç bildirim sesi ile ikimizin de bakışları birden o noktaya kaymış, ne hakkında konuştuğumuzu bile unutmuştuk.

Dora beklemeden masanın üzerindeki telefonunu eline alıp bildirimi açtı. Başı hâlâ omuzlarıma yaslı olduğu için ortamıza tuttuğu telefonun ekranını gayet net görebiliyordum.

Orkun: KANKA YARDIM ET. (13.40)

Orkun: ÇIKALIM ŞURADAN HADİ. (13.40)

Orkun: KIZDAN KURTULMAM LAZIM ÇOK KORKUNÇ FANTEZİLERİ VAR. (13.40)

Orkun: AMK SENİN AZ ŞU TELEFONA BAKSANA. (13.41)

Okuduklarımla gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım ancak yanımdaki Dora benim kadar başarılı değildi. Omzuma yaslı kafası hafiften sallanmaya başladığında, elimle uyarırcasına karnına vurdum ve bakışlarımı Orkun'a çevirdim.

Her ne kadar kızla konuşuyormuş gibi yapsa da bu tarafa doğru attığı çaresiz bakışlarını fark etmemek imkânsızdı.

Saniyeler sonra gülmeyi kesen Dora hafifçe öksürerek doğrulduğunda, masadaki bakışlar da ona çevrilmişti. "Orkun," dedi doğrudan arkadaşına bakarak. Kedi gözlerinin içinde, bu durumdan eğlendiğini belli eden haylaz bir parıltı vardı.