This story both won the Wattys2022 and the Biggest Twist Award.
Destiny took a college entrance exam to pursue her dreams as an artist. Her works are always one of the best masterpieces that are bid on by those wealthy business owners. She's a casua...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
DESTINY
"Destiny! Tawag ka ni Daddy!"
Kasalukuyan akong nasa tapat ng salamin habang nagsusuklay ng basa kong buhok nang marinig kong tinawag ako ni Ate Dani.
"Oo, wait lang!" sigaw kong tugon pabalik mula rito sa kuwarto ko.
"Dalian mo! Naghihintay sa baba 'yung kaklase mo!"
"Sino?"
"Bumaba ka na lang!"
Nangunot naman ang noo ko sa sinabi ni Ate Dani na may naghihintay sa 'kin. Dahil sa pagmamadali ay bumaba na ako mula sa kuwarto nang hindi man lang natatapos ang pag-aayos ng buhok.
Bitbit ang bag ko ay nakasabit ito sa kabila kong braso at bumaba. Dumiretso ako sa kusina kung saan ako nagulat sa nadatnan. Para bang may kung anong puwersa ang nagpatigil sa 'kin para mapako sa kinatatayuan. 'Yung antok ko magmula kanina e nawala na lang bigla.
Ano'ng ginagawa niya rito?
"Lorenz? Ano'ng ginagawa mo rito?" bungad kong tanong. Lumibot ang tingin ko't nakita sina Mommy at Daddy na katabi ni Foreigner guy.
Sumingit si Daddy. "Is that the right way to greet a visitor? Come on, sit here," nagbibiro namang sambit niya.
Napairap na lang ako sa kawalan at sumamang umupo sa dining table sa tabi nina Mommy at Daddy. Nasa harapan ko ngayon si Lorenz na halatang bagong ligo pa lang dahil sa mamasa-masa niyang buhok.
"Ba't ka ba kasi nandito?" Hindi ko na napigilan pa ang sarili kong magtanong. Pumeka pa ako ng tawa.
"Ahm..." Napakamot pa siya ng kaniyang ulo't pumangalumbaba ang mukha.
Nasilayan ko namang nagkatinginan pa silang tatlo. Nang bumaling ako sa kanan ay nakita ko si Ate Dani'ng umiinom ng kape. Nagkibit-balikat lang siya. Wala yata si Kuya Dwayne ngayon.
"Tito Dreverent, nahihiya po ako," nahihiya niyang wika.
Napabungisngis naman si Daddy. "Go lang. You can do it."
Napatingin lang muli ako kay Lorenz at pinagmasdan siya. Tumukhim muna siya bago ulit magsalita.
"You told me last time that you're only by yourself when you're going to university so that's why I've asked you if I can be your service but you didn't answer my offer," mahaba niyang litanya.
"Wow, English," pabiro kong usal para maibsan ang pagkaseryoso ng paligid. "Kaya ko naman kasing mag-commute kaya seen-in lang kita no'n."
"Ang tagal na kaya nating magkaibigan. Saka isa pa e medyo malapit lang din naman ang bahay ko sa bahay mo ta's madadaanan pa kita. Kaya nga inaaya kitang nagsabay na lang tayo, eh," paliwanag naman niya.
Pumagitna naman si Mommy. "Wait, matagal na kayong magkakilala? I mean, magkaibigan?"
