Plus One Shot Collection(အပြာစာအုပ်စုစည်းမူ့)

တူမအကိတ်ကြီး

“ကိုကိုရယ် သိပ်ချစ်တာပဲ၊ ကိုကိုနဲ့ တွေ့ချင်လှပြီ”

“ကိုကိုလည်း ချစ်လေးနဲ့ တွေ့ချင်တာပဲကွာ၊ အခု မကြာခင် တွေ့ရတော့မှာပဲဟာ၊ အဲဒီ အချိန်ကျမှ တဝကြီး ချစ်မယ်နော်”

အထက်ပါစကားတွေက လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်က ပြောခဲ့ကြတာ၊ အခုတော့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ရပ်ကွက်တစ်ခုက ဟော်တယ် အခန်းတစ်ခုထဲမှာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်နေတာက ကျွန်တော် ဂျိုးဇက်ဦး ခေါ် ကိုကိုဦး ပဲပေါ့။ အခု အချိန်ထိ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို အသေးမစိတ်ပဲနဲ့ အတိုချုံးရရင်တော့ဖြင့် လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လောက်က စခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။

ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆိုးပေခဲ့ပါတယ်။ ပညာလည်း ကောင်းကောင်း မသင်ချင် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ပဲ ဟေးလား ဝါးလား နေချင်ခဲ့သူမို့ အသက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာပဲ အဲဒီခေတ်က ခေတ်စားခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသား အလုပ်ကို ကျွန်တော့် မိဘတွေက ရအောင် လုပ်ပေးပြီး သင်္ဘောပေါ် တင်ပေးခဲ့တာပါ။ သင်္ဘောသား ဘဝနဲ့ နိုင်ငံပေါင်းစုံကဲခဲ့ပြီး ဆယ်နှစ်လောက်အကြာမှာ ပျင်းလာတာနဲ့ အမေရိကန်ဆိပ်ကမ်းတစ်ခုမှာ သင်္ဘောပေါ်က ခုန်ချခဲ့ပါတယ်။

နောက်တော့ အဲဒီမှာပဲ ကြုံရာကြဘန်းလုပ်ရင်း အမေရိကန်မ တစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးနှစ်ယောက်ရ၊ အမေရိကန် အရှေ့ဘက်ကမ်းက မြို့တစ်မြို့မှာ အခြေချနေခဲ့ပါတယ်။ အဲလိုနဲ့ ကလေးတွေလည်း ကြီးတော့မှ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ဗမာပြည် ပြန်လည်ဖြစ်တော့တယ်။ အဲဒီမှာ သူလေးနဲ့ စတွေ့တော့တာပဲ။

သူလေး ဆိုတာက ကျွန်တော့် အစ်မရဲ့သမီး သူဇာခိုင်ဦး ။ ကျွန်တော့် အစ်မက ကျွန်တော့်ထက် နှစ်နှစ်ကြီးတယ်။ ကျွန်တော် သင်္ဘောလိုက်နေတုန်း သူက အိမ်ထောင်ကျလိုက်တယ်။ သူသမီးလေး မွေးတော့ ကျွန်တော်က သင်္ဘောပေါ်မှာ၊ နောက် ကျွန်တော်က သင်္ဘောပေါ်က ခုန်ချပြီး အမေရိကားမှာ အခြေချနေခဲ့တော့ နောက်ပိုင်း ဖေ့ဘုတ်ပေါ်မှာ အစ်မ မိသားစု ဓါတ်ပုံတွေ တွေ့နေရတာကလွဲရင် အပြင်မှာ မဆုံခဲ့ရဘူး။