𝘾𝙝𝙖𝙥𝙩𝙚𝙧 𝙀𝙞𝙜𝙝𝙩𝙚𝙚𝙣 :

446 39 2
                                    

Third Person's POV :

Sitting outside the school ground, Kaiden and Austine with the addition of Taro the metalloid. Having a peaceful conversation here in there, one who talks the entire time while the other just hum and give a little bit of response.

"That's a little bit harsh back there don't you think?" He ask a little bit worried as he glanced back at the now closed door of the cafeteria.

"It's not, I'm being nice actually." I said looking at the side as I don't want to feel guilty for what I have just done.

'Well.... To be precise... It is a little bit too harsh...' I thought a little bit guilty but not too guilty to the point of saying I'm apologetic.

"Being nice! Well, that's absurd! But it's so funny at the same time." He said chuckling.

"Master don't have time for such thing like that." Taro said joining us.

"Well she's totally flirting with him though." He said nonchalantly still chuckling.

Not minding every passerbys who point at one of them or the whispering girls who giggles in their own.

"We should get going, in just a minute lunch break will be over soon." Austine said looking at his wrist watch then back at Kai.

"Where to?" Asked by his companion still sipping at her orange juice box.

As they stop on they're lockers to get their bags.

"To find our homeroom of course. Come on!" Gathering his belongings he wait for his companion and make they're way to find their classroom.

Again, the whispering in every corner they went to continued.

Austine keep on noticing them. From the auditorium, at the bench, at the cafeteria, at the school ground and now at the hallway where they're currently at.

'Hindi nya ba napapansin yung mga tumitingin sa kanya? O sadyang pinababayaan nya nalang? It must be because of what happened at the cafeteria....' Saad nito sa isipan habang sinusulyapan ang kasama na kasyuwal lang na naglalakad.

°°°°

Sa ilang minuto nilang paglalakad nahanap din nila sa wakas ang nasabing kwarto at tuluyan na ngang pumasok.

Iilan pa lamang ang naroroon sa kadahilanang nasa cafeteria pa ang iba habang ang iba naman ay nasa ibang parte ng iskwelahan.

Sa pinaka likurang parte ay doon nag mistulang nakatitig ang isa, inuusisa kung saan makakaupo habang ang isa ay nag umpisa ng maglakad patungo sa upuang nais niya.

Nang makaupo sa kanyang ninanais na pwesto ay inilibot nito ang kanyang mata, inuusisa ang bawat tao sa loob ng kwarto na tila ba'y kinakabisa ang mga mukhang naroroon.

Di maiwasang mapatingin ng iba pabalik ngunit mabilis ding napapaiwas sila ng tingin ng magtama ang tingin nito sa kanila. Na tila nahihiyang magkatamaan ang mga tingin habang ang iba naman ay nakangiting kinawayan pa ang nasabing madilim na bughaw ng pares ng mata.

Matapos ay tumingin ito sa katabing bintana at doon na nga nagmistulang nakatitig sa labas kung saan payapa ang simoy ng hangin sa ilalim ng maaraw na lupain. Tila may malalim na iniisip habang minamasdan ang tanawing kanyang pinagmamasdan.

Tila ba'y nahipnotismo ito. At isinantabi ang ingay sa paligid ng mga istudyanteng nagsisipasakuan na sa kinaroroonang silid.

Nang makapasok na ang lahat ay siyang pagtunog ng bell kung saan nagpapahiwatig na tapos na ang kanilang oras ng pagkain.

Isang maginoong lalake ang pumasok sa kanilang silid kung titignan ito ay hindi lalagpas sa 30 ang kanyang edad.

Matangkad na may tuwid na tayo, maamong mukha na alam na kinagigiliwan.

Maayos na pananamit at maginoong postura na nagpapahiwatig na siya ang kanilang propesor.

"Good afternoon class, I'm Professor Castro your Homeroom Teacher. Some of you has already know me especially the scholars." Saad nito habang inuubserbahan ang bawat istudyante sa silid na tila kinakabisa ang mga naroroon.

"Today we're just going to know each of you. Being this is the first day of school. Please introduce yourself here in front starting from the first row to the last." Pahiwatig nito ng mapukaw ang kanyang mata sa isa sa kanyang mga istudyante sa likuran.

Prente itong nakaupo habang nakapalumbaba at nakatingin sa labas ng bintana. Na hindi man lang alintana ang presensya ng kanila propesor sa harap na muntik pang ikangiti ng propesor.

'The first placer in special exam...Kaiden Alex Jackson..' Saad nito sa kanyang isipan ng tuluyang mamukaan ang nasabing istudyante.

'I guess having you in my class is a fate in a way.' Tugon nito sa kanyang isipan ng bago pa man nito tuluyang ilipat ang tingin sa kabilang dako ng silid kung saan nakaupo ang mga nasabing kilalang mga anak ng mga prestihiyosong pamilya.

'Oh... so they're also on my care to watch on... Those childs.....'

First child of the Mr. & Mrs. Morgan, Kurt Lee Morgan. A well-known youngest programmer and also a pro gamer. President of the top gaming company in the asia.

Only son of Mrs. & Mr. Hunter, Calvin Hanz Hunter. A young inventor alongside Callex, has been known in such a young age because of his excellent talent in soccer and win each division tournament in highschool along with his teammates.

The twins who's child of Mr. & Mrs. Jordan, who's the youngest to compete in national racing competition that happen in France and United Kingdom. Taison Clark Jordan and Timothy Carl Jordan.

And especially, the second son and third child of Mrs. & Mr. Gibson. Eloiase Kyle Gibson, another programmer and the first youngest competitor in world's famous program competition. And got scouted by famous international soccer teams of South Korea and Canada.

'I never expected to have this child on my care... I just wish they're not a pain in the ass.'






The Emotionless GeniusWhere stories live. Discover now