Sadece Sen

BÖLÜM 5: Gizemli oda.

Multi; Yağız

Sanırım gördüklerim hayaldi. Gerçek olamazdı, değil mi? Onun bakışlarının altında ezilirken kendime gelmek için gözlerimi kırpıştırdım.

Babamın iş ortağım dediği adam Yağız'ın babası mıydı yani? Yağız'ın ailesinin böyle insanlar olduğunu bilmiyordum. Aslında ben açık konuşmak gerekirse Yağız hakkında hiçbir şey bilmiyordum. Kapalı bir kutudan farksızdı.

Gözlerimiz birbirine kenetlendiğinde içimde garip şeyler oldu. Karnıma hafif bir ağrı girerken, avuç içlerim terlemeye başlamıştı. Burası fazla mı sıcak oldu ne?

Yağız gözlerini benden ayırıp annesine çevirdi. Sinem Hanım bizi tanıştırmaya başladı. Bilmediği bir şey vardı ki biz zaten tanışıyorduk. Yani öyle sayılırdık.

"Babanın ortaklarından Hakan Bey, eşi Melek Hanım ve kızları Duru."

Yağız annem ve babamı esgeçip direk bana baktı.

Sinem Hanım'ın "Hadi sende otur." demesiyle bir sandalye çekip yerine oturdu. Yani tam karşıma.

Yemek sessiz geçmişti. Yani benim için. Annem, babam, Sinem Hanım ve eşi çok koyu bir muhabbete dalmışlardı ve Yağız arada bir sorulan sorulara cevap veriyor, tebessüm ediyor, yemeğine geri dönüyordu. Arada bir bana olan bakışlarını hissediyordum. Gerçekten yakışıklı bir çocuktu. Annesine benziyordu. Sinem Hanım'ın da mavi gözleri vardı. Kafasını kaldırdığında göz göze geldik ve benim ona baktığımı gördüğünde utançla başımı eğip tabağımdaki yemeklerle oynamaya başladım. Yanaklarımın kızardığına emindim. Göz ucuyla Yağız'a tekrar baktığımda dudaklarında küçük bir tebessüm oluşmuştu. Dudağımı ısırıp yemeğime geri döndüm ama iştah miştah kalmamıştı.

Yemekten sonra herkes salona geçmişti. Devasa büyüklükte olan salonda herkes birbiriyle muhabbet ederken ben sap gibi tek başıma kalmıştım. Yağız yemekten sonra izin isteyip yukarı çıkmıştı.

"Oranın yemekleri gerçekten çok güzel. Geçen gün Murat'la gittiğimizde oda bayılmıştı yemeklere."

"O zaman davette oradan sipariş edebiliriz yiyecekleri."

"Bencede çok iyi olur."

Annem ve Sinem Hanım'ın konuşmasına kulak misafiri olurken gözlerimi devirdim. Canım sıkılmıştı.

"Duru, iyi misin canım?" Sinem Hanım'ın sesiyle başımı kaldırıp ona döndüm. Hafifçe tebessüm ettim.

"İyiyim." canım sıkıldı demenin ayıp olacağını düşünüp sustum. Sanki Sinem Hanım anlamış gibi tebessüm etti.

"Lavaboya gitsem iyi olacak." deyip ayağa kalktım.

"Üst kata çıkınca hemen soldaki kapı."

"Tamam,  teşekkür ederim."

Adımlarımı merdivene yönlendirdim ve yürümeye başladım. Yağız'ın evinde olmaktan başka sıradışı hiçbir şey yoktu. Yağız'ın evi..