TRIALS

CHAPTER 27

2 yrs had passed and i really wanna go back in philippines, sobrang payat ko na kaya even my polo when i was 29 ay hindi na kasya. sobrang luwag na at parang dalawang braso ko magkakasya pa sa manggas.

nabalik naman ako sa katinuan ko when someone hold my shoulder. it's ate.

"are you ready" she ask. i smile

we're here now in aiport at papasok na kami sa eroplano. tumingin naman ako kay mama, she's smile.

a tears came out from me, habang patuloy kong inaalala kung paano ko nakayanan ang lahat.

the blood the injection the therapy the medicine the stress and even ang mga pagkain na dapat at hindi ko dapat kainin.

mahigit magiisang taon narin since the last talk i had with greg. i miss him.

kaya di na ako updated sakanya, wala rin namang nakwekwento sila ate dahil mas lalo lang daw akong manghihina kung mamomroblema.

"ate." tawag ko naman sakanya pagkatapos ko umupo. she worriedly look at me. i smile

masyado namang concern.

"why? may masakit ba sayo?" tanong niya.

napailing nalang ako.

"sasalubungin ba tayo ni greg" tanong ko naman, then i see some tears from her eyes.

bakit parang dapat ako ang maiyak ngayon! bat siya? hahaha.

Imee PoV

nahihirapan parin ako sa tuwing nakikita ko si irene, lalo pa ngayon na ang laki ng timbang na nawala sakanya

napaka nipis niya parang kaya ko na nga siyang buhatin eh.

di narin ganon ka sagwa ang itsura niya, di na siya mukhang matandang mangkukulam.

maaliwalas na at may buhok na rin siya. hindi nga lang ganon ka haba pero bumagay naman sakanya dahil puti na rin ang buhok niya

na stress ata ng sobra kaya pumuti ang buhok.

sa 2yrs kong pag aalaga at pag babantay sakanya masasabi kong napakahirap, mahirap dahil nahihirapan siya.

sa mga araw araw na turok na nakukuha niya na halos kasing laki ng alaga ni tommy. charot.

at sa mga araw araw na therapy na dapat niyang pagdaanan.

mahigit isang taon na rin ang last na tawag ni greg, simula ngayon wala rin akong balita sakanya.

even si bong at hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag kay irene yon.

"hey ate, baka naman gusto mong gumalaw" siniko niya naman ako kaya bumalik naman ang katinuan ko

"i'm sorry" i chuckled before i panely smile at me.

"even though your okay rest is matter parin for you" i jokingly said.

she laugh.

her laugh is contingous.

sa 2yrs naming magkasama ngayon ko lang ulit siya narinig tumawa nakakapanibago syempre kase

lokaret to eh.

sobrang mahal ko ang kapatid ko kaya kahit ano gagawin ko sakanya

even spending my life for her gagawin ko just to make sure that she's okay.

i will do everything.

as long as i'm here no one can hurt my sister.

"sleep adeng" i said then let her lean on my shoulder. then she fell asleep.

-

Irene PoV

halos ilang oras din ng pumalapag na ang eroplano namin. a big sighed came out from me

expecting na there's greg na magsusundo saakin.

pagkababa naman namin ng eroplano, isang masarap na simoy ng hangin naman ang naramdaman ko.

ang sarap. namiss ko to. i wipe my tears. i want to shout pero baka naman mabigla ako.

pagkalabas naman namin ng airport sinundo agad kami ng mga PSG.

sa paglilibot namin pauwi talagang masasabi kong maraming nagbago, maraming structure na nagawa

may apat na taon pa ang daddy to do what his part.

naging tahimik ang biyahe dahil pagod na rin sila mama meldy at ate kaya hindi na kami masyadong naguusap usap pa.

saktong tanungan lang kung anong mga nararamdaman namin pagkatapos ng dalawang taon.

di rin ganon katagal ang biyahe dahil di traffic kaya nakarating na kami sa malacañang. maraming nabago and even ang mga halaman ko nawala na.

medyo nainis ako sa part na yon.

shocks bakit wala na yung mga halaman ko!!!

malaman ko lang talaga kung sino ang sumira ng mga yon. itatanim ko talaga siya.

pagkababa na pagkababa naman namin sinalubong agad kami ng napakahabang lamesa at puno ng mga pagkain. shocks! parang party parang may piyesta.

last supper na ba to at andami?

"ang bunso ko" a familiar voice make my mood enlightened.

agad naman akong napalingon, napakagwapo ng daddy

agad niya naman akong niyakap.
"ahh daddy i miss you" i said then again my tears came out.

tears of joy.

"i'm glad anak you made it" napatingin naman ako sa mga mata niya na puno ng luha.

"and that's because of you dad." i said then hug him once again i felt his kisses in my forehead.

i love you dad.

"ang monay namin" sigaw naman ng nakakairita kong kapatid

kung kanikanina lang namimiss ko siya ngayon naman naiinis na ako.

napapikit naman ako sa inis at nagkamot.

"pero mukhang panat na ang monay namin" he pinch my cheeks ng makalapit naman siya saakin.

bwiset na to.

"oh bonget wag mong biglain si irene. nagpapagaling pa yan" ate imee reprimanded bonget na nagpatawa naman sa lahat.

"tell me imee, sino nga bang nanay saatin" tanong naman ni mama meldy sakanya bago kami tumawa lahat.

"ohh bago ang lahat kumain muna tayo nagugutom na ako" pagputol naman ni mama meldy saamin

i miss this. i literally miss this. yung buo kami.

"yes we need to eat first dahil i know madami pa kayong dapat ikwento saakin after 2yrs" daddy uttered then we sat ourselves.