(BOYXBOY) When his mother died, life's been too hard for Michael. He had to pay for the debts all by himself which led him to a profession he'd never considered. In order for him to pursue his dream career, he had to transform from an ordinary boy t...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
CHAPTER XVII: Do We Know Each Other?
"Antok na antok ka 'ata?" tanong sa akin ni Arjay habang abala sa pagnguya sa pagkain niyang binili sa canteen.
Nag-unat-unat muna ako ng ulo at balikat bago siya sinagot. "Kulang lang sa tulog. Anong oras na rin kasi ako natapos sa shift ko kagabi," pagdadahilan ko. Ang totoo n'yan, hindi naman talaga 'yun ang dahilan. Isang gabi rin akong hindi pinatulog ng nangyari sa amin ni Sir Gomez. Ramdam ko pa rin ang mga kamay niyang lumalapat sa katawan ko.
"Sino kaya 'yung Samuel?" bulong ko nang maalala ko 'yung pangalang nabanggit ni Sir Gomez.
"May sinasabi ka ba?" nagtatakang tanong ni Arjay.
Napailing naman ako. "Wala, wala. Kumain ka lang d'yan," pagtanggi ko.
"Baka gusto mo," pag-aalok niya.
Ngumiti lang ako. "Hindi na. Kulang pa panigurado 'yan sa 'yo."
Sumimangot naman siya ng mukha. "Bahala ka. Minsan lang ako mag-alok ng pagkain."
Nandito kami sa usual naming pwesto sa campus kapag may bakanteng subject. Madalas kasing wala kaming professor sa ibang subject dahil na rin siguro mga part time ang mga kinuha nila para magturo.
"Siya nga pala. Napansin mo ba si Peter? Hindi ko pa siya nakikita ngayon, ah," tanong ko.
"Sabi niya, may kukunin lang daw siya sa gate. May pinapasuyo daw sa kanya 'yung isa naming kaklase sa Philosophy para sa finals," paliwanag ni Arjay habang patuloy pa rin sa pagnguya.
Malapit na nga pala ang final exam. Mahihirapan na naman akong pagsabayin ang pag-aaral at pagtatrabaho. Hindi ko rin pwedeng pakisuyuan si Jeff na kunin ang ibang shift ko dahil nakakahiyang abalahin din siya.
"Speaking of the devil, parating na si Peter. May bitbit pa 'atang alalay. Pero sino 'yang kasama niya?" ani Arjay habang tinatanaw si Peter na papalapit sa amin.
Pinagmasdan ko 'yong taong tinutukoy niya. Hindi ito nakasuot tulad ng sa uniporme namin. Sa isang iglap lang, parang bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa kaba. Pamilyar ang mukha ng taong 'yun sa akin. Biglang bumalik sa aking alaala ang lahat ng nangyari ilang taon na ang nakalilipas.
"Henry..." saad ko nang makalapit sila. Nakapako lang ang tingin ko sa kanya na marahil ay dala ng matinding pagkabigla.
"Magkakilala kayo?" tanong ni Peter na may halong pagtataka.
Umiling ito tanda ng hindi pagsang-ayon. "Ahm, hindi, e. Baka nagkita lang kami before sa mga okasyon. Pero sorry, hindi kita maalala," pagtanggi nito.
