Hope Not

Part 9

Hope not

"အဆင်ပြေမှာပါနော်"

"အင်းပြေမှာပါစိတ်မပူနဲ့ အဖေကအများကြီးသဘောကောင်းတယ်သိလား"

ဇနေးက ဂျီဆူ့လက်တစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်လာရင်း စိတ်ပူနေဟန်ဆိုသည်။ ဂျီဆူသူ့လက်ဖမိုးပေါ်ကို ခပ်ဖွဖွပြန်ဆုပ်ထွေးရင်း မပူပန်စေရန်နှစ်သိမ့်ရသည်။ ပြီးတော့ ကျေးဇူးတင်ရသည်။

လည်ပိတ်ဆွယ်တာအဖြူဆွတ်ဆွတ်လေးနှင့်စတိုင်ပန့်အနက်ရောင်ကိုဝတ်ထားသော ဇနေးက ဟိတ်ကြီးဟန်ကြီးမရှိပဲ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးဖြစ်သည်။ ဂျီဆူတို့အိမ်လမ်းကြားလေးထဲမဝင်ခင် ရပ်နေကျနေရာမှာဇနေးကကားကိုရပ်သည်။

လမ်းကြားတစ်ထောင့်ကိုချိုးပြီးတာနှင့်ဂျီဆူတို့အိမ်ကို တန်းရောက်တာမို့ လူတွေမြင်မှာစိတ်ပူစရာတော့မလိုချေ။ နွေဦးရောက်လာသော်ငြား မနက်စောစောပဲရှိသေးတာမို့ အပြင်ထွက်လျှင်နည်းနည်းတော့အေး၏။ ကားပေါ်ကမဆင်းခင် နို့နစ်ရောင်ကုတ်တစ်ထည်ကိုလှမ်း‌ပေးပြီးဂျီဆူ့အားဝတ်စေ၏။ သူကတော့ အညိုရောင်တစ်ထည်ကိုဝတ်သည်။ပြီးလျှင် အဖေ့အတွက်ဟုဆိုကာ ဝယ်လာသော သစ်သီးခြင်းနှင့်ပီဇာထုပ်ကိုကိုင်ကာ ကားပေါ်မှဆင်း၏။

သူအနားရောက်လာတာနှင့် ဂျီဆူသူ့လက်တစ်ဖက်ကိုတွဲလိုက်သည်။ သူကဂျီဆူ့ကိုငုံ့ကြည့်ကာ ပြုံးပြလာပါသည်။ ဒါကဘယ်လိုကြည်နူးမှုမျိုးလဲတော့ ဂျီဆူမသိပါ။ လှိုင်းလေးပုတ်သွားသလိုငြိမ့်ငြိမ့်လေးဖြစ်သည်။

ခြံထဲကိုဝင်လိုက်တာနှင့် အပြာရောင်စက်ဘီးတစ်စီးကဆီးကြိုနှင့်သည်။ ဂျီဆူဇနေးကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကိုမချနိုင်ခင်မှာပင် စက်ဘီးပိုင်ရှင်က ဂျီဆူတို့အိမ်ထဲမှထွက်လာပြီး သူတို့ကိုတအံ့တဩစိုက်ကြည့်လာသည်။

"ဆောအာ..."

ဂျီဆူသူ့ကိုတွဲချိတ်ထားသော လက်ကိုလွတ်လိုက်တော့ ဇနေးကမရေမရာအကြည့်ဖြင့်ကြည့်သည်။ ဆောအာနောက်မှ အဖေကလိုက်ထွက်လာပြီး ဆောအာကတော့ ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို တောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေသည်။