HIS #2: Availing The Odds (COMPLETED)

Kabanata 36

Kabanata 36:
Years Past

Threscia Alessandra's Point of View 

"Baobei," tawag sa akin ni Grant ngunit seryoso lang akong nakatingin sa kaniya. Nalipat ko ang tingin ko kay Bethany at sa sanggol. Kumunot ang noo ko nang napansin ko na iniiwas sa akin ni Bethany ang anak nila ni Grant.

Pakialam ko naman sa anak nila. Kalaunan ay binalik ang tingin ko kay Grant na nakatingin ngayon kay Foster na nasa tabi ko lang.

"Let's talk," malamig kong wika sa kaniya at sumulyap muna ako kay Bethany na palihim na ngumingiti. Napairap na lang ako at tinalikuran ko sila. 

Dali-dali ko namang tinungo ang daan palabas at naramdaman ko naman na nakasunod sa akin si Grant.

He just kept on following me until we reached the parking lot. I roamed my eyes to our surroundings to make sure that it was just the two of us. I then heaved a deep sigh and face Grant. 

"Bakit hindi ka nagpaalam sa akin? Kay Manang Marielou ko pa nalaman na pupuntahan mo pala si Bethany," I abruptly interrogated. 

"I don't want to wake you up, baobei. Hindi naman alam na magtatagal pala ako. I'm sorry," he spoke in a hoarse voice. Huminga ako ng malalim bago nagsalita.

"You could have left a note. And why don't you answer my calls?" Sa tanong kong iyon ay kumunot ang noo niya at kinapa ang bulsa ng trousers na suot niya. Napatingin ako sa nilabas niy na phone niya at nakita kong nakabukas 'yon.

Imposible, kanina lang ay cannot be reached siya. 

"Wala akong natanggap na tawag, baobei," nagtataka niyang tugon at inabot sa akin ang phone niya. Tinanggap ko naman iyon at in-unlocked. 

Agad kong tiningnan ang missed calls history niya at nanlaki ang mga mata ko nang hindi ko mahanap ang number ko. 

And I have this gut feeling that Bethany did something to delete his missed calls history. Binalik ko 'yon sa kaniya at tinanggap niya naman.

"I already visited Teresine in the cemetery. Did you forget that we have to visit her again today?" I asked, resuming the conversation we had. Alertness in his eyes sat crookedly on his nose. It seems like he really forgot it.

"I... I forgot. I'm s... sorry," hingi nito ng paumanhin at hindi ako makapaniwala sa sinagot niya. 

"You seem so focused in your daughter with Bethany to the fact that you forgot about my Teresine," mahina kong tugon ngunit sapat na iyon para marinig niya. I didn't lie. 

Kitang-kita ko kanina kung gaano siya kasaya sa piling ni Bethany at sa anak niya. Hindi ko tuloy maiwasan ang hindi isipin na mas mahal ni Grant ang anak niya kay Bethany kaysa sa anak niya sa akin. 

Sinubukan niyang hawakan ang kamay ko ngunit iniwas ko 'yon at parang nasaktan naman siya sa ginawa ko.

"P... Please understand me, baobei. T... Trishia needs me," my forehead crinkled because of what he had just said. Trishia is the name of Bethany's daughter with Grant. 

"Really? O baka gusto mo lang makasama si Bethany? Bakit ka naman kailangan ni Trisha? Mukhang maayos naman siya," hindi ko maiwasan ang tumaas ang tono ng boses ko dahil sa inis na nararamdaman ko. 

"It's not like that, Threscia. For once, please hear me out! Why are you so selfish?" My eyes dilated when his voice went high. I then felt my eyes water because of what he said. I'm selfish? Ganiyan ba ako sa paningin niya? 

"Selfish? Grant, you know that our daughter died not too long ago and it's hard for me to move on, and yet, you're calling me selfish? Is that what you think of me? Ako ang nawalan, Grant. Nawalan ako ng anak at mahirap pa rin na tanggapin 'yon. Ni hindi 'man lang nakita at nahagkan ang anak natin. Alam ko na hindi lang kami ang responsibilidad mo pero sana naman hindi mo nakalimutan na dadalawin natin si Teresine. Isn't it enough that you're seeing them three times a week?!"