Hope Not

Part 10

Hope not

ဇနေးနိုးလာချိန်တွင် အနား၌ဂျီဆူရှိ‌မနေ။ စေ့ပိတ်ထားသောတံခါးကိုတွန်းဖွင့်ရင်း အပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။

"အော် ဇနေးနိုးပြီလား။ ဒီကိုလာခဲ့လေ ပင်လယ်စာခေါက်ဆွဲနဲ့နံရိုးပေါင်းဝယ်လာတယ်"

"အဖေရော.."

ဂျီဆူချပေးသော ခုံတစ်လုံးတွင်ဝင်ထိုင်ရင်း အဖေ့ကိုမတွေ့သဖြင့်မေးမိသည်။

"အဖေက နေ့တပိုင်းအလုပ်သွားဆင်းတယ်။ သေချာပေါက်စားသွားဖို့လဲမှာသွားသေးတယ်"

"အွန်း ၂နာရီကျရင်Entကို သွားရမယ် "

"‌အချိန်တော့ရပါသေးတယ်။ ဒါတွေအကုန်စားရမယ်ဇနေးရဲ့"

ဂျီဆူကနံရိုး‌ပေါင်းပန်းကန်ကို သူ့ရှေ့ကိုချပေးရင်းရယ်လို့ပြောသည်။ ဂျီဆူ့ရဲ့ရယ်သံတွေက ဒီနေ့ဒီချိန်မှာပိုအသက်ဝင်နေတယ်လို့ထင်မိချင်လောက်ပါပဲ။ ပြန်မဖြေနိုင်လောက်တဲ့ထိ၊ ရှေ့ကစားစာရာတွေကိုမမြင်နိုင်လောက်တဲ့ထိ ရယ်သံတွေမှာပဲနှစ်ဝင်နေချင်မိသည်။ ဇနေးအခုချိန်ထိအိမ်မက်ကမနိုးသေးတာများလား။ မျက်လုံးထဲမှာမြင်ယောင်လာတာ အတိတ်ကနေ့ရက်တွေ။ ဒယ်ဒီ့စားချင်တဲ့ဟင်း‌တွေကို မေမေကအခုလိုရယ်သံတွေနဲ့ချက်ကျွေးခဲ့တဲ့နေ့ရက်တွေ။ မပင်ပန်းဘူးလားမေမေ လို့မေးရင် ချစ်ရတဲ့သူကိုချက်ပြုတ်ကျွေးမွေးရခြင်းက ဘယ်လောက်တောင်ပျော်ရွှင်ဖို့ကောင်းလိုက်သလဲ။ တနေ့ကျရင်ချစ်တဲ့သူကို အခုလိုမျိုးချက်ကျွေးကြည့်ရမယ်နော်ဇနေးတဲ့လေ။ အသက်ဝင်ခဲ့တဲ့ မေမေ့ရဲ့ရယ်သံတွေနေရာမှာ ဂျီဆူ့ရယ်သံတွေကိုအစားထိုးနိုင်တဲ့ထိ ဇနေးကပျော်ဝင်နေပြီများလား။

"ဇနေး.. ဇနေး"

မျက်နှာရှေ့ရောက်လာပြီး ဝေ့ယှမ်းပြနေတဲ့ဂျီဆူ့ရဲ့လက်သွယ်သွယ်တွေ။ လက်ချောင်းကြားထဲက မှည့်နက်လေးကို ဘယ်လောက်တောင်စွဲလမ်းနေပြီလဲဆိုတာ ဇနေးမသိချင်ယောင်ဆောင်၍မရတော့ထိပါပဲ။

"ဟင်.."

"နံရိုးပေါင်းမကြိုက်လို့လား။ တခြားတခုခုသွားဝယ်ပေးမယ်လေ ခနပဲစောင့်"