(BOYXBOY) When his mother died, life's been too hard for Michael. He had to pay for the debts all by himself which led him to a profession he'd never considered. In order for him to pursue his dream career, he had to transform from an ordinary boy t...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
CHAPTER XX: Welcoming You
Nabigla ako sa biglang paglapat ng kanyang labi sa akin. Napakalambot ng labing iyon na animo'y ngayon pa lang nakahalik. Samahan pa ng matamis niyang laway na marahil ay dahil sa alak na kanyang ininom kanina.
Patuloy lang kami sa tagisan ng aming mga dila habang patuloy siya sa paglakbay sa buo kong katawan. Pakiramdam ko tuloy ay papanawan na agad ako ng ulirat sa langit na dulot pa lang ng kanyang mga halik.
Mayamaya lang ay humiwalay siya sa akin at pareho kaming naghabol ng hangin. Nakangiti siya sa akin habang hindi pa rin inaalis ang kanyang mga kamay sa aking katawan.
"Sabihin mo lang kung ayaw mo ang ginagawa ko," aniya.
Hindi ako nagsalita. Hindi rin ako tumutol. Tuluyan nang bumigay ang katawan ko sa makamundong pagnanasa. Hindi ko na mapigilan pa ang sarili kong sumabay sa kasalanang ito. Hinayaan ko na lang ang sarili kong magpaanod sa gustong mangyari ng katawan ko.
"I'll take your silence as a yes," turan pa niya.
Tumayo siya mula sa pagkakaupo at saka iniayos ang sarili. Tumungga siyang muli sa iniinom na alak at saka ako tiningnan. Napakunot naman ako ng noo nang sandaling iyon.
"What are you waiting for? Tumayo ka na r'yan. Dadalhin kita sa mas private na lugar," saad niya at saka ngumisi. Nakita ko pa ang pagkindat ng kanyang mata.
Walang ano-ano'y napatayo niya ako mula sa kinauupuan ko. Tila awtomatiko ang naging reaksyon ko. Nakapagtatakang napapasunod niya ako ngayon. Marahil ay dala na rin ng alak at nag-uumapaw na init ng katawan kaya aktibo ang katawan kong maghanap nang mapaglalabasan.
Lumabas kami ng quarters. Tulad pa rin ng kanina, wala pa ring tao ang parteng ito ng campus. Ang lahat ay nandoon sa event area, abala at nagsasaya. Nawala na rin sa isip kong hanapin pa sina Arjay at Peter. Hindi naman siguro magtatampo 'yung dalawang iyon sa akin kapag nagkataon dahil sa totoo lang, sila naman itong nang-iwan.
"Sumunod ka lang sa akin," ani Dan na siya namang ginawa ko.
Malikot ang mga mata kong pinagmamasdan ang paligid. Tinitingnan ko kung may mga taong makakakilala sa akin. Nakapagtataka naman kasing isipin na may kasama akong iba na hindi taga-campus kaya paniguradong magdududa ang sinumang makakita.
Nagtungo kami sa parking lot. Tunay ngang mayaman ang pamilya niya dahil sa murang edad, may ganito na siya agad na kagarang sasakyan. Nagdadalawang-isip tuloy akong sumakay dahil sa sandaling nasa loob na ako, wala ng atrasan 'to.
"Bakit hindi ka pa nasakay? Gusto mo bang pagbuksan pa kita ng pinto?" pang-aasar niya.
Tiningnan ko lang siya nang masama. Hindi ko alam kung iniinsulto niya ba ako sa sinasabi niya.
